Μια ματιά στην άγνωστη ζωή του Νικολά Σαρκοζί

«Θα ήθελα να σας εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου που με επιλέξατε να εκπροσωπώ την ωραιότερη χώρα του κόσμου. 

Εμένα, το γιο ενός Ούγγρου μετανάστη και εγγονό ενός Έλληνα της Θεσσαλονίκης. Γάλλου, με σύμμεικτο αίμα, που αγαπάει την πατρίδα περισσότερο από οτιδήποτε στον κόσμο και στην οποία οφείλει τα πάντα», δήλωνε ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, αμέσως μετά την εκλογή του στο ανώτατο αξίωμα της Γαλλικής Δημοκρατίας.


Η πολιτική σταδιοδρομία του Νικολά Πολ Στεφάν Σαρκοζί ντε Νταγκί - Μποκσά, όπως είναι το πλήρες όνομα του, είναι λίγο έως πολύ γνωστή. Ωστόσο, η προσωπική του ζωή κρύβει πολλές πτυχές και είναι άγνωστη στο ευρύτερο κοινό.

Δευτερότοκος γιος του Πωλ Σαρκοζί και της Αντρέ Μαλάχ, ο Νικολά Σαρκοζί γεννήθηκε στο Παρίσι στις 28 Ιανουαρίου του 1955. Ο σημερινός πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας ήρθε στον κόσμο ως ο καρπός του έρωτα ενός ζεύγους μεταναστών, προερχόμενοι από διαφορετικές αφετηρίες, που συναντήθηκαν το 1949 στο μεταπολεμικό Παρίσι. 

Ο πατέρας του, διαφημιστής στο επάγγελμα, ήταν εκλεκτό μέλος της ουγγρικής αριστοκρατίας, που το 1944 εγκατέλειψε την Ουγγαρία, λόγω της έλευσης του «κόκκινου στρατού» στη χώρα του. Έφτασε στα γαλλογερμανικά σύνορα, όπου τον περισύλεξε ο γαλλικός στρατός και τον κατέταξε στη Λεγεώνα των Ξένων. Ο Πωλ Σαρκοζί υπηρέτησε στη Λεγεώνα έως το 1948. Το 1949 γνωρίζει και νυμφεύεται την Αντρέ Μαλλάχ, φοιτήτρια της Νομικής, κόρη ενός Σεφαραδίτη Εβραίου γιατρού από τη Θεσσαλονίκη. Όταν ο μικρός Νικολά ήταν τεσσάρων ετών, το 1959, το ζευγάρι χωρίζει και η μητέρα με τα παιδιά μετακομίζουν στο σπίτι του πατέρα της.

Η ιστορία του Σαρκοζί περιλαμβάνει μία πτυχή, που ίσως λίγοι γνωρίζουν. Οι πρόγονοι του, από την πλευρά του πατέρα του, είχαν πολεμήσει σθεναρά ενάντια στους Τούρκους. Το όνομα Σαρκοζί στην Ουγγαρία είναι εφάμιλλο των μεγάλων ηρώων, καθώς στους κόλπους της οικογένειας συγκαταλέγονται γενναίοι πολεμιστές και ένας σημαντικός Μαγυάρος ήρωας, ο Μιχαήλ Σαρκοζί. 

Ο Μιχαήλ κρεμάστηκε από τους Τούρκος μετά την εισβολή των Οθωμανών στην Ουγγαρία. Ίσως αυτά τα γεγονότα έπαιξαν σημαντικό ρόλο, προκειμένου να κάνουν το Γάλλο πρόεδρο να εναντιωθεί με σθένος στην ευρωπαϊκή ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. ή ακόμη περισσότερο να προχωρήσει με αποφασιστικότητα στην αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων. 

Κάτι που έκανε αλλόφρων τον Τούρκο πρωθυπουργό, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Σε κάθε περίπτωση - είτε οι οικογενειακές του ρίζες επηρέασαν τις αποφάσεις του Γάλλου προέδρου είτε όχι - ένα είναι σίγουρο: ο Νικολά Σαρκοζί δεν τρέφει ιδιαίτερα καλά αισθήματα για την Τουρκία. 

Από την πλευρά της μητέρας του, η ιστορική πορεία της οικογενείας περιλαμβάνει εντελώς διαφορετικές πτυχές. Η εβραϊκή οικογένεια των Μαλλάχ, που εγκαθίστανται πιθανότατα στη συμπρωτεύουσα τον 16ο αιώνα, ευνοήθηκε ιδιαίτερα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Πρόκειται για μία από τις εξέχουσες αστικές οικογένειες της Θεσσαλονίκης, με εκλεκτά μέλη στην ισραηλίτικη κοινότητα. Οι Μαλλάχ ήταν πάντοτε κοντά στην εκάστοτε εξουσία. Η οικογένεια ανέδειξε ένα γερουσιαστή με το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου, τον Ασσέρ Μαλλάχ, καθώς και έναν βουλευτή με το κόμμα του Δημητρίου Γούναρη, τον Πέπο Μαλλάχ. Μάλλον, η «δίψα» του Νικολά για εξουσία προέρχεται από τον Ελληνοεβραίο παππού του, καθώς η παρουσία του άσκησε σημαντική επίδραση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του Γάλλου προέδρου.

