Πώς μπορεί ο Μέγας Ναπολέων να ήταν Ελληνας;...

Ο μύθος γύρω από το ότι ο Μέγας Ναπολέων ήταν Ελληνικής Καταγωγής καλά κρατεί και στις μέρες μας.

Η εγκυκλοπαίδεια «Μπριτάνικα» εν έτει 2011 γράφει μεταξύ άλλων: 

«Οι Bonapart είναι Κορσικανή οικογένεια, που με τον Ναπολέοντα διαμόρφωσε την αυτοκρατορική δυναστεία του 1804.

Η οικογένεια καταγόταν από την ηπειρωτική Ιταλία, όπου μια σειρά από οικογένειες με αυτό το όνομα είναι γνωστές από τον 12ο αιώνα (από το 1100). Αυτές οι οικογένειες το 13ο αιώνα εγκαταστάθηκαν σε δύο μεγάλες περιοχές: Το Σαν Μινιάτο και τη Σαρζάνα.»

Βοναπάρτης σήμαινε «το καλό μέρος» – ή και καλό κόμμα; -και καθιερώθηκε προκειμένου να 

καθορίσει τις οικογένειες που συνδέονταν με το παπικό κόμμα». 

Για να μπορέσει να ισχύσει η Ελληνική καταγωγή του Ναπολέοντα, μετά από έξι αιώνες αφ ότου εμφανίστηκε αυτό το επώνυμο, θα πρέπει να έχουν συμβεί: 

1.- Μανιάτες και Μανιάτισσες να μετανάστευσαν στην Κορσική πριν από το 1.100 και να διασταυρώθηκαν με ντόπιους άρρενες Βοναπάρτες. Αλλά από τους γάμους στο γενεαλογικό δένδρο των Βοναπάρτηδων – δείτε πιο κάτω -δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. 

2.- Δεύτερη περίπτωση να πήγαν πάλι προ του 1100, με το επώνυμο Καλόμερος ή Καλημέρης και να το εξιτάλισαν σε «Buona parte». Όμως υπήρχε το επώνυμο αυτό στη Μάνη; Και, 

3.- Τρίτη περίπτωση να πήραν το επώνυμο αυτό κατά τη διένεξη των κομμάτων Παπικού= Θρησκευτικού και «Ρωμαϊκού»- πολιτικού, προκειμένου να ξεχωρίσουν οι οικογένειες που συνδέονταν με το παπικό κόμμα όπως αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια. 

Οι Guelphs «Παπικοί» και οι Ghibellines «Ρωμαϊκοί», ήταν παρατάξεις που υποστήριζαν, αντίστοιχα, ο Πάπας και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην κεντρική και βόρεια Ιταλία. Κατά τη διάρκεια των 12ου και 13ου αιώνα, ο διαχωρισμός μεταξύ αυτών των δύο κομμάτων ήταν μια ιδιαίτερα σημαντική πτυχή της εσωτερικής πολιτικής της Ιταλίας. Ο αγώνας για την εξουσία μεταξύ του Παπισμού και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είχε προκαλέσει συγκρούσεις που άρχισαν το 1075 και τελείωσαν το 1122. Αλλά αυτές μεταξύ Guelphs και Ghibellines ξαναζωντάνεψαν το 15ο αιώνα. 

Το 1122, για παράδειγμα, ένας Βοναπάρτης ονόματι Ναπολέων εξορίστηκε από τη Φλωρεντία ως Ghibelline «Ρωμαϊκός». 

Ο Cor Rado Bonaparte το 1170 και ο Jacopo Bonaparte το 1210 αναφέρονται ως ιππότες του Παπικού Τάγματος της Χρυσής Πολιτοφυλακής. 

Το 1272 την έξουσία στην Πάρμα κατείχε ο Nordio Βοναπάρτη, το 1285 στην Πάδοβα ο Pietro Βοναπάρτη και το 1333 στη Φλωρεντία ο Giovanni Βοναπάρτη. 

Το 1250 ένα Βοναπάρτης ήταν σύνδικος της of As coli, και το 1440 ο Cesare Βοναπάρτη είχε επιλεγεί ως επικεφαλής των ναυτικών υποθέσεων στη Sarzana. 

Το 1454 ο Niccolo Bonaparte ήταν πρεσβευτής του Πάπα σε διάφορα δικαστήρια και εφημέριος της Αγίας Έδρας στην Άσκολι. 

Σύμφωνα με την παράδοση, η οικογένεια έζησε για 300 χρόνια στην Toscana στο χωριό Sarzana, από την οποία ένα από τα μέλη, ο Francesco Βοναπάρτη, μετακόμισε στο Αιάκειο στην Κορσική. Δείτε πιο κάτω γενεαλογικά. Και όλα αυτά έγιναν πολλά χρόνια πριν οι Μανιάτες μεταναστεύσουν στην Ιταλία και στην Κορσική.