Ντόρα Μπακογιάννη: Μόνη λύση η συστράτευση όλων των δυνάμεων που θέλουν η Ελλάδα να συνεχίσει να είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του πυρήνα της Ευρωζώνης.

Η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη, στην ομιλία της στη 2η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κινήματος, επανέλαβε την πρότασή της για τη σύγκληση από τον Πρόεδρο Δημοκρατίας του Συμβουλίου Δημοκρατίας με τη συμμετοχή των πολιτικών αρχηγών και των πρώην πρωθυπουργών, για το σχηματισμό υπερκομματικής κυβέρνησης εκτάκτου ανάγκης.

Συγκεκριμένα δήλωσε: «Έχω προτείνει δημοσίως ένα πρώτο βήμα: Σύγκληση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας του παλιού Συμβουλίου Δημοκρατίας, με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων που υπάρχουν στη Βουλή και των πρώην πρωθυπουργών, του Κώστα Καραμανλή, του Κώστα Σημίτη και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Και να αποφασίσουν το σχηματισμό υπερκομματικής  κυβέρνησης εκτάκτου ανάγκης που θα στηριχθεί στη Βουλή από όλες τις υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις της χώρας που πιστεύουν ότι πρέπει να βάλουν πλάτη για τη σωτηρία της Ελλάδας.

Αυτή είναι η πρόταση της Δημοκρατικής Συμμαχίας και ζητώ από την Κεντρική Επιτροπή την εξουσιοδότηση για να προωθήσω με κάθε τρόπο αυτή την πολιτική πρωτοβουλία».

Αναφερόμενη στα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης, η Ντόρα Μπακογιάννη έκανε λόγο για ισοπεδωτική λογική που προσθέτει περισσότερα εμπόδια στον παραγωγικό τομέα και πρόσθεσε:

«Επέβαλε νέους φόρους, αύξησε τους συντελεστές, στράγγισε από εισοδήματα το μισθωτό, τον επιχειρηματία, τα νοικοκυριά. Είναι σε φορολογικό αμόκ όπως δείχνουν τα πρόσφατα μέτρα Βενιζέλου. Είναι μια  έκτακτη εισφορά που επιβάλλει η παρασιτική Ελλάδα, που εκπροσωπεί το σημερινό πολιτικό σύστημα, στην παραγωγική Ελλάδα των εντίμων φορολογουμένων που δεν έχουν τρόπο να αμυνθούν».

Επίσης η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας κλείνοντας την ομιλία της, χρησιμοποίησε τη φράση του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Τζον Κένεντι «είναι η ώρα να σκεφτούμε τι θα κάνουμε εμείς για την πατρίδα και όχι τι θα κάνει η πατρίδα για μας».

 

 

Ακολουθεί η ομιλία της Ντόρας Μπακογιάννη

 

Αγαπητοί σύμμαχοι καλημέρα.

Καταρχήν να σας ευχαριστήσω που με έναν τέτοιο καιρό και με τις δυσκολίες και τις απεργίες και τις στάσεις των ελεγκτών εναέριου κυκλοφορίας, καταφέρατε οι περισσότεροι από εσάς να βρίσκεστε μέσα σ’ αυτή την αίθουσα.

          Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι, ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Η Ελλάδα αισθάνεται ότι βρίσκεται λίγο πριν από την καταστροφή. Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού φέρεται με σοβαρότητα, ελπίζοντας να την αποτρέψει, αλλά τον τόνο δυστυχώς δίνουν ορισμένες φωνασκούσες μειοψηφίες που ακυρώνουν την παραγωγική ζωή και αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.

          Είναι η πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση και μετά που ο τόπος μοιάζει με ακυβέρνητη πολιτεία, χωρίς πυξίδα, χωρίς σχέδιο, χωρίς καπετάνιο. Το παλιό πολιτικό σύστημα στην ουσία έχει καταρρεύσει και αυτό οδηγεί προς την πλήρη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, την απαξίωση του παραγωγικού δυναμικού, τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής.

