Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ή ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ...

Γράφει ο Μενέλαος Αυτόλυκος

Αν μπορούσε ο μέσος άνθρωπος να καθίσει και να σκεφτεί με ηρεμία, ενώ τριγύρω του χτυπάνε κανόνια, τότε θα μπορούσε να βρει την σωστότερη λύση για τα περισσότερα προβλήματα που τον απασχολούν.

Ομοίως, εάν μπορούσε ο μέσος άνθρωπος να επεξεργαστεί τα σημάδια που κυκλοφορούν τριγύρω του και να αξιολογήσει σωστά, τότε θα μπορούσε να αποφύγει τις περισσότερες παγίδες που τον απειλούν στην ζωή του.

Και ομοίως, εάν ο μέσος άνθρωπος, λειτουργούσε την μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη μνήμη του σε συνδυασμό με αυστηρή κρίση και κριτική, τότε θα είχε την δυνατότητα να αντιλαμβάνεται την πραγματική κατάσταση της ζωής του και να ξεχωρίσει τι έχει, τι έχασε και τι πραγματικά χρειάζεται για να ζει ευτυχισμένος.

Αν σήμερα, ρωτήσεις οποιονδήποτε στο δρόμο, ή στο στενό σου περιβάλλον, "τι είναι αυτό που χρειάζεσαι για να ζήσεις σωστά και ευτυχισμένα", θα σου απαντήσει αμέσως "λεφτά" !

Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος, τι σχέση έχει ο τίτλος με τα παραπάνω. Και όμως έχει !

Ο τρόπος συμπεριφοράς που περιγράφεται σε αυτές τις τρεις παραγράφους, υπάρχει σε έναν άνθρωπο όταν έχει εκπαιδευτεί να λειτουργεί έτσι. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η συμπεριφορά και ο τρόπος σκέψης του κάθε ανθρώπου, έρχεται ως αποτέλεσμα της εκπαίδευσης και πιο σωστά, της παιδείας που έχει λάβει κατά τα μαθητικά του χρόνια.

Αν καταλαβαίνετε τι εννοώ...............Σας φαίνετε περίεργο που από το 2010 μέχρι σήμερα, δεν έχει επαναστατήσει κυριολεκτικά, η ελληνική κοινωνία, ενώ έχουν ισοπεδωθεί, κυριολεκτικά, όλα τα πολιτικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα του μέσου Έλληνα ; Δεν είναι περίεργο, γιατί ο μέσος Έλληνα δεν έχει μάθει να έχει κρίση για όσα συμβαίνουν τριγύρω του, βασιζόμενη σε γνώση και μνήμη, δεν έχει μάθει να θυμάται ή να γνωρίζει τι συνέβη χθες και δεν έχει μάθει να επεξεργάζεται τι χρειάζεται και τι δεν χρειάζεται για να ζήσει αρμονικά και δημιουργικά.

Αντίθετα, έχει μάθει ότι χρειάζεται την τηλεόραση για να τον ενημερώσουν, χρειάζεται το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ - ως θεατής όμως - για να αναπτερωθεί το ηθικό του και να εκφραστεί, χρειάζεται έναν πολιτικό για να του πει τι να κάνει και φυσικά χρειάζεται χρήματα, πολλά χρήματα, για να μπορεί να αγοράζει όλα αυτά τα σκουπίδια πολυτελείας που πωλούνται οπουδήποτε, ώστε να "καλύψει τις ανάγκες του και να είναι ευτυχισμένος".

Ο μέσος πολίτης, σήμερα, είναι χαμένος σε έναν κυκεώνα άχρηστων πληροφορικών, ευκαιριακών ειδήσεων που εξυπηρετούν μία πολιτική, ατελείωτων υποχρεώσεων προς το "κράτος", χωρίς να έχει να λαμβάνει ανταποδοτικότητα και φυσικά δεν θυμάται όχι τι συνέβη εχθές ή τι είπε ο τάδε πολιτικός προχθές, αλλά δεν θυμάται ούτε τι έφαγε το μεσημέρι.

Με λίγα λόγια, αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, συμβαίνουν γιατί έχουν διαμορφωθεί γενιές ολόκληρες πολιτών, χωρίς κρίση, μνήμη, αντίληψη και ουσιαστικές γνώσεις.

