Ανοιχτές Σχολές: Εκπροσωπευτικά πανεπιστημιακά παράδοξα ...

Βασικός πυλώνας της πολιτικής όλων ανεξαρτήτων των φοιτητικών παρατάξεων ήταν και είναι η εκπροσώπηση των φοιτητών μέσα στα συλλογικά όργανα με σκοπό τη διατράνωση της φωνή τους. Η λέξη  κλειδί σε αυτήν την διαπίστωση είναι η λέξη ‘‘εκπροσώπηση’’ , η οποία, φυσικά, δεν πρέπει να στερείται νοήματος και να εκφράζεται , απλά για να εκφραστεί.  Έτσι παρατηρείτε το εξής παράδοξο : Οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων να διατρανώνουν σε όλους τους τόνους ότι πρωταρχικό τους μέλημα είναι η εκπροσώπηση των φοιτητών, ενώ παράλληλα δεν κάνουν τίποτα για να εγγυηθούν αυτήν την εκπροσώπηση, υπό το καθεστώς του νέου νόμου.
 

Δυστυχώς, για άλλη μια φορά η ασυνεννοησία και η μικροκομματική πολιτική θα έχει ως αποτέλεσμα να  μείνουν οι φοιτητικοί σύλλογοι χωρίς εκπροσώπηση. Σε μια περίοδο αλλαγών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση οι θιασώτες του παλαιοκομματισμού επιλέγοντας την επιβίωση του συστήματος που τους ανέδειξε, αρνούνται να προσαρμοστούν στις νέες ανάγκες με αποτέλεσμα η εκπροσώπηση να είναι μετέωρη. Μάλιστα πολλοί φοιτητές αγνοούν το καθεστώς εκπροσώπησης του νέου νόμου, με αποτέλεσμα να περιμένουν και φέτος τις ‘‘παραδοσιακές’’ φοιτητικές εκλογές με τα παπλώματα των ψηφοδελτίων. Ουσιαστικά οι μεθοδεύσεις των παρατάξεων στερούν από τους φοιτητές τα ενιαία, αχρωμάτιστα κομματικά ψηφοδέλτια, τα οποία μπορούν να εγγυηθούν μια ευρύτερη, ενιαία και σθεναρή εκπροσώπηση. Επομένως το νέο καθεστώς αλλαγών, έστω και με τις αδυναμίες του, εξορκίζεται για τη διατήρηση ενός συστήματος που στην πράξη έχει ξοφλήσει.

Επί της ουσίας  οι τάσεις που αναμετρόνται είναι οι ίδιες που διαμορφώνονται και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο απλά με διαφορετικούς όρους. Το διακύβευμα της άρνησης δεν είναι άλλο από το ‘‘μονοπώλιο’’ της εκπροσώπησης. Ένα μονοπώλιο που χωρίς να έχει να προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στο φοιτητικό σύνολο απλά αποτελεί μια ύστατη προσπάθεια αιτιολόγησης της ύπαρξης ενός μηχανισμού στον οποίο ο κόσμος μέρα με την ημέρα γυρνάει την πλάτη του.  Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι φοιτητές δεν πρέπει να είναι έρμαια ενός θνήσκοντα μηχανισμού, αλλά πρέπει να υπερβούν τις πρακτικές του παρελθόντος και να διεκδικήσουν το άκουσμα της φωνής τους. Και η φωνή αυτή μπορεί να διατρανωθεί μόνο μέσα από πραγματικά ευρείες και πλειοψηφικές διαδικασίες και όχι μέσα από διαδικασίες φερέφωνα ιδεοληψιών άσχετων με τη φοιτητική ιδιότητα. 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η διασφάλιση της φοιτητικής εκπροσώπησης σίγουρα δεν μπορεί να επέλθει από επαγγελματίες κυνηγούς των φαντασμάτων του παρελθόντος, αλλά μέσα από διαφανείς πλειοψηφικές διαδικασίες. Μέσα από διαδικασίες με κέντρο το φοιτητή και αποδέκτη τη φοιτητική κοινότητα συλλήβδην. 

O Δημήτρης Καραντώνης - Τάσσης είναι συντονιστής του Κινήματος Ανοιχτών