          Χωρίς καμία αμφιβολία όμως οι αποφάσεις των επόμενων 15 ημερών θα καθορίσουν την πορεία της χώρας για πάρα πολλά χρόνια. Αλλά η Ελλάδα είναι ουσιαστικά απούσα από τις διεργασίες γιατί το πολιτικό της σύστημα έχει χάσει την αξιοπιστία του.

          Πρακτικώς κανείς δεν διαπραγματεύεται στην Ευρώπη για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Η κυβέρνηση Παπανδρέου απέτυχε. Απέτυχε στα πολλά, απέτυχε στα ουσιώδη. Αποδεικνύεται κατώτερη των συνθηκών και των αναγκών που καλείται να διαχειριστεί.

          Η μεγάλη πρόκληση που είχαν το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του ήταν να υπερβούν τον κακό τους εαυτό και να προχωρήσουν σε σαρωτικό περιορισμό του αδηφάγου κομματικού και σπάταλου κράτους, να συγκρουστούν με τα σπλάχνα τους όπως είπαν και οι ίδιοι.

          Γι’ αυτό δεν είχαν ούτε τη βούληση ούτε την ψυχή αλλά ούτε το αίσθημα ευθύνης για να το κάνουν. Απέτυχαν να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους, απέτυχαν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της χώρας.

          Στην κυβέρνηση πίστεψαν ότι θα μπορούσαν για μια ακόμα φορά να κοροϊδέψουν την ελληνική κοινωνία, τους Ευρωπαίους εταίρους, τους δανειστές. Μετά την ένταξη της Ελλάδας στο Μηχανισμό Ευρωπαϊκής Στήριξης, με την υπογραφή του μνημονίου το 2010, ακολούθησαν μια παρελκυστική πολιτική από δόση σε δόση.

          Απροκάλυπτα επιδίωξαν να προστατεύσουν τις πελατειακές τους σχέσεις στην κοινωνία, στο δημόσιο τομέα, στο ευρύτερο κράτος. Γι’ αυτό είδαμε τις συνεχείς παλινωδίες για τα κλειστά επαγγέλματα, τις συγχωνεύσεις και τις καταργήσεις οργανισμών και επιχειρήσεων που δεν έχουν αντικείμενο.

          Μ’ αυτή τη λογική δεν προχώρησαν ούτε σε μία πραγματική καινούργια αποκρατικοποίηση. Απέτυχαν πλήρως στην αντιμετώπιση όλων των καταστάσεων διαφθοράς από τους φοροφυγάδες μέχρι και τις «μαϊμού» συντάξεις.

          Με πανικό και προχειρότητα προχωρούν τώρα στις όποιες παρεμβάσεις κάνουν στο δημόσιο με το νέο μισθολόγιο και την εφεδρεία. Χωρίς σχέδιο, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς κριτήρια, με την ίδια αρρωστημένη ισοπεδωτική λογική δημιουργούν εκρηκτικές καταστάσεις, που όμως δεν θα έχουν χειροπιαστό και μετρήσιμο αποτέλεσμα και το παραδέχθηκαν οι ίδιοι χθες.

          Έβλεπα τον κ. Βενιζέλο στη Βουλή να λέει ότι δεν μας πιστεύουν για τα νούμερα. Πώς να το πιστέψουν για τα νούμερα, αφού βγαίνει και λέει σήμερα ότι από ένα μισθό θα κρατήσει δύο εισφορές, την εισφορά του ΄11 και την εισφορά του ΄12. Μα δεν ξέρει πόσος είναι ο μισθός; Δεν φτάνει ο μισθός για να πληρώσει το Γενάρη τις δύο εισφορές μαζί, και αυτό ο Τροϊκανός το ακούει, το βλέπει, το καταλαβαίνει και βεβαίως αντιδρά. Του λέει «αυτά τα οποία μου λες δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα».

          Δεν μπόρεσαν βεβαίως να ελέγξουν τις  μαύρες τρύπες στη Δημόσια Διοίκηση, είτε αυτές λέγονται πάρτι στην προμήθεια της υγείας είτε λέγονται πρόωρες συνταξιοδοτήσεις είτε ακόμα και μυστικά κονδύλια τα οποία δια μαγείας διπλασιάστηκαν.

