Η χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων

Βασική προϋπόθεση για τη λειτουργία της Οικονομίας σύμφωνα με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, αποτελεί η ύπαρξη ενός υγιούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Δυστυχώς, μετά την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος στην Κύπρο και τις πρόσφατες διαγραφές δανείων που έχουν συνάψει είτε πολιτικά κόμματα είτε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, εγείρονται πολλά ερωτηματικά για την αρνητική επίπτωση που έχουν τέτοιες ενέργειες στη βιωσιμότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ειδικά το καθεστώς της ανομίας, της διαπλοκής και της αδιαφάνειας κάτω από το οποίο λειτουργούν τα κεντρικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, την τελευταία εικοσαετία, έχει οδηγήσει την Ελλάδα στην εθνική ταπείνωση και την χρεοκοπία, είτε με πράξεις, είτε με παραλείψεις, αυτών που όφειλαν να ελέγξουν τη λειτουργία τους.

Η ετήσια χρηματοδότηση προς τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα είναι € 64,42 εκατομμύρια. Από απόψεως ποσού, αυτή είναι η 5η μεγαλύτερη δαπάνη χρηματοδότησης κομμάτων στην Ευρώπη, τη στιγμή που η Ελλάδα είναι μόλις η 9η χώρα σε πληθυσμό.
Η Ελλάδα έχει το 3ο υψηλότερο κόστος χρηματοδότησης ανά εγγεγραμμένο ψηφοφόρο, το οποίο φθάνει € 6,49. Το αντίστοιχο κόστος της Γερμανίας είναι μόλις € 2,14 ευρώ, ενώ ο μέσος όρος των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι € 2,44.

Αναλογικά, η Ελλάδα δαπανά € 9,39 ανά έγγυρη ψήφο, ενώ η Γερμανία δαπανά € 3,08, τη στιγμή που ο μέσος όρος των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μόλις € 3,73.
Οι διαφορές είναι πιο εντυπωσιακές στο επίπεδο των δαπανών, ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Ενώ για την Ελλάδα, το ΑΕΠ και τα φορολογικά έσοδα του κρατικού Προϋπολογισμού αποτελούν το 1,85% και το 1,44% αντίστοιχα, του συνόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι δαπάνες χρηματότησης των ελληνικών κομμάτων φθάνουν στο 6,88% του συνόλου των 27 χωρών!

Πέραν όλων των παραπάνω, σύμφωνα με τις αναφορές της «Οργάνωσης Κρατών εναντίον της Διαφθοράς» (GRECO) του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ η νομοθεσία για τη χρηματοδότηση των κομμάτων στη χώρα μας δείχνει να είναι αρκετά πλήρης, εν τούτοις σε πρακτικό επίπεδο η νομοθεσία δεν εφαρμόζεται πλήρως. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι, ουδέποτε έχουν επιβληθεί κυρώσεις για παράβαση της νομοθεσίας χρηματοδότησης των κομμάτων ή της χρηματοδότησης των προεκλογικών εκστρατειών!

Το κυριότερο πρόβλημα που εντοπίζεται στην εφαρμογή της νομοθεσίας είναι η αδυναμία της Επιτροπής Ελέγχου, η οποία είναι και το ανώτατο εποπτικό όργανο για τον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων και των υποψηφίων, να επιτελέσει το έργο της. Η Επιτροπή που απαρτίζεται από τρεις ανώτατους δικαστικούς και από εκπροσώπους κάθε κόμματος (δηλαδή οι ελεγχόμενοι, είναι παράλληλα και …ελεγκτές), ουδέποτε έχει διαπιστώσει κάτι το μεμπτό ή επιλήψιμο σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με το πολιτικό χρήμα.

Από την άλλη πλευρά, τα μεγάλα πολιτικά κόμματα, ακολουθώντας μία ανεύθυνη πολιτική διαχείρισης των οικονομικών τους, έχουν βρεθεί καταχρεωμένα στις τράπεζες, ενώ έχουν υποθηκεύσει τις κρατικές επιχορηγήσεις πολλών ετών.

Σήμερα τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα χρωστάνε πάνω από 100εκ. το καθένα. Το πολιτικό σύστημα θα έπρεπε λογικά να κάνει μία στροφή, με αναδιάταξη των δυνάμεων του στην παραγωγή πολιτικής και νέους τρόπους για τις καμπάνιες του.  Αυτό λογικά θα έφερνε και μία νέα ισορροπία στο πολιτικό σύστημα, γιατί θα υπήρχε ισότητα των μέσων για όλα τα κόμματα και τις προτάσεις τους. Δεν θα γίνει όμως, για ένα απλό λόγο: η διαχείριση του κράτους επιτρέπει ακόμα, ελλείψει διαδικασιών διασφάλισης της διαφάνειας και αξιοκρατίας, “την εξυπηρέτηση” με παλαιοκομματικά χαρακτηριστικά. Προσλήψεις, εξαγορά ΜΜΕ, εργολαβίες, αδιαφανής χρηματοδότηση κλπ. Η έλλειψη χρημάτων στα κόμματα δεν θα τα εξυγιάνει, αλλά θα ανοίξει την ψαλίδα μεταξύ παλαιοκομματικών και επίδοξων. Θα λείψουν οι άνθρωποι που παράγουν πολιτική και θα μείνουν μόνο οι ημέτεροι του πολιτικού συστήματος. Μόνοι να διαχειρίζονται την τύχη μας.

Κλείνοντας, το τελευταίο χρονικό διάστημα υπάρχει έντονη φημολογία ότι οι επίτροποι που έχουν τοποθετηθεί στις τράπεζες, προχωρούν σε ελέγχους των επισφαλών δανείων και της εγγυοδοσίας τους και όχι στα θαλασσοδάνεια των κομμάτων.

Μπορεί ανάλογες πρακτικές να συνηθίζονται στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, ωστόσο ο λαός περιμένει απτά αποτελέσματα από μια Κυβέρνηση που ευαγγελίζεται την τήρηση του Νόμου και της Τάξης και όχι κατόπιν εντολής.