Μαθήματα ζωής...από τον θανόντα Steve Jobs, συνιδρυτή της Apple, σε ομιλία του στους τελειόφοιτους του Πανεπιστημίου Stanford το 2005:

...Αν και υιοθετημένο παιδί, δεν άντεξε να βλέπει τους θετούς γονείς του να πληρώνουν πολλά για τις σπουδές του και τις εγκατέλειψε. Είπε στην ομιλία του:

«Πήγα σ' ένα ακριβό Πανεπιστήμιο και οι οικονομίες των σκληρά εργαζόμενων γονιών μου ξοδεύτηκαν στα δίδακτρα. Επειτα από 6 μήνες, όμως, δεν είχα ειλικρινή απάντηση στο ερώτημα εάν άξιζε τον κόπο οι γονείς μου να ξοδεύουν τόσα χρήματα για να σπουδάζω εγώ...

Ετσι, πήρα μία ημέρα την απόφαση να εγκαταλείψω τις σπουδές. Ηταν σχεδόν τρομακτικό, τότε, αυτό που έκανα, αλλά καθώς κοιτάζω πίσω τώρα, νομίζω πως ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ»...

...«Εκανα κάποια μαθήματα καλλιγραφίας και κυνήγησα κάποια άλλα ενδιαφέροντα...Τίποτα απ' όλα αυτά δεν είχαν βέβαια καμία ελπίδα πρακτικής εφαρμογής στη ζωή μου. Αλλά, δέκα χρόνια αργότερα, όταν σχεδιάζαμε τον πρώτο υπολογιστή, τα βρήκα μπροστά μου...

...Πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη ότι τα σημεία αυτά (ή, τα σημάδια, αν θέλετε), με κάποιον τρόπο, στο μέλλον θα ενωθούν. Πρέπει σε κάτι να έχεις πίστη. Στη διαίσθησή σου, στη μοίρα σου, στη ζωή, στο κάρμα, σε οτιδήποτε. Αυτή η προσέγγιση δεν με πρόδωσε ποτέ και έχει κάνει όλη τη διαφορά στη ζωή μου»...

...Η απόλυσή του από την Apple, όπως είπε ο Στιβ Τζομπς, στην αρχή τον γονάτισε ψυχολογικά. «Αλλά κάτι άρχισε σιγά-σιγά να ρίχνει λίγο φως στη ζωή μου», ανέφερε στην ομιλία του.

«Αυτό το "κάτι" ήταν ότι αγαπούσα πολύ αυτό που έκανα. Οσα είχαν συμβεί στην Apple, δεν είχαν καν αγγίξει, για μένα, αυτό το "κάτι". Είχα γευτεί την απόρριψη, αλλά ήμουν ακόμη ερωτευμένος. Και έτσι, αποφάσισα να ξεκινήσω πάλι από την αρχή.

Δεν το έβλεπα τότε, αλλά αποδείχτηκε ότι η απόλυσή μου από την Apple ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου είχε συμβεί. Το βάρος του να είσαι επιτυχημένος αντικαταστάθηκε από την ελαφράδα του να μπορείς και πάλι να είσαι πρωτάρης και να έχεις για όλα λιγότερη σιγουριά. Η απόλυσή μου με απελευθέρωσε και με βοήθησε να περάσω σε μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου»...

...«Η απόλυση ήταν ένα φάρμακο με απαίσια γεύση, αλλά νομίζω πως τελικά ο ασθενής το χρειαζόταν. Μερικές φορές η ζωή σε χτυπάει στο κεφάλι με ένα τούβλο. Μην χάνετε την πίστη σας. Είμαι πεπεισμένος ότι το μόνο πράγμα που με κράτησε όρθιο ήταν ότι αγαπούσα πολύ αυτό που έκανα... 

«Κανείς δεν θέλει να πεθάνει. Ακόμη και οι άνθρωποι που θέλουν να πάνε στον παράδεισο, δεν θέλουν να πεθάνουν για να φτάσουν εκεί. Και όμως, ο θάνατος είναι ο προορισμός που όλοι μοιραζόμαστε. Κανείς, ποτέ, δεν έχει γλυτώσει από αυτόν.

