Οι πλέον γελοίες δικαστικές μάχες στα ποινικά χρονικά

Παρά το γεγονός ότι έχουμε προοδεύσει ως ανθρωπότητα και έχουμε γίνει ωριμότεροι λες στις αποφάσεις μας, υπάρχουν πράγματα που σε βγάζουν από τα ρούχα σου. Και ξεχνάς την κοινή λογική και την καλή σου προαίρεση και επιδίδεσαι σε -τουλάχιστον- αστείες δικαστικές περιπέτειες με αμφίβολο αποτέλεσμα! Κι αυτό γιατί δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα τρωτά του ποινικού συστήματος ή τα «παραθυράκια» του νόμου για να αποκομίσουν προσωπικά οφέλη και δυσανάλογα μεγάλα ποσά.
 

Ας δούμε λοιπόν γελοίες αξιώσεις που έχουν κατά καιρούς εγερθεί στις δικαστικές αίθουσες της Αμερικής, μιας και οι ΗΠΑ καταγράφουν μανιωδώς και κρατούν εξαντλητικά πρακτικά από τέτοιες υποθέσεις. Για το γελοίο του πράγματος μάλλον...

Μπάτμαν εναντίον Μπάτμαν


Φαίνεται ότι ο δημοφιλής σουπερήρωας δεν διεκδικεί αποκλειστικότητα στο όνομά του, κι αυτό γιατί υπάρχει κωμόπολη στη γειτονική Τουρκία με το ίδιο ακριβώς όνομα! Η πόλη Μπάτμαν λοιπόν, δίπλα στον ποταμό Μπάτμαν, της τουρκικής επαρχίας Μπάτμαν αποφάσισε να εγείρει αξιώσεις κατά της τριλογίας «Dark Knight» του Κρίστοφερ Νόλαν το 2008: μήνυσε λοιπόν τον γνωστό σκηνοθέτη και το χολιγουντιανό στούντιο της Warner Bros που υπογράφει την παραγωγή για χρήση του ονόματος της πόλης χωρίς την έγγραφη άδειά τους! Ο δήμαρχος της Μπάτμαν, Huseyin Kalkan, ο οποίος είτε διαθέτει θανατερή αίσθηση του χιούμορ είτε αντιθέτως πάσχει από κατάφωρη έλλειψή της, δήλωσε για τη μηνυτήρια αναφορά: «Υπάρχει μόνο ένας Μπάτμαν στον κόσμο», εννοώντας προφανώς την πόλη του. Μάλλον δεν έχει ακούσει ποτέ για τον πασίγνωστο σουπερήρωα! Η υπόθεση έχει μάλιστα και δύο σκέλη: όχι μόνο απαιτούν να λάβουν δικαιώματα για τη χρήση του ονόματος «Μπάτμαν», αλλά επιζητούν και αποζημίωση για την ηθική βλάβη που έχουν υποστεί οι κάτοικοι από την ταπείνωση της πόλης τους, την ίδια στιγμή που ενοχοποιούν τον Μπάτμαν -τον ήρωα αυτή τη φορά- για τον υψηλό δείκτη αυτοκτονιών των γυναικών της Μπάτμαν... 

ΑΜΕΑ εναντίον Ντίσνεϊ



Λίγα χρόνια πριν, η Ντίσνεϊ απαγόρευσε τη χρήση των Segways (των δίτροχων εικονιζόμενων σκούτερ) στα θεματικά της πάρκα για λόγους ασφαλείας. Πέρα από την κριτική που έφερε στην Ντίσνεϊ η απόφασή της αυτή από την κοινότητα των ατόμων με ειδικές ανάγκες, η υπόθεση θα κατέληγε σε αγωγή από ζευγάρι του Σικάγο και γυναίκα από την Αϊόβα, ισχυριζόμενοι ότι η απαγόρευση ήταν κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων των ΑΜΕΑ. Η Ντίσνεϊ όμως δεν απαγόρευσε τα σκούτερ με σέλα ούτε τα μηχανοκίνητα αναπηρικά καροτσάκια, την ίδια στιγμή που κατασκεύασε τη δική της εκδοχή των «όρθιων» σκούτερ, που είναι πιο αργά και ευκολότερα στον χειρισμό, για τη διευκόλυνση όσων αντιμετωπίζουν κινητικές δυσκολίες. Η υπόθεση απορρίφθηκε από το δικαστήριο, η επιμονή όμως των εναγόντων θα έφερνε τη διαμάχη και πάλι στις δικαστικές αίθουσες. Τι κέρδισαν; Μια ολόκληρη εβδομάδα δωρεάν στην Ντίσνεϊλαντ αξίας 4.000 δολαρίων. Η απαγόρευση των Segways παραμένει... 