          Εγώ που σας μιλώ, έχω διαχειριστεί μυστικά κονδύλια και έδωσα στον κ. Παπανδρέου πίσω πάνω από το 50% των μυστικών κονδυλίων του 2009 το μήνα Οκτώβριο. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να πολλαπλασιάστηκαν οι ανάγκες του Υπουργείου Εξωτερικών από τότε που είχαμε εμείς τη διαχείριση μέχρι σήμερα που ο κ. Παπανδρέου χρειάστηκε τα τριπλάσια.

          Προσέθεσε περισσότερα εμπόδια στον παραγωγικό τομέα. Επέβαλε νέους φόρους, αύξησε συντελεστές, στραγγάλισε από εισοδήματα τον μισθωτό, τον επιχειρηματία, το νοικοκυριό. Εγώ δήλωσα κυρίες και κύριοι ότι ο κ. Βενιζέλος είναι σε φορολογικό αμόκ. Είναι μια έκτακτη εισφορά που επιβάλλει η παρασιτική Ελλάδα που εκπροσωπεί το σημερινό πολιτικό σύστημα. Μία εισφορά που επιβάλλει η παρασιτική Ελλάδα στην παραγωγική Ελλάδα των έντιμων φορολογούμενων που δεν έχουν τρόπο να αμυνθούν.

          Με αυτή την ισοπεδωτική λογική προχώρησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από την πρώτη στιγμή σε οριζόντιες επιβαρύνσεις, σε περικοπές μισθών και συντάξεων επί δικαίων και αδίκων. Άφησε τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, που μπορεί να είναι ο πιο παραγωγικός, να ασφυκτικά εξαιτίας της παντελούς έλλειψης ρευστότητας και χρηματοδότησης και των νέων υπέρμετρων φορολογικών επιβαρύνσεων.

          Το αποτέλεσμα είναι ότι μέσα στο 2011 έχει κλείσει μία στις τέσσερις επιχειρήσεις στον ιδιωτικό τομέα, ενώ οι άνεργοι ήδη ξεπερνάνε τις 800.000. Με αυτή την πολιτική έκλεισε στην πόρτα σε κάθε επένδυση η οποία θα ήταν ο μόνος δρόμος για να υπάρξει ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας και δουλειάς.

          Είναι εντυπωσιακό ότι ακόμα και οι δημόσιες επενδύσεις έχουν οδηγηθεί στο απόλυτα ελάχιστο, με συνέπεια και οι επενδύσεις που είχαν ξεκινήσει και που είναι βασικές για την ανάπτυξη, όπως νέοι αυτοκινητόδρομοι, να έχουν κολλήσει, ενώ αν ξεκινούσαν, και θέσεις εργασίας θα δημιουργούσαν και θα προσέθεταν για το 2012 μια επιπλέον ανάπτυξη της τάξεως του 1,5%.

          Απέναντι σε αυτή την ανίκανη και πανικόβλητη κυβέρνηση, η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης απλώς επενδύει στην καταστροφή. Εκμεταλλεύεται την κοινωνική δυσαρέσκεια, την ένταση, την οργή του κόσμου πλειοδοτώντας σε λαϊκισμό και ανευθυνότητα.

          Σήμερα θα το πω ξεκάθαρα.

Η στάση της αντιπολίτευσης είναι αντεθνική. Ακολουθεί, με τη συνέπεια και την πονηριά ενός αρπακτικού που αναμένει να εξαντληθεί το θύμα του, μια πολιτική που στον καθένα λέει ή ψιθυρίζει αυτά που θέλει να ακούσει.

          Υποσχέθηκε να μηδενίσει το έλλειμμα σε 18 μήνες χωρίς θυσίες. Στη συνέχεια στο «Ζάππειο 2» πρότεινε αύξηση των ελλειμμάτων ύψους, κατά τους υπολογισμούς της Τρόικας, 20 δις σε σχέση με το μεσοπρόθεσμο. Ζητά 5 δις περισσότερα για τις συντεχνιακές δημόσιες δαπάνες, ακόμα και από αυτές που προβλέπει το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ.

          Η Νέα Δημοκρατία πρότεινε και η κυβέρνηση το υιοθέτησε, το νεφέλωμα της εφεδρείας, αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση για να μη γίνει δυσάρεστη υπόσχεται αλχημείες, μια εφεδρεία για πάντα, για 15 χρόνια, θέλοντας να κρύψει ότι εφεδρεία σημαίνει απολύσεις.

