Ο Κρατισμός Δοκιμάζει την Προβιά της Λαϊκής Δεξιάς!

Δεν ξέρω αν ποτέ κι εσύ έχεις συλλάβει τον εαυτό σου να εύχεται κάτι που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι το απεχθάνεται.

Κάπως έτσι αισθάνθηκα κι εγώ όταν διάβασα τις ανακοινώσεις της Νέας Δημοκρατίας περί εργασιακής εφεδρείας στο Δημόσιο. Ομολογώ λοιπόν ανερυθρίαστα ότι για κάποιες στιγμές ευχήθηκα την όσο το δυνατόν πιο μακρά και πιο ουσιώδη εμπλοκή ξένων τεχνοκρατών στην ελληνική δημόσια διοίκηση έστω και μέσω του Μνημονίου, έστω κι αν αυτό συνιστά κατάφωρη παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας και εθνική ταπείνωση αλλά τουλάχιστον αυτή η απεχθής παρουσία απομακρύνει το ενδεχόμενο να εφαρμοστεί το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας σχετικά με την εργασιακή εφεδρεία. Και εξηγούμαι.

Η Νέα Δημοκρατία φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι ο πρώτος πολιτικός σχηματισμός που το πρόγραμμά του όφειλε να συνιστά ένα συγκροτημένο και ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση χρέους, με δεδομένο ότι αν μη τι άλλο κινείται ιδεολογικά πλησιέστερα στην αναγνώριση της ύπαρξης της ελεύθερης αγοράς. Δεν ισχυρίζομαι ότι ως ελληνικό κόμμα δεν θα έπρεπε να εισάγει και ολίγο λαϊκισμό του τύπου "κοινωνικός φιλελευθερισμός" - και Θεό και Μαμμωνά δηλαδή - αλλά τουλάχιστον είπαμε να αναγνωρίζει την ύπαρξη της ελεύθερης αγοράς καθόσον ακόμη κι αυτό στη χώρα μας θεωρείται περίπου ποινικό αδίκημα. Αν όντως δεν με πιστεύετε πηγαίνετε στην "Πλατεία" - μη με ρωτήσετε πια πλατεία - και φωνάξετε δυνατά: " Είμαι επιχειρηματίας και έχω μεγάλα κέρδη!". Μετά θα σας συναντήσω ή στο εφημερεύον Νοσοκομείο ή σε κλούβα των ΜΑΤ. Ε, αν το φωνάζατε αυτό σε κομματική συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας, απλώς θα σας κοίταζαν με μίσος. Αυτή είναι η διαφορά.

Έρχεται λοιπόν σήμερα αυτό το κόμμα, δια του εκπροσώπου του, να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό και υπό τις δεδομένες συνθήκες, μια δέσμη προτάσεων υπό το γενικό τίτλο της "εργασιακής εφεδρείας" στο Δημόσιο, προφανώς απαντώντας τόσο στο πρόσφατο νομοθέτημα της Κυβέρνησης περί 12μηνης εργασιακής εφεδρείας όσο και στις αιτιάσεις της Τρόικας περί αναγκαιότητας απολύσεων στο δημόσιο τομέα. Μέχρι εδώ όλα αναμενόμενα.

Ποιο ή μάλλον ποια είναι τα απίστευτα;



Η Νέα Δημοκρατία περιέγραψε ένα ολόκληρο σύστημα εργασιακής προστασίας των υπαλλήλων του δημοσίου ΠΡΙΝ ακόμη ανακοινωθεί ποιους υπαλλήλους, πόσους και υπό ποια σχέση εργασίας με το δημόσιο αφορά το ενδεχόμενο λύσης της εργασιακής τους σχέσης. Θα είχε νόημα μια τέτοια λεπτομερής παρέμβαση αφού είχαμε μπροστά μας αυτά τα στοιχεία ώστε να εκτιμήσουμε και το κόστος και το χρόνο εφαρμογής αυτού το είδους της προστασίας. Τόσα εκατομμύρια για τόσα χρόνια. Αντίθετα, η Νέα Δημοκρατία - μετέχοντας του πλέον καταδικαστέου λαϊκισμού δηλαδή εκείνου που υπόσχεται χωρίς να μετρά το κόστος - σπεύδει να μας ενημερώσει ότι θα προστατευθεί άγνωστος αριθμός υπαλλήλων και μάλιστα όλων των ηλικιακών ομάδων! Από τα 30 μέχρι τη σύνταξη!



