Η Δικαιοσύνη στο εδώλιο

 

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Αν σας έχει διαφύγει, στην προ των θυρών του ΔΝΤ Ισπανία, ο θρυλικός δικαστής Μπαλτάσαρ Γκαρθόν δικάζεται αυτές τις μέρες για παραβίαση του νόμου περί αμνηστίας, που ψηφίστηκε το 1977 και έδωσε άφεση αμαρτιών σε όλα τα εγκλήματα του φρανκικού καθεστώτος, βάζοντας ταφόπετρα και στην υπόθεση των αγνοουμένων.

Ο Ισπανός δικαστής, που έγινε διάσημος όταν διέταξε την σύλληψη του Χιλιανού δικτάτορα Πινοσέτ επί ευρωπαϊκού εδάφους, βρίσκεται σε διαθεσιμότητα εδώ και δύο χρόνια – και επομένως δεν προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Δικαιοσύνη – και κινδυνεύει να τιμωρηθεί με απαγόρευση ασκήσεως επαγγέλματος ακόμη και για είκοσι χρόνια.

Δηλαδή, κινδυνεύει ουσιαστικά να αποπεμφθεί από το Σώμα των Ισπανών Δικαστών.

Φυσικά, η μήνυση των ακροδεξιών οργανώσεων της Ισπανίας, επί της οποίας στηρίχθηκε η δίωξη του αδέκαστου κυνηγού των τυράννων δικαστή, δεν έχει καμία βάση.

Κι’ αυτό, διότι υπήρξαν όλα αυτά τα χρόνια (της σιωπής και της ταφόπλακας) άπειρες μηνυτήριες αναφορές και αγωγές και διαμαρτυρίες των συγγενών των 114.000 (!) αγνοουμένων, οι οποίο επιθυμούν και δικαιούνται να μάθουν τι απέγιναν οι άνθρωποί τους.

Και επειδή, ο Γκαρθόν ξεκίνησε τις έρευνες – τις οποίες διέκοψε το 2008 όταν τον υποχρέωσε να το κάνει η εισαγγελία – διότι οι εξαφανίσεις ανθρώπων αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα οποία, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, δεν παραγράφονται και δεν εμπίπτουν στους νόμους περί αμνηστίας.

Η ίδια η εισαγγελία που επέβαλε την διακοπή των ερευνών, ζητά τώρα την αθώωση του δικαστή, ενώ στις 31 Ιανουαρίου αναμένεται να καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης 22 συγγενείς εξαφανισθέντων. 

Κατ΄ αντιστοιχία, στην Ελλάδα, έχουμε αυτή τη στιγμή απόπειρα εξαφάνισης ολόκληρου του λαού.

Έχουμε και τον υπουργό Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου να υποβάλλει ερώτημα για αντικατάσταση των οικονομικών εισαγγελέων Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρου Μουζακίτη στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου – αφού προηγουμένως έχει εξαπολύσει έναν λίβελλο εναντίον τους!

Υποστηρίζει (ο κ. Παπαϊωάννου) πως το γεγονός ότι υπέβαλε το ερώτημα την ώρα που βράζει η υπόθεση της διόγκωσης των στατιστικών στοιχείων αποτελεί κάτι το εντελώς… συμπτωματικό και περίπου πως οι δύο εισαγγελείς γνώριζαν πως επρόκειτο να το υποβάλει και γι’ αυτό έσπευσαν να διαβιβάσουν την σχετική δικογραφία στη Βουλή.

Όταν, όμως, ερωτάται επί της ουσίας (το έπραξε χθες από τον Real FM ο Νίκος Χατζηνικολάου), ο κ. Παπαϊωάννου νίπτει τας χείρας του.

Στο ερώτημα δηλαδή για τις μη σύννομες ενέργειες της ΕΛΣΤΑΤ να στείλει τα στοιχεία χωρίς, όπως προβλέπει ο νόμος, να αποτελούν αυτά προϊόν συλλογικού οργάνου και να έχουν κυρωθεί από όλα τα μέλη του Δ.Σ. (διότι αυτό ακριβώς συνέβη), ο κ. Παπαϊωάννου… επικρότησε την κίνηση των εισαγγελέων για τους οποίους ρωτά αν πρέπει ή όχι να αντικατασταθούν!

Απήντησε δηλαδή πως ο φάκελος της ΕΛΣΤΑΤ πρέπει να διαβιβαστεί το συντομότερο στη Βουλή, αποφεύγοντας, βέβαια, να μας πει αν έχουν έτσι τα πράγματα κι’ αν συντρέχει η παραπάνω παρανομία.

Με τον τρόπο του, παραδέχθηκε την παρανομία, ενώ παράλληλα θέλησε να παρουσιάσει την εκ μέρους του υποβολή του αιτήματος για αντικατάσταση ή όχι των εισαγγελέων ως… απλή γραφειοκρατική κίνηση!

