H εξεταστική άρχισε και τα ερωτήματα που μας απασχολούν πολλά. Απευθυνθήκαμε στα Κέντρα Συμβουλευτικής Στήριξης των Πανεπιστημίων, τους θέσαμε τις πιο συνηθισμένες απορίες μας και ιδού οι απαντήσεις!

Τι ρωτήσαμε τον κ. Γιώργο Κλεφτάρα (Αναπληρωτής Καθηγητής Κλινικής Ψυχολογίας – Ψυχοπαθολογίας) και την κ. Αγγελική Κωλέττη, (Συμβουλευτική Ψυχολόγος) από τη «Συμβουλευτική Υπηρεσία Φοιτητών» του Εργαστηρίου Ψυχολογίας και Εφαρμογών στην Εκπαίδευση (ΠΤΕΑ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας):

Κάθε πότε πρέπει να κάνω διαλείμματα όταν διαβάζω;

Κάθε άνθρωπος ως ξεχωριστή προσωπικότητα έχει τους δικούς του ρυθμούς, τις δικές του αντοχές και τις δικές του ώρες μέσα στη μέρα κατά τις οποίες αισθάνεται παραγωγικός. Συνεπώς δεν είναι λειτουργικό να ακολουθήσουμε όλοι την ίδια συνταγή, αλλά να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας, να εντοπίσουμε πιο συνειδητά τα χρονικά διαστήματα κατά τα οποία κουραζόμαστε, όπως και τη διάρκεια του διαλείμματος που χρειαζόμαστε για να ανακτήσουμε δυνάμεις. Εάν όμως οι αυθόρμητοι ρυθμοί μας είναι τέτοιοι που δεν αποβαίνουν τελικά παραγωγικοί, μπορούμε να ακολουθήσουμε μια διαδικασία σταδιακής αύξησης των διαστημάτων εργασίας και μείωσης των διαστημάτων διαλείμματος.

Γιατί συχνά έχω την αίσθηση ότι δεν προλαβαίνω να διαβάσω τίποτα; 

Αυτό είναι αποτέλεσμα άγχους και συμβαίνει συνήθως όταν δεν έχουμε έγκαιρα οργανώσει τον χρόνο μας, ώστε να μελετήσουμε και να προετοιμαστούμε επαρκώς. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορούμε να θέσουμε κάποιο μικρότερο στόχο, να επιλέξουμε κατά την κρίση μας ένα μέρος μόνο της ύλης και να προετοιμαστούμε καλά σε αυτό. Υπάρχει πιθανότητα ολοκληρώνοντας τον μικρότερο στόχο να έχουμε ακόμη χρόνο να θέσουμε και μεγαλύτερο. 

Η προφορική εξέταση με άγχει. Και μόνο που βλέπω τον καθηγητή χάνω τα λόγια μου). Τι μπορώ να κάνω; 

Οι φοιτητές που έχουν αυτή τη δυσκολία είναι συνήθως εκείνοι που δεν συνηθίζουν να έχουν ενεργή παρουσία στις παραδόσεις και δεν επικοινωνούν ιδιαίτερα με τους καθηγητές. Πρέπει λοιπόν πάνω από όλα να φροντίσουν να αυξήσουν σταδιακά την επαφή τους με τους διδάσκοντες και την ουσιαστική συμμετοχή τους στις παραδόσεις. Σε γενικές γραμμές ο στόχος είναι να χαλαρώσουμε έτσι ώστε να μπορέσουμε να αποδώσουμε στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας.  

Πολλοί θεωρούν ότι ο μόνος τρόπος για να περάσουν ένα μάθημα στο οποίο δυσκολεύονται είναι τα σκονάκια, αλλά φοβούνται να μην τους πιάσουν. Να το επιχειρήσω;

Η διαδικασία του να δημιουργήσει κανείς σκονάκια, πολλές φορές μπορεί να αποβεί αγχογόνα και επικίνδυνη. Παράλληλα, η οργάνωση της ύλης σε μια τέτοια μορφή είναι χρονοβόρα και μάλλον προσφέρει μια ψευδαίσθηση ασφάλειας, παρά γλιτώνει πραγματικά τους φοιτητές από χρόνο και κόπο. Αν προσμετρήσει κανείς τον χρόνο, την προσπάθεια και το ρίσκο που αναλαμβάνουν, ίσως θεωρήσει προτιμότερη τη μελέτη. 

http://www.mycampus.gr