Η Θάτσερ δεν ήταν… ταινία

Έπρεπε να επιστρατευτεί η Μέριλ Στριπ, και να μπει μπροστά η καλοκουρδισμένη μηχανή του Χόλιγουντ, ώστε να ξαναθυμηθούν ορισμένοι, ή να γνωρίσουν για πρώτη φορά κάποιοι άλλοι, τη Μάργκαρετ Θάτσερ. Και η διαπίστωση είναι θλιβερή.

Μέσω της ταινίας «Σιδηρά Κυρία», ίσως η σημαντικότερη γυναίκα πολιτικός στην ιστορία της Ευρώπης, επανήλθε στο προσκήνιο. Επειδή μάλιστα, είναι… μόδα να μιλάς για κάτι που βρίσκεται στην επικαιρότητα, σχεδόν όλοι μιλούν για τη Μάργκαρετ Θάτσερ.

Σε σημείο που να μην υπάρχει αμφιβολία ότι, αν η «Σιδηρά Κυρία» δεν είχε τα γνωστά προβλήματα υγείας να την ταλαιπωρούν, θα αποφάσιζε να αντιμετωπίσει όλους τους προαναφερθέντες, με τη… στοργή που είχε δείξει στους Βρετανούς ανθρακωρύχους. Οι οποίοι έκαναν απεργία για έναν ολόκληρο χρόνο, προκειμένου να υποχρεώσουν την κυβέρνηση Θάτσερ να υποχωρήσει από τις θέσεις της. Η «Μάγκι» δεν υποχώρησε ποτέ. Και οι ανθρακωρύχοι… επέστρεψαν στις δουλειές τους, ή στριμώχτηκαν στο ταμείο ανεργίας, λόγω των ανθρακωρυχείων που έκλεισαν σε όλο το νησί.

Η προβολή της ταινίας βέβαια, έχει και μια θετική πτυχή: Αποτελεί αφορμή παρακίνησης, κίνητρο για να διαβάσει κανείς την ιστορία, την πολιτική διαδρομή και το ηγετικό παράδειγμα της Μάργκαρετ Θάτσερ. Για να συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλο είναι το έλλειμμα ηγεσίας στη σημερινή πολιτική Ευρώπη, και όχι μόνο. Να μελαγχολήσει. Και να υποκλιθεί σε εκείνη, η πολιτική υστεροφημία της οποίας κακοποιήθηκε ως «νεοφιλελευθερισμός». Προσπερνώντας το υπόδειγμα ηγεσίας που προσέφερε, και το οποίο θα μελετά η Ιστορία… εφ’ όρου ζωής.

http://www.statesmen.gr

18.01.2012ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