Ο Νικολά Σαρκοζί δεν σταματάει να λέει πόσο υπερήφανος νοιώθει για τις ελληνικές ρίζες του, ενώ κατά τη διάρκεια της προεδρίας του έχει υποστηρίξει σθεναρά την Ελλάδα. Αποκορύφωμα των δεσμών Ελλάδας - Σαρκοζί, ήταν η ομιλία του Γάλλου προέδρου στην ελληνική Βουλή, στις 6 Ιουνίου του 2008. Ο Νικολά Σαρκοζί έχει πάρει ξεκάθαρες θέσεις τόσο για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων όσο και για το κυπριακό. «Αγαπητοί φίλοι Έλληνες, θέλω να καταλάβετε ότι για εμένα αυτή η Βουλή, που εκφράζει πολλά για τους Γάλλους, η λέξη Ζήτω η Ελλάδα, Ζήτω η Γαλλία, Ζήτω η νέα συμμαχία, είναι μία μεγάλη στιγμή της πολιτικής μου ζωής», είχε τονίσει ο Γάλλος πρόεδρος, από το ίδιο βήμα που είχαν μιλήσει πριν αρκετά χρόνια και οι θείοι του, και καταχειροκροτήθηκε από τους Έλληνες βουλευτές. 

Ο Νικολά Σαρκοζί δεν διεκδικούσε δάφνες για τις επιδόσεις του στα μαθήματα. Ωστόσο, παρότι θεωρείτο κακός μαθητής, κατάφερε το 1973 να αποφοιτήσει και να πάρει το baccalaureat. Σπουδάζει Νομικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Παρίσι και εν συνεχεία εισέρχεται στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών. Όταν ολοκληρώνει τη στρατιωτική του θητεία, αρχίζει την καριέρα του στη δικηγορία.

Η πρώτη επίσκεψη του Νικολά Σαρκοζί σ την Ελλάδα χρονολογείται το 1973, όταν τελείωσε το λύκειο. Επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη και πηγαίνει να εισπράξει τα μερίδια της μητέρας του και της θείας του, από την εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του προπάππου του. Ο Νικολά Σαρκοζί είχε πάρει μαζί του έγγραφα και πληρεξούσια για να εισπράξει τα χρήματα. Ωστόσο, βάση των ελληνικών νόμων, ο Σαρκοζί δεν μπορούσε να βγάλει τα χρήματα που πήρε, περίπου 4000 γαλλικά φράγκα, και κρύβοντας τα στο σακάκι του τα πέρασε παράνομα από τα σύνορα.

Το 1982 παντρεύεται την πρώτη του σύζυγο, τη Μαρί Ντομινίκ Σουλιολί, με την οποία αποκτάει δύο παιδιά, τον Πιέρ και τον Ζαν. 

Ωστόσο, το ζευγάρι μετά από σχεδόν μία δεκαετία χωρίζει, κατόπιν ενός επίπονου διαζυγίου μάλιστα. Το 1996 νυμφεύεται τον μεγάλο του έρωτα, την Σεσιλιά Αλμπενίζ, και αποκτάει ένα γιο, τον Λουί. Και ο δεύτερος γάμος του Γάλλου προέδρου είχε άδοξο τέλος, καθώς η Σεσιλιά τον παρατάει 6 μήνες μετά την εκλογή του στο ανώτατο αξίωμα της χώρας. Δύο μήνες αργότερα, ο Γάλλος πρόεδρος βρίσκει παρηγοριά στην αγκαλιά μίας Ιταλίδας τραγουδίστριας και πρώην μοντέλο, της Κάρλα Μπρούνι. Γρήγορα αναπτύσσεται ένας μεγάλος έρωτας ανάμεσα στους δύο και στις 2 Φεβρουαρίου του 2008 παντρεύονται στο Παρίσι, με την Κάρλα να αποκτάει και τη γαλλική υπηκοότητα. Στα τέλη του 2011, η Κάρλα Μπρούνι φέρνει στον κόσμο το τέταρτο παιδί του Νικολά Σαρκοζί.

Η πολιτική σταδιοδρομία του ξεκινάει το 1977 όταν εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος του Νεϊγί Συρ Σεν. Το 1983 εκλέγεται δήμαρχος, του προαναφερόμενου δήμου, θέση που διατηρεί ως το 2002.

Εν τω μεταξύ, το 1988 εκλέγεται βουλευτής, ενώ το 1993 αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικών. Το 2002 αναλαμβάνει υπουργός Εσωτερικών και δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην πάταξη της εγκληματικότητας, που μαστίζει τα προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας. 

Ο νόμος περί εσωτερικής ασφάλειας, γνωστός ως νόμος Σαρκοζί, ήταν ιδιαιτέρως αυστηρός και έκανε το Γάλλο πρόεδρο ανεπιθύμητο σε μεγάλο μέρος της επικράτειας των προαστίων. Αποκορύφωμα του ακήρυχτου πόλεμου, ανάμεσα σε Σαρκοζί και συμμορίες των προαστίων, ήταν οι ταραχές στα γαλλικά προάστια το 2005. Ο Σαρκοζί τηρεί στάση μηδενικής ανοχής απέναντι στους ταραξίες, «στα αλητάκια των προαστίων» όπως τους αποκάλεσε. Η ακραία στάση του λαμβάνει ευρεία αποδοχή από τους Γάλλους πολίτες, καθώς σύμφωνα με σφυγμομετρήσεις το 70% δίνει την έγκριση του στην πολιτική Σαρκοζί και του δίνει έμμεσα το πράσινο φως για τη γαλλική προεδρία.

Στις 6 Μαΐου 2007 εξελέγη πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας, με ποσοστό 53%, επικρατώντας της Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Πριν λίγες ημέρες ανακοίνωσε επισήμως την υποψηφιότητα του, για μία δεύτερη θητεία, για τις εκλογές της 22ας Απριλίου 2012, με αντίπαλο τον σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ. Στην πρώτη του προεκλογική ομιλία, την Κυριακή στη Μασσαλία, αυτοπροσδιορίστηκε ως σωτήρας της Γαλλίας, που προχώρησε σε επίπονες, αλλά αναγκαίες μεταρρυθμίσεις λόγω της κρίσης στην ευρωζώνη.