Τι κάνει σήμερα ο Βασίλης Καΐλας;

Έχει μείνει στην ιστορία ως το πιο γνωστό παιδί του ελληνικού κινηματογράφου. Για την αγάπη του για το θέατρο έχει χάσει αρκετά λεφτά. Αλλά ποτέ δεν μετάνιωσε γιατί οι άνθρωποι που δούλεψε μαζί τους, όπως αναφέρει στο newsbeast.gr, ήταν η οικογένειά του. Κι όχι απλώς οι φίλοι του.



Ο Βασιλάκης Καΐλας έγινε γνωστός για τους πονεμένους ρόλους του. Όμως, εκείνος πάλεψε, παρά τις αντιξοότητες, και δεν το έβαλε ποτέ κάτω. 


Σήμερα, στα 58 του χρόνια δουλεύει πίσω από τις κάμερες και βάζει τη φωνή του σε παιδικούς ήρωες και παράλληλα κάνει σκηνοθετική επιμέλεια στις μεταγλωττίσεις. Του μένει ελάχιστος ελεύθερος χρόνος που περνά με την οικογένειά του και τους φίλους του. Το περισσότερο χρόνο του, πάντως, όπως αναφέρει τον περνά στο στούντιο. 


Ο Βασιλάκης Καΐλας έκανε την εμφάνισή του σε ταινία το 1957, όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών, επειδή είχε την τύχη να μένει στην ίδια πολυκατοικία με την Έλλη Λαμπέτη και το Δημήτρη Χορν. Τον είδαν. Πίστεψαν ότι είναι ο κατάλληλος για το «Τελευταίο Ψέμα», τον κάλεσαν στα γυρίσματα και του έδωσαν το ρόλο. 


Στην ταινία «Λουστράκος» σφραγίστηκε η επαγγελματική πορεία του. Δεν ήθελε ποτέ τη δημοσιότητα. Ήταν ένα απλό παιδί και παιδί παραμένει μέχρι σήμερα, όπως λένε οι άνθρωποι που τον γνωρίζουν. 





Και μπορεί να έχει πάρει μέρος σε 117 ελληνικές και ξένες σειρές, αλλά η πορεία του δεν ήταν καθόλου εύκολη, αφού έπρεπε ο ίδιος να πηγαίνει και σχολείο. 


Ίδρυσε μετά από πολύ κόπο και ιδρώτα το παιδαγωγικό επιμορφωτικό θέατρο, το οποίο ανέβασε δεκάδες παραστάσεις με επαγγελματίες ηθοποιούς, όπως ο Αλέκος Αλεξανδράκης κ.ά. Γι’ αυτή την αγάπη του έχασε πάρα πολλά λεφτά αλλά δεν το μετάνιωσε. Ύστερα ήρθαν οι μεταγλωττίσεις και η φωνή του σε παιδικούς ήρωες. Μία από τις καλύτερες δουλειές του ήταν «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι». 


Ο Βασίλης Καΐλας στις τελευταίες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές έβαλε υποψηφιότητα με την κίνηση πολιτών στο δήμο Σαρωνικού. Μία κίνηση που δεν στηρίζεται από κανένα κόμμα αλλά βασίζεται, όπως αναφέρει ο ίδιος, στις ανάγκες των πολιτών. 


Για τη δουλειά που κάνει τα τελευταία χρόνια πιστεύει: «Έχω την αίσθηση ότι την κάνω όσο πιο αξιοπρεπέστατα γίνεται. Δεν μπορώ να πω ότι καλλιτεχνικά με γεμίζει, διότι είναι μία δουλειά καθαρά για επιβίωση. Δεν είναι κάτι που μπορείς να προσφέρεις καλλιτεχνικά. Αλλά δυστυχώς, έτσι όπως έχουν γίνει σήμερα τα πράγματα, ποιος είναι αυτός που προσφέρει καλλιτεχνικά στις μέρες μας;» αναφέρει στο newsbeast.gr.


Κι επισημαίνει ότι: «Το κριτήριο έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα παλαιότερα χρόνια υπήρχε τέχνη είτε στον κινηματογράφο είτε στο θέατρο. Σήμερα, τα πράγματα είναι περίεργα. Παλιά για να παίξει κάποιος ηθοποιός στον κινηματογράφο, έπρεπε να πατήσει το σανίδι του θεάτρου. Τα πράγματα αυτή την εποχή έχουν αντιστραφεί. Για να παίξει κάποιος στο θέατρο, πρέπει να περάσει από την τηλεόραση. Κι αυτό κατά τη γνώμη μου είναι κατάντια».


Ο χώρος της υποκριτικής δεν του λείπει καθόλου. Όμως, από τον κόσμο λείπουν οι ερμηνείες του, αφού κάθε φορά που τον συναντούν απλοί πολίτες στο δρόμο, τον ρωτούν: «Πού χάθηκες;». Κι εκείνος τους απαντά ότι σέβεται τους ανθρώπους που έχει δουλέψει δίπλα τους, σέβεται την ιστορία τους και γι’ αυτό δε βγαίνει στα μέσα.