Ομιλία Θ. Παρασκευούδη στο 3ο προσυνέδριο

Κα Πρόεδρε,

Αγαπητοί Σύμμαχοι

Φίλες και Φίλοι,

Σας καλωσορίζω στην πόλη της Λάρισας στην πόλη την οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα, στην πόλη την οποία επέλεξα να ζω και να εργάζομαι.

Διανύουμε την 3η προσυνεδριακή Συνδιάσκεψη, μια ιδανική ευκαιρία για ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των στελεχών του κινήματος μας, για μια κοινή πορεία προς το ιδρυτικό Συνέδριο τον Μάιο με ξεκάθαρες και χρήσιμες προτάσεις.

Περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο οφείλουμε να στηρίξουμε καλές πρακτικές που θα γίνουν βάση και θα διαμορφώσουν σε οργανωτικό και λειτουργικό επίπεδο τις προγραμματικές θέσεις της Συμμαχίας.

Οφείλουμε στην δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνουμε να δούμε την πραγματικότητα από όποια οπτική γωνία. χαρακτηρίζεται από ένα και μόνο πλεονέκτημα.

Να ψάξουμε τα λάθη μας, να δούμε της λάθος πρακτικές έως σήμερα.

Στην προσπάθεια αναζήτησης λύσεων θα πρέπει να εντάξουμε την στήριξη και την ανάδειξη του πρωτογενούς τομέα.

Μπορεί να  αποτελέσει την αρχή της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, σε μια χώρα, άλλωστε, κατεξοχήν αγροτική.

Ακούγοντας τις καθημερινές αγωνίες των συμπολιτών μου.  γνωρίζω σε βάθος τα διαρθρωτικά προβλήματα αλλά και την σημασία της αγροτικής παραγωγής. 

Μιλώντας για αγροτική οικονομία και για αγροτική πολιτική, οφείλουμε να αποσαφηνίσουμε την κρατική παρέμβαση στην ποιοτική και στην ποσοτική ανάπτυξη της παραγωγής, προς όφελος των αγροτών και γενικότερα του όλου πληθυσμού.

Κύριος στόχος μας είναι τα εκάστοτε νομοσχέδια να αφορούν στην διευκόλυνση και όχι στην παρεμπόδιση των αγροτικών διαδικασιών.

Ενέργειες απαραίτητες, τονωτικές, που η ίδια η σύγχρονη πραγματικότητα μας τις  επιβάλλει. Νόμοι που θα στέκονται στο πλευρό κάθε αγρότη και κάθε πολίτη που συμβάλλει στην αγροτική ανάπτυξη.

Δυστυχώς όμως φίλες και φίλοι, σήμερα βιώνουμε το ακριβώς αντίθετο. Νόμους οι οποίοι είναι αποκλειστικά κομμένοι και ραμμένοι στις επιταγές της κρίσης και των οικονομικών προβλημάτων της χώρας μας.

Μία κρίση, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει μετατρέψει σε μία πρώτης τάξης δικαιολογία προκειμένου να προχωρήσει σε μία άνευ προηγουμένου επιθετική πολιτική, με στόχο την αποδυνάμωση του αγροτικού πληθυσμού της Ελλάδας.

Γιατί σίγουρα δεν φταίει η κρίση και το μνημόνιο για το γεγονός ότι ουσιαστικά το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης από κοινού με το υπουργείο Οικονομικών έχουν  προχωρήσει σε μία ουσιαστικά στάση πληρωμών απέναντι σε γεωργούς και κτηνοτρόφους.

Δεν πληρώνει ούτε τα αυτονόητα ώστε να συμβάλει το ελάχιστο στην επιβίωση των αγροτών σ’ αυτή την τόσο δύσκολη συγκυρία. Μόλις προχθές εδώ στη Λάρισα, οι κτηνοτρόφοι έχυναν το γάλα της οργής στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για τις εξισωτικές αποζημιώσεις που τους οφείλονται εδώ και χρόνια και λίγο ως πολύ ως τα ξωτικά τις βλέπουν.

Αξιοπρεπείς και έντιμοι άνθρωποι που μάχονται για τα προς το ζην, που η κυβέρνηση μετέτρεψε σε επαίτες. Και την ίδια ώρα φυσικά, συνεχίζεται το «πάρτι» που έχουν στήσει σε βάρος τους, οι διάφοροι επιτήδειοι κερδοσκόποι με τις γνωστές και δυστυχώς ανεξέλεγκτες ελληνοποιήσεις εισαγόμενου κρέατος. Ειδικά για το Πάσχα που έρχεται γίνεται χαμός.

Φυσικά και δεν φταίει επίσης η τρόικα και το μνημόνιο που το υπουργείο έχει παγώσει τα αγροτοπεριβαλλοντικά προγράμματα τα οποία από τη μία ρίχνουν ρευστό στην τοπική οικονομία ενισχύοντας τις αγροτικές οικογένειες και από την άλλη συμβάλλουν τα μέγιστα στην προστασία του περιβάλλοντος.