Ο θάνατος είναι, ίσως, η καλύτερη ανακάλυψη της ζωής. Και έτσι, μάλλον, πρέπει να είναι. Ο θάνατος είναι ο ατζέντης, ο μεσίτης, που σε βοηθά να αλλάξεις τη ζωή σου, προτού έρθει αυτός να σε πάρει. Ξεκαθαρίζει το παλιό, προετοιμάζοντας το έδαφος για να 'ρθει το καινούργιο.

...Αυτά τα δυο, κάπως, πάντοτε, γνωρίζουν ήδη τι εσύ θέλεις πραγματικά να γίνεις. Είναι δευτερεύοντα... Και τώρα, καθώς αποφοιτάτε για να αρχίσετε μία καινούρια ζωή, σας εύχομαι:

...Μείνετε πεινασμένοι. Κάντε την τρέλα σας»...

...Και ο μόνος τρόπος για να κάνει κάποιος μια σπουδαία δουλειά είναι να την αγαπήσει. Εάν δεν την έχετε ανακαλύψει ακόμα, μην απογοητευθείτε. Συνεχίστε να ψάχνετε. Μην επαναπαυτείτε. Μην συμβιβαστείτε»... 

«Όταν ήμουν 17 ετών, διάβασα μια ρήση που έλεγε:

"Εάν ζήσεις κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία σου, κάποια μέρα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα δικαιωθείς".

Μου έκανε εντύπωση αυτή η ρήση, και έκτοτε, για τα τελευταία 33 χρόνια, κάθε πρωί κοιτάζομαι στον καθρέφτη και ρωτώ τον εαυτό μου: «Εάν η σημερινή μέρα ήταν η τελευταία της ζωής σου, θα ήθελα να κάνω αυτό που ετοιμάζομαι να κάνω σήμερα;». Και όποτε η απάντηση ήταν «όχι» για σειρά ημερών, ήξερα αμέσως ότι κάτι έπρεπε να αλλάξω.

Υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου ότι «σύντομα θα πεθάνεις», βρήκα το πιο χρήσιμο εργαλείο ώστε να παίρνω τις σημαντικότερες αποφάσεις στη ζωή μου. Διότι σχεδόν όλα τα πράγματα -όλες οι εξωτερικές προσδοκίες, όλες οι υπερηφάνειες, όλοι οι φόβοι και οι όλες οι ντροπές για πιθανή αποτυχία- όλα αυτά απλώς γκρεμίζονται, εξαφανίζονται όταν βλέπεις μπροστά σου το θάνατο και μένουν μόνο εκείνα που είναι στ’ αλήθεια σημαντικά.

Υπενθυμίζοντας στον εαυτό σου ότι μια μέρα θα πεθάνεις, είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγεις την παγίδα του να σκέφτεσαι συνεχώς αυτά που θα χάσεις εάν πάρεις την «Α» ή «Β» απόφαση. Θυμήσου ότι είσαι ήδη γυμνός. Δεν υπάρχει κανένας λόγος, λοιπόν, να μην ακολουθήσεις αυτό που σου ζητάει η καρδιά σου»...
 

...«Ο χρόνος σας είναι περιορισμένος. Μην τον σπαταλάτε, ζώντας τη ζωή κάποιου άλλου ανθρώπου. Μην παγιδευτείτε από το δόγμα του να ζείτε από τα αγαθά της σκέψης ενός άλλου. Μην αφήσετε τον θόρυβο από την άποψη άλλων ανθρώπων να πνίξει τη δική σας εσωτερική φωνή. Και το πιο σημαντικό απ' όλα, να έχετε πάντα το θάρρος να ακολουθείτε την καρδιά και το ένστικτό σας.

Αυτή την στιγμή που σας μιλάω, το καινούργιο είστε εσείς. Αλλά κάποια μέρα, όχι πολύ μακρινή από τώρα, και εσείς θα εξελιχθείτε σιγά σιγά σε «παλιό», και θα… ξεκαθαριστείτε».