Θερμόαιμος εναντίον ιδιοκτήτη σκύλου



Το 2000, αμελητέο τροχαίο ατύχημα σε δρόμο της Καλιφόρνια κλιμακώθηκε σε καυγά και ανταλλαγή υβριστικών σχολίων, καταλήγοντας στον Andrew Burnett να γραπώνει το σκυλάκι της γυναίκας που είχε την αντιδικία και να το πετά μέσα στην κίνηση του αυτοκινητόδρομου. Ο σκύλος σκοτώθηκε επιτόπου και ο θερμόαιμος Burnett πέρασε τα επόμενα 3 χρόνια στη φυλακή. Βγαίνοντας όμως το 2003, ο σκυλοκτόνος σκέφτηκε να αντεπιτεθεί: εξαιτίας της δημοσιότητας που είχε λάβει η κατακριτέα πράξη του, μήνυσε την ιδιοκτήτρια του σκύλου αξιώνοντας 1 εκατομμύριο δολάρια για την ψυχική οδύνη που του προκάλεσε αλλά και την ανεπανόρθωτη βλάβη στη δημόσια εικόνα του! Ο δικαστής είδε ευτυχώς την υπόθεση σαν φαρσοκωμωδία και έστειλε τον ενάγοντα στο σπίτι του... 

Γεροντοκόρη εναντίον καλής πράξης


Τα κουλουράκια ομορφαίνουν τις ζωές όλων μας, ιδιαίτερα αν είναι δωρεάν. Αυτό σκέφτηκαν τουλάχιστον δύο έφηβες κοπέλες που έκαναν έκπληξη στους γείτονές τους χτυπώντας το κουδούνι και αφήνοντας στην πόρτα τους ένα κουτάκι με χειροποίητα και λαχταριστά κουλουράκια. Οι Lindsey Zellitti και Taylor Ostergaard ήθελαν να κάνουν κάτι ευγενικό για τη γειτονιά τους, τους γύρισε όμως μπούμερανγκ. Γιατί όταν χτύπησαν το κουδούνι της 49χρονης Wanita Young, ο ήχος της πόρτας και τα γέλια των κοριτσιών τής προκάλεσαν κρίση πανικού, με την αστυνομία να καταφθάνει αμέσως και να την οδηγεί στο νοσοκομείο. Παρά το γεγονός ότι τα κορίτσια απολογήθηκαν και προσφέρθηκαν να πληρώσουν για τα νοσοκομειακά έξοδα της γυναίκας, εκείνη έβαλε σκοπό να τα σύρει στο δικαστήριο. Θέλετε και το καλύτερο; Το δικαστήριο δικαίωσε την «παθούσα», επιδικάζοντάς της αποζημίωση... 900 δολαρίων (λιγότερα δηλαδή από τα νοσοκομειακά έξοδα!).