Τα πολιτικά κόμματα, και όσοι επιζούν απομυζώντας την χώρα, ονομάζοντας την διαπλεκόμενη σχέση τους "επιχειρηματικότητα", φρόντισαν επί σειρά ετών, να καταστήσουν τον μέσο Έλληνα ένα σκέτο φερέφωνο που φυτοζωεί τρώγοντας πλαστικές τροφές από ράφια, ξεδιψάει πίνοντας αναψυκτικά με ζάχαρη και διασκεδάζει ενώ στέκεται στιβαγμένος όρθιος και κρατάει ένα μπουκάλι νερωμένο αλκοολούχο ποτό - στην καλύτερη περίπτωση....- αποκτώντας πρόβλημα στα αυτιά του από τον εκκωφαντικό θόρυβο των ηχείων. Δηλαδή ζόμπι.

Ένας τέτοιος πολίτης, πως να μην πιστέψει οτιδήποτε του πει ένας αετονύχης πολιτικός που αποδεδειγμένα διαχρονικά λειτουργεί ιδιοτελώς ; Ο ίδιος ο πολιτικός γνωρίζει ότι δεν υπάρχει η υποδομή να τον αντιληφθεί κανένας έγκαιρα και να τον τιμωρήσει για ό,τι πράττει. Οπότε συνεχίζει να εξασκεί την ιδιοτελή του πολιτική σε βάρος του άμυαλου και συγχυσμένου πολίτη, γιατί ξέρει πως ό,τι και να του κάνει, δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθεί.

Μία πρόταση επομένως, εάν θέλω  να αναδυθώ από τον λήθαργο :

Ας κλείσω την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, ας σταματήσω να διαβάζω τα άρθρα των εφημερίδων και ας αρχίσω να αναζητώ την ηρεμία στην σκέψη. Ας παρακολουθήσω τους τίτλους και μόνο, των ειδήσεων από το διαδίκτυο, γιατί το περιεχόμενο της συντριπτική πλειοψηφίας των άρθρων αποτελεί ένα άχρηστο αρνητικό υλικό, για τον εγκέφαλο και την διάθεση μου. Και μόνο η ανάγνωση των επικεφαλίδων, είναι αρκετή για να αντιληφθώ την πορεία των γεγονότων. Ας επιλέξω τις σημαντικές ειδήσεις και ας μην αναλώνομαι ούτε για ένα δευτερόλεπτο για ειδήσεις κουτσομπολιά και ξενεροσέξ, γιατί εκτός από το χάσιμο χρόνου, εθίζομαι στην παρόπλιση της κριτικής μου ικανότητας. Ο χρόνος μου και η διάθεσή μου είναι πολίτυμα αγαθά.

Και αν θέλω να κάνω και ένα μεγαλύτερο βήμα - γιατί πιστέψτε με, το παραπάνω βήμα, είναι μικρό μεν αλλά πάρα πολύ δύσκολο γιατί οι περισσότεροι είμαστε συνηθισμένοι να λειτουργούμε χωρίς να σκεπτόμαστε έξυπνα αλλά πονηρά -  ας διαβάσω ποίηση.

Και για να κάνουμε μία αρχή, ορίστε ένα ποίημα διαχρονικό και επίκαιρο, πάντα του Άγγλου ποιητή Joseph Rudyard Kipling. Ίσως το επόμενο μεγάλο βήμα να είναι η αρχαία ελληνική γραμματεία και ιδιαίτερα κείμενα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και καταγραφές της διδασκαλίας του Σωκράτη.

Αν

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη
κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,
αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία,
κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό,
αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει,
στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,
αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά
αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά,
αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα,
κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει,αν μπορέσεις τ' όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου,
κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει,
αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη,
αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,
αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις,
αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις,
αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί,
αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ,
αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις
όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις.
Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία
και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα,
αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία
και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.
Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν
αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν
αν τους πάντες λογαριάζεις μα… κανένα χωριστά,
αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά…
Έ! Παιδί μου τότε…
Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου…
Θα ’σαι άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου!

(Ρ Κίπλινγκ, έλαβε το βραβείο Νόμπελ το 1907)

Γρηγορείτε !

http://logia-starata.blogspot.gr/