Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά όλη η Ελλάδα (με κάποιες εξαιρέσεις)

Πόσες φορές έχει η Ελλάδα την τύχη να ακουμπά σε ένα φέρετρο; Πόσες φορές έχει η πατρίδα την ευκαιρία να σταθεί στην ουρά ενός λαϊκού προσκυνήματος; Κι’ εκεί, περιμένοντας υπομονετικά – ο πιο ανυπόμονος λαός, ο λαός της «ιδιοτροπίας της στιγμής» - να πέσει σε βαθιά περισυλλογή;

Ελάχιστες. Μια τέτοια μέρα είναι η σημερινή. Έρχεται από τα βάθη των αιώνων, από αυτή την ιδιοτροπία του Έθνους να κλίνει το γόνυ μπροστά σε φέρετρα, σκιασμένο από τον αποχωρισμό συμβόλων που δεν ξέχασε, αλλά παραμέλησε.

Τελευταίος αποχαιρετισμός σήμερα στον Απόστολο (Λάκη) Σάντα. Τον ηρωικό και σεμνό Έλληνα που πρόσφερε στην πατρίδα του περισσότερα (και αυτός) από όσα εκείνη του έδωσε.

Η Ελλάδα σήμερα πενθεί τον ήρωα που κατέβασε μαζί με τον Μανώλη Γλέζο την σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό από τον Ιερό Βράχο.

Δυο ήρωες με τόσο διαφορετική ιδιοσυγκρασία, πρόσωπα μυθικά, που λες και στα χρόνια που ακολούθησαν μετά από εκείνη την παράτολμη στιγμή – τη στιγμή που τους οδήγησε στην Αθανασία – επέστρεψαν στον… εαυτό τους.

Ο ένας, ο Γλέζος, ορμητικός, ακαταπόνητος, πάντα στις επάλξεις, πάντα στην πρώτη γραμμή της ανιδιοτελούς προσφοράς στην πατρίδα.

Ο άλλος, ο Σάντας, ήρεμη δύναμη, φιλόσοφος, να προσπαθεί να περνά απαρατήρητος, σκύβοντας το κεφάλι κάθε φορά που ο παντοτινός του φίλος ανέφερε το όνομά του.

Αλλά πάντα μαζί, δυο φίλοι που δεν χώρισαν ποτέ, δυο φίλοι που δεν ξέχασαν ποτέ το καθήκον τους προς την Πατρίδα. Με το θάρρος της γνώμης και τα ανάμικτα συναισθήματα οργής και κατανόησης προς τα ελαττώματα του Έθνους, αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου παρέμειναν για πάντα.

Σήμερα, το Έθνος ακουμπά πάνω στο φέρετρο του Λάκη Σάντα. Η ατμόσφαιρα είναι διαφορετική κάτω από τον Ιερό Βράχο.

Σωπάστε. Κι’ εσείς ολετήρες που αναπτύξατε την ολέθρια δράση σας επειδή χάρη σ’ αυτούς βρήκατε μια ελεύθερη πατρίδα για να την υποδουλώσετε ξανά, κάντε μια διακοπή – από τις έριδες, τις προσωπικές επιδιώξεις, τις φιλοδοξίες, τα ψέματα, τις δήθεν διερευνήσεις βρωμερών υποθέσεων, τα μπινελίκια.

Και προπαντός, μακριά από το φέρετρο. Εκεί ακουμπά ο λαός που κοροϊδέψατε και εκμαυλίσατε. Δεν έχει βλέπετε λογαριασμούς στην Ελβετία και παχυλά «πόθεν έσχες» να ακουμπήσει.

Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά όλη η Ελλάδα. Εκτός από αυτούς  που την κατέστρεψαν και την υποδούλωσαν…