Άστεγος εναντίον των γονιών του


Τον Φεβρουάριο του 2013, ο άστεγος Bernard Bey κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά κατά των γονιών του θεωρώντας τους υπεύθυνους για την κατάστασή του: σύμφωνα με το κατηγορητήριο, για το γεγονός ότι ήταν άστεγος έφταιγε η συναισθηματική παραμέλησή του από τους γονείς του. Στην αγωγή του ζητούσε αποζημίωση 200.000 δολαρίων για συναισθηματικές βλάβες, αφού ένιωθε «παραμελημένος και εγκαταλειμμένος». Κι αυτό είναι το «νορμάλ» κομμάτι της μήνυσης. Γιατί το πράγμα δεν σταματά εδώ: ο Bernard αξιώνει επίσης οι γονείς του να βάλουν υποθήκη το σπίτι τους και να αγοράσουν δύο καταστήματα γνωστής αλυσίδας πίτσας, στα οποία θα πρέπει απαραίτητα να δώσουν δουλειά στα υπόλοιπα μέλη της ευρύτερης οικογένειας! Υπάρχει τέλος κι ένας ακόμη όρος: είναι έτοιμος να αποσύρει εντελώς τη μήνυση αν η οικογένειά του δεχτεί να συζητήσει τα θέματα που θέτει σε γεύμα στο σπίτι τους...

Σύζυγος εναντίον της γάτας της γυναίκας του



Το 2011, ο William Baxter έπεσε θύμα της γάτας της φίλης του, με το αιλουροειδές να του επιτίθεται «λυσσασμένα» και να τον δαγκώνει στο δάχτυλο. Τι του απέμενε λοιπόν να κάνει παρά να μηνύσει την ιδιοκτήτρια της γάτας για 100.000 δολάρια: 50.000 για τις εκδορές στο χέρι του και άλλες 50.000 για την πληγή στο δάχτυλο. Το επίμαχο δάχτυλο ήταν βέβαια το δάχτυλο που φορούσε τη βέρα του, με την τραγική ειρωνεία να αποκαλύπτει το σαρδόνιο χαμόγελό της: η ιδιοκτήτρια της γάτας ήταν η σύζυγός του, όπως αποκάλυψε δημοσιογραφική έρευνα!

Φίλαθλος εναντίον μασκότ ομάδας



Ήταν το 2009 όταν ο φίλαθλος John Coomer, που παρακολουθούσε αμέριμνος την αγαπημένη του ομάδα μπέιζμπολ, έφαγε ένα χοτ ντογκ στο μάτι. Ο ένοχος; Η μασκότ των Kansas City Royals, η οποία συνηθίζει να πετά βραστά λουκάνικα στους οπαδούς της ομάδας κατά τα διαλείμματα της αγωνιστικής δράσης. Τυφλωμένος από την κέτσαπ και τη μουστάρδα λοιπόν, ο Coomer μήνυσε την ομάδα τόσο για την αποκόλληση αμφιβληστροειδούς που έπαθε (και αντιμετωπίστηκε χειρουργικά) όσο και για το γεγονός ότι η τακτική αυτή αποτελούσε κίνδυνο-θάνατο για τους οπαδούς. Δυστυχώς βέβαια για τον Coomer, το άθλημα που παρακολουθούσε είχε πολύ να κάνει με ιπτάμενους κινδύνους (βλέπε μπαλάκι του μπέιζμπολ) και το δικαστήριο θεώρησε την υπόθεση δικό του φταίξιμο, αφού οι 175 αγώνες που είχε παρακολουθήσει έπρεπε να τον είχαν ψυλλιάσει για τα ιπτάμενα χοτ ντογκ. Στο εφετείο ωστόσο και με τον κατάλληλο δικηγόρο δικαιώθηκε για το πάθημά του κι έτσι έλαβε τέλος ένα οπαδικό έθιμο δεκαετιών...

