Αν. Γ. Γραμματέας ΟΝΝΕΔ Γλυφάδας: ΣΗΜΕΙΟ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟ "ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΝΔΙΟΙΚΗΣΗΣ"

Παρακολουθώντας κανείς την συνολική εικόνα του πολιτικού σκηνικού στον τόπο μας, δε μπορεί παρά να παρατηρήσει την καθολικη κυριαρχία στους πολιτικούς διαλόγους, των μνημονιων, των ιδιωτικών συμφωνητικων και γενικότερα κάποιας μορφής σύμβασης πάνω στην οποία βασίζεται η ομαλή λειτουργία του εκάστοτε τομέα, βασιζομενη στην αμοιβαία και σταθερή συνεισφορά απο τους συμβαλλομενους.

Δε θα μπορούσε βέβαια, παρα να αναρρωτηθει: από το Μάιο του 2011 όπου η έννοια του "μνημονίου συνεργασίας" μαζί με όλα του τα παρελκομενα εισεβαλλε στη ζωή του ελληνικού λαού και μαστίζει έκτοτε την καθημερινότητα του σε επίπεδο βιωσιμότητας πλέον, τι είναι αυτό το οποιο καθιστά τα συμφωνητικα αυτά "της μόδας";
 

Γιατί ασφαλώς θα πρέπει να πρόκειται περί μόδας. Όταν η συνταγή αυτή υιοθετείται στη βάση της τοπικής αυτοδιοίκησης, επιτρεποτας συναλλαγές μεταξύ των υποψηφίων, πάντα ακολουθώντας τη λογική του καταμερισμου της πίτας με τη μέθοδο της "ενισχυμένης αναλογικής"(περίπου όπως οι έδρες σε δημοτικό συμβούλιο), τότε μάλλον θεωρείται απο πολλούς επιτυχημένη. Δεν σκοπεύω σημερα να αναλύσω ούτε την ηθική κατάπτωση των συμβαλλομενων στη συνδιοικητικη πρωτοβουλία της Γλυφαδας, ούτε ακόμα και να αναλωθώ στο κατα πόσο οι προσπάθειες των εν λόγω κυρίων να διαψεύσουν την ύπαρξη τους τόσο εσωκομματικα όσο και προς το κομμάτι της κοινωνίας που πρόσφατα τους
εμπιστεύτηκε με την ψήφο του, πέφτουν στο κενο. 

Άλλωστε, ήδη η ομάδα δημοτικών συμβούλων της διοικούσας τάξης στη Γλυφάδα, έχει αρχίσει να καταρρέει ως πύργος απο τραπουλοχαρτα. Θεωρώ ωστόσο σκοπιμο να δώσω μια τρίτη διάσταση στη ζήτημα. Οντας ενεργό στέλεχος και υπερήφανος υποστηρικτης της μεγαλύτερης πολιτικής νεολαίας της χώρας και κινούμενος σε καθημερινή βάση ανάμεσα σε συνομηλικους μου, δυναμαι να γνωρίζω και να αποδώσω με ακρίβεια, αλλα και με αρκετή δόση υποκειμενικοτητας τη δική μας αλήθεια, την αλήθεια των νέων της Γλυφαδας και τον τροπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται το συνδιοικητικο καθεστώς αυτό.
 

Μπορώ λοιπόν μετα λόγου γνώσεως να καταθέσω σπο τούτο το βήμα, ότι οσο αναδύεται η δυσωδία δημοτικών σκανδάλων τρεις μόλις μήνες ύστερα απο τις αντίστοιχες εκλογές, τόσο οι νέοι θα αποστρέφονται τα κοινά. Το λέω γνωρίζοντας, ότι η θητεία της δημοτικής αυτής αρχής έχει μόλις ξεκινήσει και απο την αφετηρία της επωμιζεται (με δική της ευθυνη) το βάρος μιας ρετσινιας η οποία της έχει στοιχίσει ήδη μια έδρα στο δημοτικό συμβούλιο και μεγάλη φθορά στις τάξεις των ψηφοφόρων της. 

Προχωρώντας τον παραπάνω συλλογισμό λίγο παραπέρα, η αποστροφή σε αρκετές περιπτώσεις μετατρέπεται σε οργή και ενίοτε σε απογοήτευση. Και εξηγώ: όντας γνωστές οι πολιτικές καταβολές και ο χώρος απο τον οποίο προέρχονται οι δυο συνυπογραφοντες του δημαρχου, είναι απόλυτα φυσιολογικό, όταν η αντίστοιχη παράταξή τους καταγράφει ποσοστό ικανό να εκλεγεί στο Δημοτικό Συμβούλιο, να έχει υποστηριχθεί σε σημαντικό βαθμό απο νέους οι οποίοι προέρχονται φυσιολογικά απο τον ίδιο αυτο χώρο. 

Μπορεί κανεις να φανταστεί, λοιπόν, τι αισθάνθηκαν οι άνθρωποι αυτοί όταν συνειδητοποίησαν ότι όλος τους ο μοχθος, όλος ο προεκλογικός τους αγώνας ο οποίος τροφοδοτηθηκε απο την πίστη τους σε ένα πρόσωπο και όχι σε μια κομματική υποψηφιοτητα, κατ' ουσιαν κατέστη αντικείμενο ανταλλαγής απο το πρόσωπο στο οποίο πίστεψαν, ώστε να εκλεγεί στην εξουσία μια κομματική υποψηφιότητα η οποία όχι μόνο δεν τους εκφράζει, αλλα αποτελεί για αυτούς ιδεολογικά τουλαχιστον, κόκκινο πανί.

