«Ο νεκρός δεδικαίωται» λένε και δεν πρέπει να ασχολούμαστε με ανθρώπους που δεν είναι πια κοντά μας. Η μάχη (ιδεολογική ή πραγματική) γίνεται με τους ζωντανούς, μ ΄αυτούς που είναι ακόμα όρθιοι στα πόδια τους κι όχι με τους πεσόντες.
Οι Έλληνες ανέκαθεν απέδιδαν τιμές στους νεκρούς τους ήρωες, αλλά και τους εχθρούς τους ποτέ δεν τους ατίμαζαν. Η απώλεια ενός ανθρώπου δεν πρέπει να μας φέρνει ποτέ χαρά αλλά ούτε και υπέρμετρο θρήνο. Εξάλλου, όλοι τον ίδιο Κριτή θα έχουμε στην επόμενη ζωή και αυτός θα βάλει στην ζυγαριά τις ψυχές μας. Για όσους έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα και του Χριστού την πίστη την Αγία πρέπουν μόνο τιμές. Ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει πως δεν ξεχνά και πάντα τιμά αυτούς που θυσιάστηκαν για τα ιδανικά του έθνους, όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Αθανάσιος Διάκος και μυριάδες άλλοι προγενέστεροι αλλά και πρόσφατοι όπως ο Τάσος Ισαάκ, ο Σολομών Σολομού αλλά και τα τρία παλικάρια των Ιμίων, ο 'Εκτορας Γιαλοψός, ο Χριστόδουλος Καραθάνασης κι ο Παναγιώτης Βλαχάκης. ΑΘΑΝΑΤΟΙ! Η μοίρα τα έφερε έτσι που σε σύντομο χρονικό διάστημα έφυγαν από την ζωή και δυο άνθρωποι, πολιτικοί ηγέτες, που έβλαψαν με τις πράξεις τους τον ελληνισμό και τα εθνικά δίκαια. Ο λόγος για τον πρώην πρόεδρο του ψευδοκράτους των Σκοπίων, Κίρο Γκλιγκόροφ και τον πρώην πρόεδρο του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, Ραούφ Ντενκτάς. Τα έργα και ημέρες και των δυο, γνωστά και μη εξαιρετέα. Το συγκλονιστικό για τον Σλάβο Γκλιγκόροφ είναι ότι έτυχε μιας κηδείας, σχεδόν διαπόμπευσης, επειδή σε μια αναλαμπή ειλικρίνειας είχε δηλώσει πως ο λαός που τώρα κατοικεί την «Βαρδάσκα» ουδεμία σχέση έχει με τον Μέγα Αλέξανδρο, αφού είναι Σλάβοι που δεν κατάγονται από τους αρχαίους Μακεδόνες.
Ποια θα πρέπει να είναι τα συναισθήματά μας απέναντι σε αυτούς τους εκλιπόντες; Χαρά ή δάκρυ;
Τίποτα από τα δυο. Απλά μνήμη! Δεν πρέπει ποτέ – όπως τιμούμε τους εθνικούς ήρωες- να ξεχάσουμε πως έβλαψαν αυτοί τον ελληνισμό. Τώρα δεν μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω. Κάνουν, όμως οι διάδοχοί τους ο Γκρούεφσκι κι ο Έρογλου. Προς αυτούς, λοιπόν η μάχη κι ο αγώνας για τα εθνικά δίκαια. Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/01/blog-post_5441.html#ixzz1jcMYdq5w
Οι Έλληνες ανέκαθεν απέδιδαν τιμές στους νεκρούς τους ήρωες, αλλά και τους εχθρούς τους ποτέ δεν τους ατίμαζαν. Η απώλεια ενός ανθρώπου δεν πρέπει να μας φέρνει ποτέ χαρά αλλά ούτε και υπέρμετρο θρήνο. Εξάλλου, όλοι τον ίδιο Κριτή θα έχουμε στην επόμενη ζωή και αυτός θα βάλει στην ζυγαριά τις ψυχές μας. Για όσους έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα και του Χριστού την πίστη την Αγία πρέπουν μόνο τιμές. Ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει πως δεν ξεχνά και πάντα τιμά αυτούς που θυσιάστηκαν για τα ιδανικά του έθνους, όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Αθανάσιος Διάκος και μυριάδες άλλοι προγενέστεροι αλλά και πρόσφατοι όπως ο Τάσος Ισαάκ, ο Σολομών Σολομού αλλά και τα τρία παλικάρια των Ιμίων, ο 'Εκτορας Γιαλοψός, ο Χριστόδουλος Καραθάνασης κι ο Παναγιώτης Βλαχάκης. ΑΘΑΝΑΤΟΙ! Η μοίρα τα έφερε έτσι που σε σύντομο χρονικό διάστημα έφυγαν από την ζωή και δυο άνθρωποι, πολιτικοί ηγέτες, που έβλαψαν με τις πράξεις τους τον ελληνισμό και τα εθνικά δίκαια. Ο λόγος για τον πρώην πρόεδρο του ψευδοκράτους των Σκοπίων, Κίρο Γκλιγκόροφ και τον πρώην πρόεδρο του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, Ραούφ Ντενκτάς. Τα έργα και ημέρες και των δυο, γνωστά και μη εξαιρετέα. Το συγκλονιστικό για τον Σλάβο Γκλιγκόροφ είναι ότι έτυχε μιας κηδείας, σχεδόν διαπόμπευσης, επειδή σε μια αναλαμπή ειλικρίνειας είχε δηλώσει πως ο λαός που τώρα κατοικεί την «Βαρδάσκα» ουδεμία σχέση έχει με τον Μέγα Αλέξανδρο, αφού είναι Σλάβοι που δεν κατάγονται από τους αρχαίους Μακεδόνες.
Ποια θα πρέπει να είναι τα συναισθήματά μας απέναντι σε αυτούς τους εκλιπόντες; Χαρά ή δάκρυ;
Τίποτα από τα δυο. Απλά μνήμη! Δεν πρέπει ποτέ – όπως τιμούμε τους εθνικούς ήρωες- να ξεχάσουμε πως έβλαψαν αυτοί τον ελληνισμό. Τώρα δεν μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω. Κάνουν, όμως οι διάδοχοί τους ο Γκρούεφσκι κι ο Έρογλου. Προς αυτούς, λοιπόν η μάχη κι ο αγώνας για τα εθνικά δίκαια. Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/01/blog-post_5441.html#ixzz1jcMYdq5w
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου