Τι κάνει σήμερα ο Χρήστος Κυριαζής;

Ο Χρήστος Κυριαζής γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στα Καμίνια. Ο πατέρας του εργαζόταν ως επιπλοποιός και λόγω της οικογενειακής παράδοσης κι εκείνος έμαθε τη τέχνη. Ποτέ όμως δεν έκρυψε την αγάπη του για τη μουσική.
 

Σε ηλικία 12 ετών πήρε μία χειροποίητη κιθάρα κι άρχισε να προσπαθεί μέσα από αυτήν, να μάθει τις νότες. Πέντε χρόνια αργότερα, έπαιζε με ένα μικρό rock συγκρότημα σε καφετέριες και ζαχαροπλαστεία της εποχής. 

Λίγο καιρό αργότερα, βρέθηκε με την κιθάρα στο χέρι, στην Ιταλία. Εκεί πέρα από τις ανησυχίες του, απέκτησε και γνώσεις γύρω από την τέχνη, το έπιπλο, το ντεκόρ και την αισθητική. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από 2,5 χρόνια και ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση χωρίς όμως ποτέ να ξεχάσει τη μουσική. Έτσι, το 1986 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Όταν καθόμαστε σπίτι». Σε αυτό το άλμπουμ ξεχώρισαν τα τραγούδια «Έλα μωράκι μου», και το ομώνυμο ενώ στο δίσκο συμμετείχε και ο Γιώργος Μαργαρίτης με το «Μπρικάκι». 


Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε με νέα δουλειά διατηρώντας πάντα τις rock επιλογές του. 

Το 1992 έκανε το μεγάλο «μπαμ» με το άλμπουμ «Μου θυμίζεις τη μάνα μου». Ο δίσκος έγινε πλατινένιος και όλα τα τραγούδια επιτυχίες. Το 1994 επέστρεψε με το «Η αγάπη είναι μία». Τα μαγαζιά που εμφανιζόταν στη λεωφόρο Συγγρού ήταν κάθε βράδυ γεμάτα αλλά το 1995 αποφάσισε να μην ξανατραγουδήσει στις πίστες.

Το 1997 κυκλοφόρησε το δίσκο «άλλο τι θέλω, άλλο τι μπορώ» μέσα από τον οποίο ξεχώρισε το τραγούδι «Στο ημεροβίγλι». Από τότε έβγαλε κι άλλες δουλειές που έμαθε το κοινό.


Τα τελευταία δύο χρόνια όμως, όπως παραδέχεται ο τραγουδιστής, μιλώντας στο newsbeast.gr, προσπαθεί να φτιάξει τον επόμενο δίσκο του. «Κάτι λείπει και δεν ολοκληρώνεται, ψάχνω να βρω τραγούδια που ταιριάζουν» λέει χαρακτηριστικά. Και περνά το 24ωρο του κλεισμένος στο στούντιο. 

Γράφει συνέχεια και δεν διαθέτει χρόνο για άλλα πράγματα αφού επιθυμεί να τελειώσει ο δίσκος. «Το γράψιμο και η μουσική είναι για μένα εκτόνωση και χαρά μαζί».

Παρά τη μεγάλη του επιτυχία, αποδίδει το γεγονός ότι τα τραγούδια του είναι διαχρονικά, στο ότι «γράφω αυτά που μου συμβαίνουν. Το ότι αρέσει και σε άλλους σημαίνει πως δεν είμαι μόνος». 

Και γι’ αυτό συμβουλεύει τους δημιουργούς να αποτυπώνουν στο χαρτί ότι συμβαίνει στη ζωή τους κάθε μέρα. «Την κατάλληλη στιγμή κάποια θα γίνουν τραγούδια» λέει για να προσθέσει ότι οι τραγουδιστές πρέπει να ακούν τον παραγωγό τους.

Στον υπόλοιπο χρόνο του ο κ. Κυριαζής βλέπει την οικογένειά του και αποφεύγει να μιλά για την ενασχόλησή του με τα έπιπλα.