Ένας χρόνος Mνημόνιο και η χώρα βουλιάζει..

Και ποίος δεν θυμάται πριν από ένα χρόνο τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου στις 23 Απριλίου 2010 από το Καστελόριζο να ανακοινώνει την ένταξη της χώρας στον μηχανισμό στήριξης. Παρόλο που λίγους μήνες πιο πριν στις (3Ιουνίου 2009) δήλωνε με το ψεύτικο προσωπείο του όπως αποδείχτηκε τα εξής: «Το ΔΝΤ δεν έχει την φήμη ούτε για την Κοινωνική Δικαιοσύνη, ούτε για την αποτελεσματικότητα του…Ουσιαστικά κόβει το μέλλον της χώρας…Ουσιαστικά καταδικάζει την χώρα στην υπανάπτυξη σε μόνιμη βάση». 

Βέβαια και αυτό αποτελούσε μια από τις ψεύτικες δηλώσεις, καθώς στις 6 Μαΐου 2010 μπαίνουν οι πρώτες υπογραφές και υποθηκεύεται το μέλλον της Ελλάδας. Έτσι ξεκινάει μια κούρσα βάναυσων οικονομικών μέτρων. Οι πρώτοι που το αισθάνονται είναι οι Δημόσιοι υπάλληλοι αλλά και η αγορά με τα αλλεπάλληλα λουκέτα στις επιχειρήσεις, πάγωμα μισθών, κρατικών δαπανών, κατάργηση επιδομάτων ακόμη και κοινωνικών επιδομάτων, περικοπές σε δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, αύξηση του ΦΠΑ, έκτακτες εισφορές, αλλαγές στην φορολογική κλίμακα και ένα σωρό άλλα σαρωτικά και επώδυνα μέτρα που δρομολογούνται για την ελληνική οικογένεια που μέρα με την μέρα γονατίζετε.

Η κυβέρνηση του ΔΝΤ προσπαθεί να πείσει τους Έλληνες και περνάει το μνημόνιο ως σωτήρια λύση με την μόνιμη δικαιολογία ότι θα οδηγούμασταν στην χρεοκοπία αν δεν εντασσόμασταν στον μηχανισμό στήριξης εκβιάζοντας έτσι την όσο γίνεται ομαλή συγκατάβαση του πολίτη με τον φόβο της χρεοκοπίας, άλλωστε η κυβέρνηση συνηθίζει τέτοιου είδους «πειθώ» με την μέθοδο του καταναγκασμού.

Ωστόσο τα αποτελέσματα του σχεδίου της κυβέρνησης Παπανδρέου αποτυγχάνουν παταγωδώς, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα όλες οι εκτιμήσεις πέφτουν έξω καθώς οι οικονομική ύφεση γίνεται όλο και πιο βαθιά, το δημοσιονομικό έλλειμμα δεν αντιμετωπίζεται με βιώσιμο τρόπο, tο χρέος αυξάνει και διατηρεί τη δυναμική του, o πληθωρισμός διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, η παραγωγική βάση συρρικνώνεται, τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται, ο κοινωνικός ιστός αποδιοργανώνεται, μέτρα κοινωνικής προστασίας δεν λαμβάνονται, η φοροδιαφυγή δεν αντιμετωπίζεται, οι σπατάλες συνεχίζονται, οι διαρθρωτικές αλλαγές καθυστερούν και τα μέτρα ανάπτυξης είναι ανύπαρκτα.

Τα αποτελέσματα είναι εμφανή για την ζοφερή κατάσταση της οικονομίας αλλά και την πτώση του βιοτικού επιπέδου της ελληνικής οικογένειας που πνίγεται στην απελπισία και στην απόγνωση καθημερινά μη γνωρίζοντας το αύριο και οδηγείται στην εξαθλίωση! Η πολιτική της Κυβέρνησης οδήγησε σε τέλμα την οικονομία και όχι σε σωτηρία της χώρας όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός υπόσχονταν. Αποτέλεσμα η κυβέρνηση να πέσει έξω στους στόχους της κατά 3 δις ευρώ, είναι η «μαύρη τρύπα» για την χρονιά που διανύουμε. Τα χειρότερα όμως ακόμα δεν τα έχουμε δει… Τις επόμενες μέρες καταφθάνουν οι «σωτήρες μας» με νέο πακέτο μέτρων, που σαφέστατα επηρεάζει μόνους τους μικρομεσαίους μισθωτούς όπως συνηθίζεται από την πολιτική της κυβέρνησης τα οποία ανέρχονται στα 23 εκ. ευρώ. Νέες περικοπές επιδομάτων και κρατικών δαπανών, φορολογία στα ακίνητα, ενιαίο μισθολόγιο το οποίο θα φέρει νέες μειώσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και με πακέτο μέτρων για των ιδιωτικό τομέα. Η εξαθλίωση δεν έχει τέλος η «οδύσσεια» της ελληνικής οικογένειες συνεχίζεται επ’ αόριστον. 

Η προδοσία της κυβέρνησης του ΔΝΤ δεν έχει όρια. Η κυβέρνηση και όσοι συναίνεσαν στην ένταξη της χώρας μας στο ΔΝΤ έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση της χώρας μας. Οι βαρύγδουπες υποσχέσεις της για σωτηρία και σταδιακή ανάκαμψη αποδεικνύονται για ακόμη μια φορά ψευδείς και φαίνεται ολοκάθαρα το πόσο ανίκανη και ανεύθυνη να πάρει στα χέρια της το «τιμόνι» της χώρας. Ένας χρόνος που η χώρα μοιάζει με τον «τιτανικό», ολοένα και βουλιάζει χωρίς να ξέρουμε κανένας την επόμενη μέρα, καθώς δεν καθορίζεται από εμάς αλλά από την κυβέρνηση του ΔΝΤ και τους ψευδοσωτήρες μας…!

Γιώργος Δρακούλης

Πρόεδρος Ν.Ε. ΟΝΝΕΔ ΑΧΑΪΑΣ