Τρία προβλήματα και τρεις λύσεις για τους παιδικούς σταθμούς της Αθήνας

Γράφει ο Γρηγόρης Λέων

Πριν λίγες μέρες ολοκληρώθηκε η επιλογή των παιδιών που θα φιλοξενηθούν το προσεχές σχολικό έτος στους παιδικούς σταθμούς του Δήμου Αθηναίων. Ίδιες διαδικασίες και φυσικά και πάλι τα ίδια προβλήματα, από τις αιτήσεις μέχρι την τελική επιλογή. Αποτέλεσμα: τεράστια ταλαιπωρία για τους γονείς, συνέχιση της ευνοιοκρατίας και τελικά κατασπατάληση πόρων και χάσιμο μίας ακόμα ευκαιρίας να κάνουμε τη ζωή των πολιτών λίγο καλύτερη.

Ξεκινώντας από τη διαδικασία των αιτήσεων, αυτές γίνονται ακόμα με τον ίδιο κλασικό τρόπο της φυσικής παρουσίας των ενδιαφερομένων και συνοδεύονται πάντα από πληθώρα πιστοποιητικών. Κάθε χρόνο οι ενδιαφερόμενοι ακούνε απαντήσεις του τύπου:  «Δεν έχει τη σφραγίδα αυτό το χαρτί», «Δεν μπορώ να δεχτώ αυτό το χαρτί γιατί έχει παλιά ημερομηνία» κ.α. με αποτέλεσμα να χάνουν δύο και τρεις ημέρες στις ουρές. Μάλιστα, πολλές φορές κάποιοι υπάλληλοι «καθοδηγούν» τους γονείς στη συμπλήρωση της αιτήσεως με αποτέλεσμα, ακόμα και αν πετύχουν σε κάποιο σταθμό, να ανακαλύπτουν εκ των υστέρων ότι αυτή η επιλογή δεν τους βολεύει.

Άλλο σημαντικό πρόβλημα είναι αυτό της μοριοδότησης. Με δεδομένο ότι οι παιδικοί σταθμοί θα έπρεπε να εξυπηρετούν πρωτίστως τους εργαζόμενους γονείς, αδυνατεί ο κοινός νους να αντιληφθεί το σύστημα μοριοδότησης που ισχύει στο Δήμο Αθηναίων. Με βάση αυτό εάν δύο γονείς, μέσα σε αυτή την οικονομική συγκυρία, έχουν ακόμα την τύχη να είναι εργαζόμενοι, κατά πάσα πιθανότητα θα πρέπει να «τιμωρηθούν» καθώς το παιδί τους δεν πρόκειται να γίνει δεκτό στους παιδικούς σταθμούς του Δήμου. Εάν δε είναι μισθωτοί ή έντιμοι φορολογούμενοι και δηλώνουν το πραγματικό σύνολο των εισοδημάτων τους, καλύτερα είναι να μην μπουν καν στοv κόπο της αιτήσεως.

Η επιλογή είναι το τρίτο μεγάλο πρόβλημα, καθώς φαίνεται ότι αποτελεί ένα από τα ελάχιστα ρουσφέτια που παρέμεινε στα χέρια της εκάστοτε δημοτικής αρχής. Η «διαδικασία επιλογής» αποτελεί κοινό μυστικό για τους γονείς οι οποίοι αμέσως μετά την αίτηση προσπαθούν να βρουν όποιον μπορούν έτσι ώστε να τους βοηθήσει. Φυσικά τα αποτελέσματα εκδίδονται μετά από συσκέψεις «επιτροπών» ενώ η έκδοση των αποτελεσμάτων μετά από το «μαγείρεμα» έχουν τέτοια μορφή ώστε ουδείς μπορεί να τα αμφισβητήσει.

Φυσικά ο «γόρδιος δεσμός» μπορεί να λυθεί και μάλιστα χωρίς να ανακαλύψουμε και πάλι τον τροχό. Πρώτον, λοιπόν, οι αιτήσεις να γίνονται μόνο με ηλεκτρονικό τρόπο. Οι ενδιαφερόμενοι να δηλώνουν υπεύθυνα όλα τα στοιχεία τους και αυτόματα να λαμβάνουν έναν κωδικό, ο οποίος θα είναι γνωστός μόνο στους ίδιους. Κανένα επιπλέον χαρτί να μην προσκομίζεται μέχρι και την επιλογή.

Δεύτερον, απαιτείται ο επανακαθορισμός της μοριοδότησης. Προτεραιότητα στις μονογονεϊκές οικογένειες και στις οικογένειες των δύο εργαζομένων- γονέων. Με βάση τα νέα κριτήρια κανείς γονέας που το έχει πραγματικά ανάγκη δεν θα πρέπει να αποκλείεται από τη διαδικασία.

Τρίτον, να γίνεται η επιλογή με πλήρως ηλεκτρονικό αυτοματοποιημένο τρόπο με βάση προκαθορισμένα κριτήρια χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση. Ο Δήμος θα ανακοινώνει τα αποτελέσματα με βάση τους επιτυχόντες κωδικούς και θα τους καλεί να προσκομίζουν τα απαραίτητα για την εγγραφή δικαιολογητικά.

Οι απλές αυτές προτάσεις για να υλοποιηθούν δε χρειάζονται παρά πολιτική βούληση και κοινή λογική. Άλλωστε εφαρμόζονται από χρόνια σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αρκεί ο επόμενος δήμαρχος της Αθήνας να αντιληφθεί ότι το θέμα των παιδικών σταθμών είναι κοινωνική υποχρέωση σε όσους πολίτες την έχουν ανάγκη και όχι ρουσφέτι προς ψηφοφόρους. Ο σημερινός δήμαρχος έχασε οριστικά την τελευταία ευκαιρία.