Φίλες και φίλοι το επάγγελμα του έλληνα αγρότη έχει και την εξής παγκόσμια πρωτοτυπία: είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου οι εργαζόμενοι στον πρωτογενή τομέα δεν έχουν χρονοδιάγραμμα πληρωμής των υποχρεώσεων του κράτους απέναντί τους. Δε γνωρίζουν με λίγα λόγια ούτε πότε ακριβώς θα πάρουν τις επιδοτήσεις, ούτε πότε θα λάβουν τις αποζημιώσεις, ούτε πότε θα πληρωθούν την επιστροφή του ΦΠΑ ή του πετρελαίου. Όλα συμβαίνουν στο περίπου.

Και υπό τέτοιο καθεστώς ανασφάλειας, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι δεν μπορεί να επέλθει η ανάπτυξη, αφού η απουσία του ρευστού δημιουργεί στρεβλώσεις στην αγορά οι οποίες πάντα λειτουργούν σε βάρος του αγρότη.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για αγροτική ανάπτυξη χωρίς υποδομές και ειλικρινά ουδείς μπορεί να καταλάβει γιατί αυτή η κυβέρνηση πάγωσε σειρά προγραμματισμένων έργων που είχαν πάρει το δρόμο τους εδώ και χρόνια. Έργα που οι ίδιες οι τοπικές κοινωνίες ζητούσαν, αλλά δυστυχώς έτυχε να ενταχθούν στο πρόγραμμα «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» το οποίο όμως είχε καταρτίσει η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Και λέω δυστυχώς, γιατί είναι κάτι παραπάνω από προφανές το κίνητρο αυτής της παύσης των χρηματοδοτήσεων. Ανικανότητα ή εκδικητικότητα; Ότι και να συμβαίνει από τα δύο το θύμα παραμένει ένα: ο έλληνας αγρότης.

Ούτε πάλι, μπορεί αυτή η κυβέρνηση να γίνει πιστευτή ότι δήθεν εργάζεται για το καλό του έλληνα αγρότη, όταν προεκλογικά άλλα έλεγε και τώρα άλλα πράττει για το ζωτικής σημασίας για τη Θεσσαλία θέμα της εκτροπής του άνω ρου Αχελώου. Προφανώς αγνοεί τον ορατό κίνδυνο να γίνει ο κάμπος μας μία απέραντη Σαχάρα και σίγουρα αδιαφορεί αν σε λίγα χρόνια οι Θεσσαλοί δεν θα έχουν πόσιμο νερό, γιατί κάποιοι φορώντας το μανδύα του «δήθεν οικολόγου» επιδιώκουν την οριστική παύση των εργασιών της εκτροπής.

Και είναι τουλάχιστον υποκριτικό να εμφανίζει αυτή η κυβέρνηση ως αναμόρφωση δήθεν του ΕΛΓΑ, ένα νομοσχέδιο το οποίο ουσιαστικά μετέτρεψε τον πάλαι ποτέ κρατικό φορέα στήριξης του αγροτικού εισοδήματος, σε φιλόπτωχο ταμείο. Έτσι, λίγους μόλις μήνες μετά από αυτή την υποτιθέμενη αναμόρφωση, οι αγρότες βλέπουν τις επιπτώσεις στις τσέπες τους, αφού τους οφείλονται εκατομμύρια ευρώ για αποζημιώσεις από το περασμένο Καλοκαίρι και όχι μόνον.

Και επειδή είναι επίκαιρο, θέλω να θυμίσω ότι μόλις την περασμένη Τρίτη ανακοίνωσε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ότι οι προ ενός έτους πληγέντες από το πράσινο σκουλήκι και τις βροχοπτώσεις βαμβακοπαραγωγοί, θα αποζημιωθούν με ελάχιστα ευρώ. Θέλω επίσης να θυμίσω στον κύριο Σκανδαλίδη ότι πριν τις δημοτικές εκλογές, έταζε για το συγκεκριμένο θέμα λαγούς με πετραχείλια στους αγρότες, σε συνέντευξη που παρέθεσε στον τοπικό τύπο. Το ψέμα όμως δυστυχώς για τον ίδιο, έχει κοντά ποδάρια, όπως λέει και ο λαός μας.

Φίλες και φίλοι,

Είπα νωρίτερα ότι η κρίση αποτελεί για την κυβέρνηση την ιδανική δικαιολογία για να ανατρέψει ό,τι καλό έχει απομείνει σ’ αυτό το κράτος για την στήριξη του εισοδήματος του γεωργού, του κτηνοτρόφου και του αλιέα.

Σ’ αυτή ακριβώς την κατεύθυνση κινείται και το νομοσχέδιο για τους Συνεταιρισμούς, το οποίο αντί να δώσει λύσεις στα οικονομικά κυρίως προβλήματα που τους ταλανίζουν ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτα το παρεμβατικό τους έργο υπέρ των αγροτών, ουσιαστικά τους βάζει ταφόπλακα.

