Ποιοι και πώς θα γλιτώσουν στο τέλος της περιπέτειας

Η χώρα έχει μια ευκαιρία. Να λύσει αμέσως τη δραματική πολιτική της εκκρεμότητα με τον σχηματισμό σταθερής κυβέρνησης, να πτωχεύσει συντεταγμένα, να κάνει δηλαδή τον δύσκολο κύκλο της και να επιστρέψει στη «ζωή» σε τρία, τέσσερα ή λίγα παραπάνω χρόνια. Μέσα σε ένα σχετικά ασφαλές περιβάλλον, που της εξασφαλίζει η συμμετοχή της στο ευρώ. Όλα τα υπόλοιπα, που λέγονται και γράφονται, δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά «κουβέντες πολιτικών». Με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται στις μέρες μας.

Με άλλα λόγια, οι επιλογές που έχουμε από εδώ και στο εξής είναι στην πραγματικότητα οι ακόλουθες: Θα γίνουν όλα με πρόγραμμα, (εισόδου αλλά – το κυριότερο - και εξόδου από το τούνελ), υπό επίβλεψη, επιτήρηση ή όπως αλλιώς, επίσης, θέλετε πείτε το ή ασύνταχτα σαν μπουλούκι των αρχών του περασμένου αιώνα;

Στην Αργεντινή, που δεν απολάμβαναν την ασφάλεια της Ευρωζώνης, αναγκαστικά, επέλεξαν μια βελτιωμένη εκδοχή της δεύτερης λύσης. Σήμερα, 10 χρόνια μετά την έναρξη της περιπέτειας που έζησαν, δηλώνουν ότι επέστρεψαν από τον εφιάλτη, επειδή είναι σε θέση να αγοράζουν και πάλι καινούργια …ψυγεία για τα σπίτια τους.

Σχετικό πρόσφατο ρεπορτάζ του BBC είναι άκρως αποκαλυπτικό και διαφωτιστικό. Η επανεκλεγείσα πρόεδρος θεωρεί ως κορυφαία επιλογή της, το γεγονός ότι ανάγκασε όλους όσοι ήθελαν να εισάγουν προϊόντα στη χώρα της (πχ αυτοκίνητα) να υποχρεούνται να εξάγουν την τοπική αγροτική – και όχι μόνο – παραγωγή της χώρας. Από πορτοκάλια έως βοοειδή. Φανταστείτε λοιπόν εταιρίες κινητής τηλεφωνίας να εμπορεύονται αργεντίνικα μοσχάρια… θα αναρωτηθείτε: γιατί το έκαναν; Διότι η Αργεντινή, παρά τη φτώχεια, την κρίση και την περιπέτεια της, παραμένει μια μεγάλη αγορά. Γεγονός που την βοήθησε να επιβιώσει στα πρώτα χρόνια του βαθέως τούνελ στο οποίο εισήλθε προ 10ετίας, περίπου.

Η Ελλάδα όμως; Έχει εσωτερική αγορά και πρωτογενή παραγωγή για να επιβιώσει; Η απάντηση είναι προφανής. Μια ματιά τριγύρω, αρκεί για να αντιληφθούμε ότι σχεδόν όλοι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εδώ και χρόνια, πουλάμε ο ένας στον άλλο υπηρεσίες. Κατά το κοινώς λεγόμενο «αέρα». Στην χώρα μας ελάχιστοι παράγουν, και θα είναι και οι μόνοι που θα τη «βγάλουν» σχετικά «καθαρή», αν πτωχεύσουμε ασύνταχτα. Μακριά βεβαίως από τους ελέγχους, τις επιτηρήσεις, τις επιτροπείες, αλλά και από το ευρώ, την 6η δόση, την 7η δόση και όλες τις υπόλοιπες που πρέπει να ακολουθήσουν για να επιβιώσουμε. Θα γλιτώσουν βεβαίως και όσοι μπορούν και θέλουν να φύγουν. Αλλά αυτή είναι η λύση που ονειρευόμαστε;