Προσωπική άποψη του υποφαινομενου, είναι τα ίδια περίπου αισθήματα κυριαρχούν και στο κομμάτι της νεολαίας που είναι φιλα προσκείμενο στη δημοτική αρχή. Οποίος έχει συμμετάσχει σε προεκλογικό πολιτικό αγώνα ο οποίος στο τέλος καρπόφορησε και έφερε το αποτέλεσμα το οποίο επιζητά, γνωρίζει ότι την νίκη του αυτή θέλει να τη μοιραστεί με τους συναγωνιστες του.

Όταν όμως, αντιλαμβάνονται ότι αφ ενός όχι ο δικός τους τίμιος αγώνας, αλλα ένα μνημόνιο μιας άτυπης "τρόικας", και μάλιστα μέσω ανταλλαγματων, ήταν αυτο που τους εξασφαλισε την νικη αυτη, είναι υποχρεωμένοι πλέον να την μοιράζονται και με άτομα εκτός της σοσιαλδημοκρατικης παράταξης. Ακομα, για την νίκη αυτη στιγματιζονται και όσο το σκάνδαλο οριμαζει, θα στιγματιζονται όλο και πιο πολυ, χωρίς να τους δίδεται η παραμικρή εξήγηση αλλα αντιθέτως αντιμετωπίζουν εσωκομματικά τις πιεσεις για τη δυσμένεια στην οποία έχει περιέλθει η υπόληψη του δημαρχου, είναι λογικό η απογοήτευση τους να βρίσκεται στο ζενίθ. Για μένα, η κίνηση της αποχής της ν. ΠΑΣΟΚ απο την κατάθεση στεφάνων την 25η Μαρτίου μπροστα στη πολιτικη, κοινωνική και πολιτιστική αρχή της Γλυφαδας, λέει πολλά και στελνει ποικίλλα μηνύματα προς πάσα διεύθυνση.

Όσον αφορά τους νέους που πίστεψαν στο προγραμμα, το όραμα και τα σχέδια που είχε παρουσιάσει και καταθέσει ο Μ. Βαρβιτσιώτης για την ποιοτική αναβάθμιση της τοπικής μας κοινότητας, αυτοί έμειναν θεατές σε ένα έργο με πρωταγωνιστες αυτούς οι οποίοι αποφάσισαν να σταματήσουν να αλληλοσυναγωνίζονται στη παρασκηνιακη δράση και αντ' αυτού να ενώσουν τις δυνάμεις τους προς εξυπηρετηση του κοινού (αλλα και συνάμα ιδίου) οφέλους, χάνοντας την ευκαιρία να θέσουν επί τάπητος τις παθογένειας του δήμου. Είδαν
ανθρώπους να προδίδουν αρχές, αξίες, ιδανικά, ιδεολογίες και να τις θυσιάζουν με περισσή ευκολία στο βωμό της ιδιοτελειας, επιβεβαιώνοντας την έκταση του καρκινωματος απο το οποίο νοσεί το πολιτικό σκηνικό σε όλα τα επίπεδα το οποίο μόνο με βαθιές τομές μπορεί να επουλωθει. 

Είδαν επίσης ποσο γρήγορα δικαιώθηκε η επιλογή τους στο πρόσωπο του Μιλτιάδη, όταν προεκλογικά εκείνος φώναζε όπου βρικσκόταν, ότι για κάποιους η εκλογή αποτελεί αυτοσκοπό, ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση στο κουβά με το μέλι, σε αντίθεση με εκείνον ο οποίος είναι ηδη εκλεγμένος άρχων και δεν έχει τέτοιες διαθέσεις. Διαπίστωσαν όμως με μεγάλη τους δυσσαρεσκεια, ότι τέτοιες ξεκάθαρες τοποθετήσεις και ανοικτές εξηγήσεις με το λαό της Γλυφαδας όχι μόνο δεν εκτιμήθηκαν, αλλα η λασπολογία και η παραφυλλολογιας τις υπερκαλυψαν, παραπλανωντας τους γλυφαδιωτες να υποπέσουν σε ένα ολίσθημα το οποίο θα κουβαλάν μέχρι τις επόμενες δημοτικές εκλογές. Ίσως κανείς να θεωρήσει ότι το πάθημα θα γίνει μάθημα, η ιστορία όμως, ως αδεκαστος κριτής είναι εδώ να μας διαψεύσει.

Συνοψίζοντας; Μπορεί πρόσκαιρα να κερδίσατε την ευκαιρία να μοιρασετε σε εσας και στους λοιπους συνυπογραφοντες τις θέσεις ισχύος του δήμου, ωστόσο μακροπρόθεσμα, τέτοιες ενέργειες λειτουργουν μονο καταλυτικά στην απομάκρυνση των νέων απο τα κοινά. Καταφέρατε κύριε δήμαρχε, να θέσετε εαυτόν ως ένα λαμπρό παράδειγμα προς αποφυγή για όσους ακόμα καταφέρνουν μέσα στην περιρρεουσα ατμόσφαιρα να διατηρούνται ενεργοι πολίτες. 

Αλλαξτε λοιπόν, για να μην βουλιαξετε.

Του Κωνσταντίνου Διγαλάκη 
Αν. Γενικού Γραμματέα ΟΝΝΕΔ Γλυφάδας