          Τέλος, φιλοδοξεί να μιμηθεί τους Φωτόπουλους, μέχρι χθες Λυμπερόπουλους και γι’ αυτό οι πρόσφατες μεταβολές του κ. Σαμαρά, τη μία μέρα ο φίλος μου ο Θύμιος, την άλλη μέρα θα κάνει ό,τι του λέω, την τρίτη ημέρα απειλεί ο Θύμιος, την τέταρτη ημέρα τον φέρνουμε πίσω, εχθές τον διαγράφουμε, και φαντάζομαι ότι σε ένα από τα Συνέδρια της Νέας Δημοκρατίας του μέλλοντος ως νικητής και τροπαιούχος θα αγκαλιαστεί πάλι από τη Νέα Δημοκρατία και θα ξαναγίνει ο φίλος μας ο Θύμιος. Είναι και από την Καλαμάτα, έχουμε σοβαρούς λόγους να το κάνουμε.

          Θέλω όμως σήμερα εδώ φίλες και φίλοι στην Κεντρική μας Επιτροπή να μιλήσω από καρδιάς για τους εργαζόμενους, τους απλούς εργαζόμενους είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε στις ευρύτερες ΔΕΚΟ, και παίρνω αφορμή από το μεγάλο πρόβλημα των σκουπιδιών στην Αθήνα.

          Εγώ φίλες και φίλοι με τους ανθρώπους της καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων έχω δουλέψει μαζί. Τους έχω θαυμάσει τους πραγματικούς εργαζόμενους, τους ανθρώπους που είναι όρθιοι στα αυτοκίνητα, αυτούς που σηκώνουν κάθε μέρα τους κάδους των σκουπιδιών, αυτούς που τους ζήτησα όταν ήμουν Δήμαρχος Αθηναίων, και το κάνανε, να έχουν μια Αθήνα η οποία να λάμπει. Αυτούς οι οποίοι σηκώνονται στις 2 το πρωί και στις 5 το πρωί και είναι όρθιοι και ανεβαίνουν στη Φυλή και κατεβαίνουν από τη Φυλή. Με αυτούς τους ανθρώπους εγώ έχω πιει, έχω φάει, ξέρω τις ανάγκες τους και ξέρω τον πόνο τους.

          Αυτοί οι άνθρωποι σήμερα, και θέλω να με ακούσουν όπου κι αν είναι, είναι θύματα συγκεκριμένων συμφερόντων. Και σας το λέω, ο εκάστοτε κ. Μπαλασόπουλος αύριο το πρωί θα βρει δουλειά στις εταιρίες τις ιδιωτικές που θα γίνουν.

          Ο κ. Μπαλασόπουλος μπορεί αύριο να είναι Γενικός Διευθυντής. Οι άνθρωποι που είναι επάνω στη Φυλή και ξέρουν τα μυστικά του ΧΥΤΑ κατά πάσα πιθανότητα θα είναι και αυτοί διευθυντές αύριο στην ιδιωτική εταιρεία που θα γίνει.

          Οι απλοί εργαζόμενοι του Δήμου της Αθήνας θα είναι απολυμένοι τη Δευτέρα το πρωί και αυτό πρέπει να το καταλάβουν και να μην παίζουν το παιχνίδι των λίγων συνδικαλιστών, οι οποίοι θα είναι οι κερδισμένοι όπως και να έχουν τα πράγματα. Εγώ αμφιβάλλω αν ο κ. Μπαλασόπουλος έχει κάτσει ποτέ επάνω σε απορριμματοφόρο και αμφιβάλλω πάρα πολύ αν έχει σηκώσει κάδο.

          Ο κ. Μπαλασόπουλος όμως σήμερα οδηγεί μια ολόκληρη κοινωνία να είναι απέναντι σε εργαζόμενους, σε σκληρά εργαζόμενους, όπως είναι και αυτοί του δήμου της Αθήνας. Και κάνω έκκληση στους εργαζόμενους της καθαριότητας του Δήμου της Αθήνας να πάνε σήμερα και να μην επιτρέψουν να γίνουν θύματα των παιχνιδιών των υπόγειων που παίζονται στη δική τους πλάτη, διότι αυτοί θα είναι οι χαμένοι, οι απλοί εργαζόμενοι.