Την ίδια ώρα, διάφορα παπαγαλάκια υποστηρίζουν πως ο προϊστάμενος των δύο αντεισαγγελέων ενδέχεται να τους επιστρέψει την δικογραφία, επειδή δεν είναι πλήρης!

Λες και ήταν δυνατόν να καταργηθεί το Δ.Σ. μιας ανεξάρτητης Αρχής και να δοθούν στοιχεία για τη χώρα, χωρίς να έχει πολιτική κάλυψη αυτός που πράττει μια τέτοια πρωτοφανή και πασιφανή αυθαιρεσία.

Είναι καταπληκτικό πώς όλοι – μόλις τους τίθεται το κρίσιμο ερώτημα – βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω.

Επίσης, αν θυμάμαι καλά το θέμα της αντικατάστασης των δύο εισαγγελέων θεωρείται λήξαν εδώ και καιρό.

Από τότε που οι ίδιοι δήλωσαν παραίτηση ενόψει της (ύποπτης) κατάργησής τους από τον κ. Βενιζέλο, αλλά όταν ο τελευταίος, μετά τον σάλο που προκλήθηκε, ανέκρουσε πρύμναν και δήλωσε πως δεν θα φέρει στη Βουλή την σχετική (ν)τροπολογία, οι δικαστές δήλωσαν πως προχωρούν κανονικά και συνέχισαν να εξετάζουν μάρτυρες.

Επομένως, το θέμα της παραίτησής τους έπαψε υφιστάμενο.

Όταν, όμως, έστειλαν την δικογραφία στη Βουλή, επανήλθε (το δήλωσε ο ίδιος ο κ. Παπαϊωάννου λέγοντας ότι «εξετάζεται») το θέμα της επαναφοράς της τροπολογίας περί αντικατάστασής τους.

Και εντελώς ξαφνικά, αποφάσισε ο υπουργός να στείλει και το ερώτημα περί αντικατάστασης στο Δικαστικό Συμβούλιο.

Επομένως, αυτό που έκανε, ήταν να επαναφέρει ένα ήδη λήξαν θέμα. Και ενώ προηγουμένως ο ίδιος και μια σειρά άλλοι αστέρες, είχαν φροντίσει να καθυβρίσουν τους δικαστές και να απειλήσουν με… μακελειά!

Όσο για τις παρεμβάσεις που δεν… έγιναν και γενικώς δεν… γίνονται, η ύπαρξή τους έχει επιβεβαιωθεί πλειστάκις (και τον Οκτώβριο του 2010) από την ίδια την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, όταν στο πόρισμά της εντόπισε φαινόμενα «κομματισμού και κυβερνητικών παρεμβάσεων στο έργο της Δικαιοσύνης».

Τα θέματα έχουν τεθεί άπειρες φορές και κατά τις ετήσιες Γενικές Συνελεύσεις της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων.

Ο ίδιος ο (ευρισκόμενος στην Κόστα Ρίκα, για να μην ξεχνιόμαστε) Γ. Παπανδρέου, έχει αξιοποιήσει το βήμα της συγκεκριμένης συνέλευσης προκειμένου να ρίξει τα βάρη στους δικαστές ακόμη και για την ατιμωρησία, η οποία βέβαια οφείλεται σ’ αυτούς που νομοθετούν και όχι σ’ αυτούς που καλούνται να εφαρμόσουν τους νόμους.

Ανάλογοι λεονταρισμοί καταγράφονται αρκετές φορές. Για παράδειγμα, ο κ. Καστανίδης (που έχει κι’ αυτός γνώμη για την ΕΛΣΤΑΤ), τον Μάρτιο του 2011, ως υπουργός Δικαιοσύνης, ζητούσε, με επιστολή του προς τον εισαγγελέα του ΑΠ κ. Ι. Τέντε να μάθει γιατί δεν αποδίδονται ευθύνες στα εμπλεκόμενα στα σκάνδαλα μη πολιτικά πρόσωπα.

Προφανώς, αποδεχόταν πως είναι δυνατόν να μην τιμωρούνται οι πολιτικοί υπεύθυνοι, αλλά μόνο οι φυσικοί αυτουργοί.

Στην περίπτωση της ΕΛΣΤΑΤ, βέβαια, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.  Η Eurostat και το περίφημο (κατά Ραντερμάχερ) Ευρωπαϊκό Στατιστικό Σύστημα δεν θα ανεχθούν να τιμωρηθεί ένα στέλεχός τους, αν δεν αποδοθούν ευθύνες στους πολιτικούς που του έδιναν την σχετική κάλυψη.

Οπότε, καλά θα κάνει ο κ. Παπαϊωάννου να ενημερωθεί για τον τρόπο λειτουργίας της ΕΛΣΤΑΤ, αφήνοντας κατά μέρος τις υπεκφυγές…