Τα προβαλλόμενα επιχειρήματα που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν το όλο πρόγραμμα, κινούνται στο χώρο όχι της ελεύθερης οικονομίας αλλά της πιο γλυκανάλατης κρατικίστικης γκρούπας του ΣΥΡΙΖΑ, όπου όταν ακούγεται το σύνθημα "δουλειά στο δημόσιο για όλους!" και προστίθεται και το φοβερό "Εδώ και Τώρα!" τα δάκρυα χαράς και αγωνιστικής έπαρσης κατακλύζουν το λιγοστό ακροατήριο. Σταχυολογώ τα κατά την άποψή μου πιο εξώφθαλμα:



Το Δημόσιο - μας λέει η Νέα Δημοκρατία - δεν επιβαρύνεται με τα επιδόματα ανεργίας, που θα κατέβαλλε σε περίπτωση απολύσεων. Ταυτόχρονα όμως μας έχει πει πιο πριν στην επιχειρηματολογία της ότι "οεργαζόμενος που μπαίνει σε εργασιακή εφεδρεία παίρνει μόνο τις βασικές αποδοχές". Δύο πράγματα είναι δεδομένα όμως: Ο βασικός μισθός στο Δημόσιο ανέρχεται κοντά στα 1000 ευρώ ενώ το επίδομα ανεργίας στα 450 περίπου. Επίσης ο βασικός μισθός του υπαλλήλου στην ηλικία των 50 δεν θα είναι εκείνος του πρωτοδιορισθέντος αλλά πολύ μεγαλύτερος. Επιπλέον, η εργασιακή εφεδρεία της Νέας Δημοκρατίας εκτείνεται για τρία χρόνια τουλάχιστον ενώ το επίδομα ανεργίας για ένα έτος. Άρα η Νέα Δημοκρατία πρέπει να ξανακαθήσει στα θρανία της πρώτης δημοτικού!

Η οικονομία - μας ξαναλέει η Νέα Δημοκρατία - βγαίνει κερδισμένη(ΣΣ: !) γιατί ο μισθός των εφέδρων ξαναπερνά στην πραγματική οικονομία! Ωραίο επιχείρημα. Οι φορολογούμενοι θα πληρώνουν άλλους φορολογούμενους - τους..."εφέδρους" - για να διανέμουν τους φόρους τους στην πραγματική οικονομία. Και γιατί να μην το κάνουν οι φορολογούμενοι εξ' αρχής;

Είναι προφανές τόσο το έωλο των επιχειρημάτων του κόμματος όσο και η βεβιασμένη στόχευση να αλιεύσει ψήφους μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων, αφού η Κυβέρνηση έχει εκ των πραγμάτων αναλάβει το ρόλο του "μπαμπούλα" και δεν εξηγεί ξεκάθαρα τι πρόκειται να πράξει. Για ακόμη μια φορά η ελληνική κοινωνία γίνεται δέκτης μιας εξαιρετικά λαϊκίστικης, οικονομικά άθλιας και φορομπηχτικής πρότασης με μοναδικό σκοπό να χαϊδέψει αυτιά. Προφανώς κανείς από τους αρμόδιους κομματικούς παράγοντες του τομέα της οικονομίας δεν θα ήθελε να είναι στη θέση να εκφωνήσει αυτά τα φληναφήματα - που ισοδυναμούν με το "λεφτά υπάρχουν" - και γι' αυτό επιστρατεύθηκε ο ατυχής εκπρόσωπος.

Είναι επίσης προφανές ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήδη διεξάγει έναν προεκλογικό αγώνα όπου προσπαθεί με προχειρότητα και ακοστολόγητες προτάσεις να τοποθετηθεί κατάλληλα στην εκλογική αρένα, εις βάρος των πολιτών, σύνηθες για το ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Η λογική του "δώστα όλα" στο μεγαλείο της. Ο λαϊκισμός στο απόγειό του. Προβάλλεται η εικόνα των δυστυχών ανθρώπων που ενδεχομένως χάσουν την εργασία τους όχι με πρωτοβουλία καμίας Κυβέρνησης - παρούσας ή μελλοντικής - αλλά υπό τις επιταγές της Τρόικας ενώ ταυτόχρονα η Νέα Δημοκρατία τους κλείνει όχι πονηρά αλλά πρόστυχα το "μάτι" υποσχόμενη προγράμματα που δεν μπορεί να ικανοποιήσει. Πολύ απλά, αν καλέ μου Νεοδημοκράτη διατάξει η Τρόικα την απόλυση κάποιων δημοσίων υπαλλήλων νομίζεις ότι θα σε αφήσει να τους μισθοδοτείς επιδοτούμενους από την άλλη; Κι αν μπορείς όντως να διαπραγματευθείς τότε ΓΙΑΤΙ δεν διαπραγματεύεσαι την θέση εργασίας τους με μείωση του μισθού τους κι όχι την παράταση της απόλυσής τους; Θα σου πω εγώ γιατί:



Πρώτον γιατί ΔΕΝ μπορείς να επαναδιαπραγματευτείς



Δεύτερον γιατί ΔΕΝ θέλεις να εκστομίσεις αυτό που πραγματικά πρέπει να γίνει: την απόλυση ώστε να έρθεις μετά και να τους (ξανα-) ξεγελάσεις ισχυριζόμενος ότι εσύ δεν τους απέλυσες αλλά τους έθεσες σε...εφεδρεία!



