Τι κάνει σήμερα ο Σπύρος Ζαγοραίος;

Γεννήθηκε στον Άγιο Αρτέμιο του Παγκρατίου το 1928. Έχασε το ένα του χέρι στα 15 του όταν έσκασε μια χειροβομβίδα την ώρα που έπαιζε με συμμαθητές του στην Αγία Παρασκευή. Είχε όμως δύναμη ψυχής και έτσι ξεπέρασε το πρόβλημα που του δημιούργησε το ατύχημα και μπήκε δυναμικά στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού.
 

Ο Σπύρος Ζαγοραίος άρχισε την καριέρα του από την Αθήνα και συνέχισε την μεγάλη του πορεία στη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισε να τον συνοδεύει στο τραγούδι η σύζυγός του, Ζωή. Έτσι, οι δυο τους δημιούργησαν ένα από τα πιο γνωστά ντουέτα του λαϊκού πενταγράμμου. 

Πραγματοποίησε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και σε χώρες που ζουν Έλληνες και καθιερώθηκε ως κλασικός ερμηνευτής. 

Πλέον όμως, ο Σπύρος Ζαγοραίος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα υγείας. Με δυσκολία τα βγάζει πέρα στη ζωή του, όπως λέει στο newsbeast.gr. 

Η υγεία του είναι επιβαρυμένη αφού τον τελευταίο καιρό πάσχει και από Πάρκινσον. «Είμαι άρρωστος, έχω αυτή την αρρώστια και με ταλαιπωρεί πάρα πολύ. Τι να κάνω όμως; Έτσι είναι η ζωή», αναφέρει.

 

Μπορεί να δυσκολεύεται να περπατήσει, να περνάει τον περισσότερο καιρό του στο σπίτι του με τη σύζυγό του, Ζωή Λασκαράκη, του λείπει ωστόσο η μουσική. «Είμαι σε ένα δωμάτιο και ακούω μουσική. Είναι δύσκολες οι καταστάσεις εδώ και αρκετά χρόνια», λέει. Και προσθέτει: «Κάποιες φορές, όταν ακούω τα τραγούδια μου, δακρύζω. Βάζω και τα κλάματα. Δε βαριέστε… Έτσι μου τα έφερε η ζωή».

 

Λαχταρά να τραγουδήσει και να τον χειροκροτήσει ο κόσμος, όμως, γνωρίζει ότι αυτό είναι αδύνατον… «Είμαι εκτός έδρας πέντε χρόνια τώρα. Θα ήθελα να τραγουδάω και να διασκεδάζω τον κόσμο αλλά ξέρω ότι δεν γίνεται», σημειώνει με λύπη. 

Το ζευγάρι ζει με μια σύνταξη και τα φέρνει δύσκολα βόλτα. Όμως, εκείνοι έχουν μάθει να… επιβιώνουν στα δύσκολα. Και γι’ αυτό δεν πτοούνται. Μεγάλωσαν πια και ξέρουν ότι έρχονται δύσκολες στιγμές για όλον τον κόσμο, όπως λέει ο γνωστός τραγουδιστής. «Υποφέρουν οι πάντες και κανείς δεν κάνει κάτι για να τους βοηθήσει. Τι να περιμένουμε δηλαδή;», αναρωτιέται. Εύχεται μόνο κάποια στιγμή η χώρα να βγει νικητής στη δύσκολη μάχη που δίνει.