Την ίδια ακριβώς ώρα, η διοίκησης της Αγροτικής Τράπεζας υποχρεώνει εδώ και έναν χρόνο τις ενώσεις να δανείζονται με ληστρικά επιτόκια, μετακυλίοντας αυτή την ανεξήγητη αύξηση του κόστους δανεισμού στους αγρότες.

Δε χρειάζεται όμως φίλες και φίλοι να μακρηγορήσω άλλο για τα προβλήματα που απειλούν με αφανισμό τον πρωτογενή τομέα και κατά συνέπεια με οικονομικό μαρασμό τη Θεσσαλία και την ελληνική ύπαιθρο. Τα προβλήματα είναι συγκεκριμένα και αντιμετωπίσιμα. Θα μου πείτε… «γιατί δεν λύνονται;» Μα, γιατί πολύ απλά απουσιάζει το βασικό συστατικό: αυτό της περιβόητης πολιτικής βούλησης.

Εμείς λοιπόν στη Δημοκρατική Συμμαχία λέμε σήμερα ότι διαθέτουμε και το πολιτικό σθένος αλλά και την πολιτική βούληση να σπάσουμε αυτό το κατεστημένο και να αλλάξουμε το ρου της ιστορίας και για τις ελληνίδες και τους έλληνες αγρότες.

·       Με ένα κράτος που θα είναι συνεπές στις οικονομικές υποχρεώσεις του προς τους αγρότες.

·       Που θα προστατεύει την εγχώρια παραγωγή όχι μόνον με τη νομοθέτηση των απαιτούμενων παρεμβάσεων, αλλά προπαντός με την εφαρμογή τους στην πράξη, με εξονυχιστικούς κυρίως ελέγχους παντού.

·       Με ένα κράτος που θα επενδύσει στις αγροτικές υποδομές και θα προσφέρει όλα εκείνα τα εχέγγυα στους νέους και τις νέες, να μείνουν στα χωριά τους και να χτίσουν εκεί τις ζωές τους.

·       Με ένα κράτος που θα φροντίσει για τα αυτονόητο: να ενδυναμώσει τον ασφαλιστικό φορέα των αγροτών, τον ΕΛΓΑ.

·       Με μία ισχυρή κυβέρνηση η οποία θα δώσει τη διαπραγματευτική της μάχη στις Βρυξέλλες, ενόψει της νέας αναθεώρησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής για την περίοδο μετά το 2013 μέχρι το 2020.

·       Και φυσικά με την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας του έλληνα αγρότη απέναντι στο γραφειοκρατικό μοντέλο σοβιετικού τύπου. (Ο τρόπος για να είναι αυτό είναι διεθνώς ένας(. Day to day management με στόχους μετρήσιμους σε εβδομαδιαία βάση υπέρ της εξυπηρέτησης των υποθέσεων των αγροτών από γραφειοκράτες.

Ταυτόχρονα, με ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας του συνεταιρίζεσθαι, να αναβιώσει το μεταπολεμικό συνεταιριστικό κίνημα το οποίο έκανε πραγματικά θαύματα στον πρωτογενή τομέα και μετέτρεψε την γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία τον καιρό που η χώρα μας έμοιαζε με ψωροκώσταινα, σε σύγχρονη επιχείρηση.

Είναι τόσο απλά τα πράγματα αγαπητοί Σύμμαχοι. Τόσο απλά που κάποιοι επιμένουν να τα περιπλέκουν για να έχουν το δικό τους άλλοθι και να συνεχίζουν την επιχείρηση ερήμωσης της ελληνικής περιφέρειας.

Ο μέσος όρος του έλληνα αγρότη είναι κοντά στη δύση της παραγωγικής του ζωής και τώρα είναι η ώρα να αποφασίσουμε: θέλουμε ή δε θέλουμε νέους αγρότες; Εάν ναι, τότε έχουμε πολύ και δύσκολη δουλειά να κάνουμε γιατί η διατροφική κρίση είναι ήδη εδώ.

Όλοι εμείς στην Δημοκρατική Συμμαχία, μαζί με την πρόεδρο μας είμαστε αποφασισμένοι να φανούμε χρήσιμοι και όχι ευχάριστοι, στον Έλληνα αγρότη που αγωνιά και αναζητεί ελπίδα μέσα στον πανικό της οικονομικής κρίσης και της εγκατάλειψης από το κράτος.

Διότι στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής παράδοξο. Εισάγουμε σχεδόν ότι καταναλώνουμε.

Σε αυτόν τον τόπο που είναι τόσο προικισμένο. Μόνο, λοιπόν, με την μοναδικότητα και την ποιότητα των προϊόντων μας θα μπορέσει ο ελληνικός, πρωτογενείς τομέας να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες ή μετά τις διεθνείς αγορές.

Γιατί ένας ισχυρός αγροτικός κλάδος, μπορεί να κάνει ξανά την Ελλάδα παραγωγική και να την θέσει εκ νέου σε τροχιά ουσιαστικής ανάπτυξης.

Σας ευχαριστώ θερμά.