          Φίλες και φίλοι, το λέω αυτό διότι έχω τεράστια αγωνία. Έχω τεράστια αγωνία διότι παίζονται παιχνίδια σήμερα στις πλάτες των απλών πολιτών και παίζονται από τους γνωστούς και πάντα βολεμένους συνδικαλιστές του υψηλού επιπέδου.

          Φίλες και φίλοι, η ηγεσία  της ΝΔ μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια απαξίωσε διπλωματικό, ηθικό και εθνικό κομματικό κεφάλαιο που μας πήρε 35 χρόνια να το συσσωρεύσουμε στην κεντροδεξιά. Με τον όψιμο καιροσκοπικό αντιευρωπαϊσμό που υιοθέτησε η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει πια το πολιτικό κεφάλαιο να αναλάβει πρωτοβουλίες και δράσεις που απαιτούνται στις δύσκολες αυτές περιστάσεις.

Όταν η Νέα Δημοκρατία, το υποτιθέμενο κεντροδεξιό κόμμα της χώρας, μιμείται τις πρακτικές και τις επιλογές της άκρας αριστεράς σε αυτό το βαθμό και γίνεται ουσιαστικά ουραγός του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, είναι φυσικό επακόλουθο οι δυνάμεις αυτές να θεωρούν ότι το παιχνίδι βρίσκεται πλέον στο δικό τους γήπεδο.

          Έτσι εξηγείται γιατί η λογική της επαναστατικής γυμναστικής που μέχρι σήμερα για τις δυνάμεις της αριστεράς είχε συμβολικό και επετειακό χαρακτήρα, γίνεται πλέον η κυρίαρχη πρακτική στην πολιτική και το δημόσιο βίο. Και ποιος θα αντιμετωπίσει αυτό το γιγαντιαίο μέτωπο ανευθυνότητας;

          Δεν μπορεί να είναι πειστική η απάντηση, οι οβιδιακές μεταμορφώσεις του κ. Καρατζαφέρη ο οποίος μεταμορφώνεται από υπεύθυνο συνομιλητή σε ευκαιριακό ατακαδόρο της πολιτικής. Πότε εκτοξεύει αφορισμούς και πότε ανακαλύπτει αιφνίδια μαγικές λύσεις, όπως αυτή που πρόσφατα άκουσα ότι βρήκε με τα ρώσικα κεφάλαια και άλλους μαγικούς τρόπους. 

          Το μόνο σταθερό που έχει ο ίδιος και το κόμμα του είναι δυστυχώς ακροδεξιές ψυχώσεις. Τον άκουσα να λέει στον Χατζηνικολάου στην τηλεόραση, ο οποίος παραδόξως τον άκουγε και ατάραχος, ότι οι απόψεις του κ. Ρέσλερ οφείλονται σε γενετικά αίτια επειδή ο παππούς του ήταν, λέει, στρατάρχης του ναζισμού. Υποθέτω πως όλη η Ελλάδα είχε δει ότι ο κ. Ρέσλερ είναι Βιετναμέζος, είναι υιοθετημένος από τους γερμανούς. Πώς κατάφεραν αυτοί οι θετοί γονείς του Ρέσλερ να  μεταφέρουν γερμανικό DNA σε Βιετναμέζο, μόνο ο κ. Καρατζαφέρης τα καταλαβαίνει αυτά.

           Η ανευθυνότητα όμως και η έλλειψη σοβαρότητας των περισσότερων πολιτικών δυνάμεων, με αποκορύφωμα την άκρα αριστερά και την άκρα δεξιά είναι μαζί με την ανικανότητα της κυβέρνησης και το λαϊκισμό της Νέας Δημοκρατίας, η βασική αιτία της ανυποληψίας στην οποία δυστυχώς έχει περιπέσει διεθνώς η πατρίδα μας.