Αντικερί εναντίον αστέγων 



Η απλησίαστη στον κοινό θνητό αντικερί του Karl Kemp στη Νέα Υόρκη είναι η αφρόκρεμα των ρετρό υπερβολών. Ο ιδιοκτήτης της, Karl Kemp, αφού ανέχτηκε για δύο ολόκληρα χρόνια τους αστέγους που ζούσαν έξω από τις βιτρίνες του, αποφάσισε να αναλάβει δράση: έβαλε τέσσερις από δαυτούς στο στόχαστρο και τους μήνυσε για 1 εκατομμύριο δολάρια, απαιτώντας περιοριστικά μέτρα 100 ολόκληρων μέτρων από την πόρτα του καταστήματός του. Ο Kemp αγνόησε ίσως το γεγονός ότι αν κάποιος από τους 4 άντρες διέθετε 1 εκατομμύριο δολάρια δεν θα επέλεγε πιθανώς να κοιμάται στο πεζοδρόμιό του, την ίδια στιγμή που και ο δικηγόρος του τον «άδειασε» ισχυριζόμενος ότι οι άστεγοι δεν είχαν κάνει κάτι μεμπτό. Όσο για την παράλογη αποζημίωση που αξιώνει ο αντικέρ, ο ίδιος δήλωσε ότι έπρεπε απλώς να συμπληρώσει ένα ποσό...

Ασφαλιστική εναντίον ηλικιωμένης


Στις 4 Φεβρουαρίου 2004, μια κοπέλα που εργαζόταν delivery στο Μιλγουόκι γλίστρησε σε ένα κομμάτι πάγου και έπεσε έξω από το σπίτι της 74χρονης Anne Keipper, την ώρα που παρέδιδε την παραγγελία της. Το ασθενοφόρο ήρθε, πήρε την κοπέλα και το θέμα ξεχάστηκε. Το 2007 ωστόσο, τρία χρόνια μετά το συμβάν, η ασφαλιστική Sentry Insurance μήνυσε την ηλικιωμένη για τα ιατρικά έξοδα της υπαλλήλου. Η εργαζόμενη, Dolores Tanel, δεν επιθυμούσε μάλιστα καμία νομική ενέργεια, με την ασφαλιστική να κυνηγά λοιπόν την Keipper εθελοντικά: μια εταιρία με κέρδη 2,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο έβαλε στο στόχαστρο μια ηλικιωμένη γυναίκα που το μόνο της λάθος ήταν ο παγωμένος διάδρομος του σπιτιού της! Γιατί το έκανε η Sentry Insurance; Μα για να καλύψει τα ιατρικά έξοδα της πελάτισσάς της, παρά το γεγονός ότι αυτός είναι ο ρόλος της ασφαλιστικής εταιρίας... 

Δικαστής εναντίον καθαριστηρίου


Το 2005, ο ομοσπονδιακός δικαστής Roy L. Pearson έφερε το λερωμένο παντελόνι του στο καθαριστήριο Custom Cleaners της Ουάσιγκτον. Από κάποιο μπέρδεμα όμως το παντελόνι χάθηκε και ο δικαστής τρελάθηκε, μηνύοντας το καθαριστήριο με αξιώσεις τόσο γελοίες που θα έπρεπε να απορριφθεί αμέσως η αναφορά. Κι όμως, χρειάστηκαν τρεις μήνες και δύο εφέσεις για να τακτοποιηθεί η εκκρεμότητα. Τι αποζημίωση ζήτησε όμως ο δικαστής; Αρχικά μιλούσε για 67 εκατομμύρια δολάρια, αργότερα ωστόσο έριξε τις απαιτήσεις του στα... 54 (εκατομμύρια!): 1.000 δολάρια για το παντελόνι και άλλα 53.999.000 δολάρια για δικαστικά έξοδα και ψυχική οδύνη. Το σόου μάλιστα του Pearson στη δίκη ήταν χάρμα οφθαλμών, με τον ίδιο να περιγράφει με δάκρυα στα μάτια το πόσο άσχημα ένιωσε που χάθηκε το παντελόνι του και άλλα τέτοια υπέροχα. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ωστόσο υπέρ του καθαριστηρίου και οι σκοτεινές ενέργειες του Pearson κατόπιν θα ανάγκαζαν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ να τον απαλλάξει μια για πάντα από τα καθήκοντά του (μιλάμε για ομοσπονδιακό δικαστή!). Τι έκανε μετά ο δικαστής; Μήνυσε την Ουάσιγκτον! Και για την Ιστορία, το καθαριστήριο βρήκε το παντελόνι του δικαστή δύο μέρες μετά που το έχασε, με τον Pearson να αρνείται ωστόσο να το δεχτεί πίσω...