Η εαρινή ισημερία. Το αρνί που ψήνεται. Το αβγό που βράζεται. Το σημάδι στο ανώφλι της πόρτας. Η νηστεία. Ο ίδιος ο Χριστός, ως εβραίος, εόρτασε και τίμησε πολλές φορές το εβραϊκό Πέσσαχ. Και η κορύφωση του θείου δράματος που τον οδήγησε στο πέρασμα από τον σταυρικό θάνατο στην Ανάσταση πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του εβραϊκού Πάσχα.
Ενα πόδι από αμνό για τη θυσία του Πέσσαχ, δηλαδή της διάβασης. Αβγό:
Καλά βρασμένο, ίσως και λίγο καμένο, συμβολίζει την τελετή της θυσίας που γινόταν στον ναό στις 14 του μήνα Νισσάν για να εορτασθεί το Πάσχα.
Αζυμο ψωμί, θυμίζει λίγο τη γνωστή γαλέτα. Οι εντολές στην Εξοδο είναι σαφείς:
«Επτά ημέρες θα τρώτε άζυμο ψωμί. Από την πρώτη ημέρα θα εξαφανίσετε τελείως το προζύμι από τα σπίτια σας, και όποιος φάει ψωμί φτιαγμένο από προζύμι θα αποκοπεί από την ισραηλιτική κοινότητα. Θα τελείτε αυτήν την εορτή των αζύμων γιατί ακριβώς αυτήν την ημέρα έβγαλα τον λαό σας από την Αίγυπτο.Από τις δεκατέσσερις του πρώτου μήνα το βράδυέως το βράδυ της εικοστής πρώτης θα τρώτε άζυμο ψωμί. (…) Οπου και αν κατοικείτε, θα τρώτε άζυμο ψωμί».
Ονομάζονται χαζαρέτ ή μαρόρ και είναι πικρά σε ανάμνηση της πικρής ζωής που έκαναν οι δούλοι εβραίοι στη διάρκεια της βασιλείας του Ραμσή Β΄. Σύμφωνα με το Ταλμούδ οι εβραίοι έχουν τη δυνατότητα να τρώνε μαρούλια διότι στην αρχή είναι γλυκά αλλά μετά πικρίζουν στο στόμα. Οπως λέγεται στόχος είναι να δείξουν πως στην αρχή οι Αιγύπτιοι τίμησαν τους Ισραηλίτες αλλά στη συνέχεια τους καταδίωξαν.
Βουτούν σε αυτό τα χορταρικά και λέγεται ότι το αλμυρό νερό συμβολίζει τα δάκρυα που έχυσαν οι Ισραηλίτες στην Αίγυπτο. Σύμφωνα με ορισμένες ερμηνείες αποτελεί και την ανάμνηση των υδάτων της Ερυθράς Θάλασσας η οποία χωρίστηκε στα δύο για να περάσουν οι εβραίοι.
Είναι κρέμα από μήλα, ξηρούς καρπούς, κανέλα και κρασί το οποίο στην παράδοση συμβολίζει το μείγμα λάσπης που χρησιμοποιούσαν για τα τούβλα οι ισραηλίτες σκλάβοι όταν δούλευαν στα φαραωνικά έργα. Τέσσερα ποτήρια κρασί: Υπενθυμίζουν τις τέσσερις φράσεις του Θεού όπως περιγράφονται στην Εξοδο: «Και θα σας σώσω από τη σκλαβιά. Και θα σας ελευθερώσω. Και θα σας ελευθερώσω και θα σας θεωρήσω ως λαόν μου».
Είναι το σέλινο το οποίο συμβολίζει τη σκληρή δουλειά των εβραίων καθώς με την αλλαγή της σειράς των γραμμάτων στα εβραϊκά διαμορφώνεται η λέξη «πάρεχ» που σημαίνει σκλαβιά, δουλεία.
[Η Ακγαδά είναι η διήγηση της Εξόδου η οποία διαβάζεται στο τραπέζι του Πάσχα (επάνω) ]
Η Ακγαδά είναι η διήγηση της Εξόδου η οποία διαβάζεται στο τραπέζι του Πάσχα (επάνω)
«Τότε ο Κύριος είπε στον Μωυσή και στον Ααρών,στην Αίγυπτο: (…) Να πείτε στην ισραηλιτική κοινότητα:τη δεκάτη ημέρα… αυτού του μήναο καθένας να πάρει από ένα αρνί ή κατσίκι για την οικογένειά του. (…) Ας υπολογίσουν πόσο μπορεί να φάει ο καθένας ώστε να διαλέξουν το κατάλληλο (…). Αυτό που θα διαλέξετε πρέπει να είναι αρτιμελές,αρσενικό ενός έτους. Θα το κρατήσετε ζωντανό ως τη δέκατη τέταρτη ημέρα του μήνακαι το βράδυ θα το σφάξετε. Ετσι θα κάνει όλη η ισραηλιτική κοινότητα. Μετά θα πάρετε λίγο από το αίμα του και θα αλείψετε τις δύο παραστάδες και το ανώφλι της πόρτας σε κάθε σπίτι όπου θα φάτε το αρνί ή το κατσίκι.Θα το ψήσετε στη φωτιά και θα το φάτε την ίδια εκείνη νύχτα, μαζί με άζυμο ψωμί και χόρτα πικρά. (…).Αυτή είναι η γιορτή του Πάσχα, για να τιμάτε εμένα, τον Κύριο».
Πέσσαχ, δηλαδή Πάσχα, σημαίνει «περνώ από πάνω», προσπερνώ, διαβαίνω, και αναφέρεται στο πέρασμα του τιμωρού Αγγέλου πάνω από τα σπίτια των Ισραηλιτών όταν πήγαινε να θανατώσει τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων. Οπως φαίνεται από την Εξοδο ο Θεός δίνει εντολή να αγοραστεί το αρνί τη δέκατη ημέρα και τη δέκατη τέταρτη να σφαχτεί. Μετά άρχισε η έξοδος από την Αίγυπτο. Ο μήνας που πραγματοποιήθηκε ήταν ο Αβίβ ή Νισσάν ανάλογα με το ποια ονομασία θα επιλέξει κανείς, τη χαναναϊκή ή τη βαβυλωνιακή. Ο μήνας Νισσάν είχε διάρκεια 29 ή 30 ημέρες και συμπίπτει την περίοδο μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου. Ο καθορισμός του ημερολογίου γινόταν και γίνεται με βάση την εαρινή ισημερία. Και το Πέσσαχ εορτάζεται μετά την πανσέληνο της πρώτης εαρινής ισημερίας, η οποία πραγματοποιείται την 21η Μαρτίου. Διαρκεί οκτώ ημέρες. Η εφετινή εορτή του ολοκληρώθηκε για τους εβραίους την περασμένη Πέμπτη, όταν οι χριστιανοί ορθόδοξοι εόρταζαν τη Μεγάλη Πέμπτη. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είχε ήδη εορτάσει από την προηγούμενη Κυριακή και την Ανάσταση.