Τρίτον γιατί δεν θέλεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να απελευθερωθεί η αγορά. Γιατί αν όντως το ήθελες απλούστατα θα έφερνες μισθούς και εργασιακές συνθήκες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα υπό το ίδιο καθεστώς, υπό το ίδιο νομοθετικό πλαίσιο και στη συνέχεια δεν θα αποφάσιζες ΕΣΥ καλέ μου Νεοδημοκράτη και το κόμμα σου αλλά η ΑΓΟΡΑ. Θα έχανες τα κομματικά σου σκήπτρα.



Τέταρτον γιατί ΘΕΛΕΙΣ να ελέγχεις την κατάσταση στο δημόσιο όπως έκανες μαζί με τό αδελφό κόμμα εξουσίας, όπως έκανες με τη σύμπραξη όλων των άλλων κομμάτων. Και τώρα θέλεις - αδιαφορώντας για την κατάσταση και την κρίση - να ξαναβάλεις τους κομματάρχες σου σε δράση, να λύσουν και να δέσουν δρομολογώντας άλλους στην "εφεδρεία", άλλους στη διατήρηση της θέσης τους.



Κρίμα πραγματικά. Και για ένα κόμμα με την ιστορία της Νέας Δημοκρατίας αλλά και για την ατυχία της Ελλάδας να μην διαθέτει πολιτικά σχήματα εκείνου του αναστήματος που θα σταθούν ρωμαλέα απέναντι στο λαό και θα του αποκαλύψουν την αλήθεια. Θα τον απελευθερώσουν από τα κομματικά δεσμά. Θα του δείξουν τον πραγματικό κόσμο της οικονομίας, που τόσα χρόνια έντεχνα τον κρατάνε μακρυά του. Και ποιος είναι αυτός ο πραγματικός κόσμος; Είναι εκείνος που ο κάθε πολίτης μπορεί να αναδείξει τις ικανότητές του χωρίς περιορισμούς, χωρίς προνόμια. Μόνο με τη δουλειά και την ικανότητά του. Αυτός ο κόσμος της ευημερίας έμεινε μακρυά από τους Έλληνες. Κρυμμένος κάτω από ιδεολογήματα και κάτω από την επίπλαστη "ασφάλεια" του δημοσίου είτε προς τους υπαλλήλους του είτε προς επαγγελματικούς κλάδους είτε προς κοινωνικές ομάδες. Κρυμμένος κάτω από την απατηλή λάμψη του προστατευμένου επαγγέλματος. Ένα ατέλειωτο δούναι και λαβείν κάτω από το κομματικό τραπέζι που πλημμύρισε την κοινωνία φόβο και ανασφάλεια μήπως χάσει το πενιχρό αλλά "σίγουρο" μισθό του δημοσίου ή της προστασίας του δημοσίου, που ποτέ όμως δε γνώρισε την αληθινή ευημερεία που ζουν όλοι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Προσηλωμένοι στα κομματικά δεσμά, αναπτύξαμε αντανακλαστικά αηδίας απέναντι στον πλούτο και στην ευημερία ενώ θαυμάσαμε την κουτοπονηριά, τη μιζέρια, τον προστατευτισμό γιατί έτσι μας πρόσταζε ο κομματάρχης που λατρέψαμε. Και πάλι μας γέμισε ψέμματα όταν μας έλεγε:" Να! και οι ελεύθερες οικονομίες υποφέρουν!". Γιατί ΔΕΝ μας είπε πόσο γρήγορα ανακάμπτουν. Γιατί ΔΕΝ μας είπε πόσο απολαμβάνουν οι πολίτες αυτών των οικονομιών τα οφέλη της ανοικτής αγοράς. Γιατί ΔΕΝ μας λέει ΠΟΤΕ την αλήθεια.

Ξέρω ότι αυτό το άρθρο θα σχολιαστεί έντονα. Θα κατηγορηθεί - όπως κάθε φωνή αυτής της χροιάς - ως αντικείμενο στο συμφέρον της πατρίδας. Γιατί έντεχνα η πατρίδα ταυτίστικε με το κόμμα. Το κάθε κόμμα. Και το κόμμα με το Δημόσιο. Και το Δημόσιο με τη ζωή μας. Κι ο κύκλος της δυστυχίας μας περίζωσε και όλα τα ερμηνεύουμε έγχρωμα. Αν μιλήσεις για απολύσεις είσαι "ΠΑΣΟΚος". Αν μιλήσεις για πώληση ΔΕΚΟ είσαι κερδοσκόπος και πληρωμένος της Τρόικας. Αν μιλήσεις για άνοιγμα της αγοράς θα σε κατατάξουν στους νεοφιλελεύθερους και σε όποιο κόμμα τους εκφράζει. Και πάει λέγοντας.

Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον κομματικό λόγο. Γιατί κι αυτός ο ακομμάτιστος λόγος χρεώνεται στους "αγανακτισμένους" που μόνο "αγανακτισμένοι" δεν είναι. Μέχρι κι αυτή την ευκαιρία την έχασες αναγνώστη μου. Και θα μείνεις να σου ορίζει το κομματικό σου κράτος ακόμη και πόσο θα είσαι στην εφεδρεία!
--
You can find me here:
http://tyxaios.blogspot.com/