          Η εικόνα της παραλυσίας ολοκληρώνεται με την ανοιχτή υπονόμευση της κοινωνίας από κάποιες συγκεκριμένες συντεχνίες. Για τους ανθρώπους της καθαριότητας σας μίλησα. Με τις καταλήψεις σε υπηρεσίες για να μην εφαρμοστούν οι νόμοι της Βουλής, με την απίστευτη και επαναλαμβανόμενη κάθε εβδομάδα απεργία των μέσων μεταφοράς, του κλεισίματος των λιμανιών, αεροδρομίων, δρόμων που υπονομεύουν τον τουρισμό.

          Εχθές ήμουν στο αεροδρόμιο Ηρακλείου, προχθές το αεροδρόμιο Κωνσταντινουπόλεως. Αντιπροχθές έφευγα για το Μπακού. Είναι αδιανόητο, δεν υπάρχει άνθρωπος να θέλει να έρθει στην Ελλάδα. Προτιμούν να πάνε Κωνσταντινούπολη – Φρανκφούρτη, Φρανκφούρτη – οπουδήποτε, από το να πατήσουν το πόδι τους στην Ελλάδα, διότι ξέρουν ότι θα έχουν 4, 6, 8, 2 ώρες καθυστέρηση. Στο  δε τουρισμό, που ακόμα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Κρήτη δουλεύει μέχρι τέλος Οκτωβρίου, έχουν βεβαίως ακυρωθεί τα πάντα, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι απλώς να περνάνε ταχύτερα στην ανεργία.

Στέλνω ένα μήνυμα φίλες και φίλοι, ότι η ελληνική κοινωνία δεν θέλει να σωθεί. Μόνο που υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή συμβαίνει το εξής εξωφρενικό. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που έχουν πληγεί από την κρίση, ιδίως οι πάνω από 800.000 άνεργοι του ιδιωτικού τομέα, δεν έχουν τα μέσα, και πιστεύω πως ούτε το θέλουν καν, να εκβιάσουν, να υπονομεύσουν το κοινωνικό σύνολο με τρόπους και μέσα που χρησιμοποιούν ορισμένες συντεχνίες προνομιούχων τομέων του δημοσίου, των ΔΕΚΟ και άλλων ισχυρών συνδικάτων.

          Ο ελληνικός λαός στην πλειοψηφία του αντιλαμβάνεται πλήρως ότι καθόμαστε όλοι πάνω σε μια ωρολογιακή βόμβα. Αγανακτεί μεν, διότι δεν υπάρχει άνθρωπος μη αγανακτισμένος σε αυτόν τον τόπο με αυτά που συμβαίνουν, καταδικάζει δημόσια τα κυβερνητικά λάθη, ελπίζει όμως μέσα του ότι κάτι θα πιάσουν τόπο οι θυσίες και η πατρίδα θα ξεπεράσει την κρίση.

          Οι προνομιούχες συντεχνίες που αναπτύχθηκαν από τον κομματισμό του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς και με τις οποίες για να είμαστε ειλικρινείς συνθηκολόγησε η Νέα Δημοκρατία για χρόνια, πυροδοτούν με τη στάση τους τη βόμβα χρέους και τορπιλίζουν κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια.

          Πρέπει όμως να λάβουν υπόψη τους ότι πέραν των δικών τους κεκτημένων υπάρχει μια Ελλάδα που χαροπαλεύει. Εμείς πιστεύουμε ότι μπροστά σε αυτή την κατάσταση υπάρχουν δύο βασικές επιλογές.

          Πρώτον, να προχωρήσουν σε κρίσιμους τομείς, τους οποίους καταχρώνται τόσο προκλητικά κάποιες συντεχνίες, άμεσες ιδιωτικοποιήσεις. Έτσι και η οικονομία θα ανασάνει και νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν και το χρέος θα μειωθεί και η εικόνα της Ελλάδος θα αποκατασταθεί προς όφελος της απίστευτης προσπάθειας που καταβάλλουν με σοβαρότητα τα εκατομμύρια των παραγωγικών Ελλήνων του ιδιωτικού αλλά και του δημόσιου τομέα.

          Και δεύτερον, να προχωρήσει άμεσα ο νέος νόμος για το συνδικαλισμό, για να μπει ένα τέλος στα συντεχνιακά προνόμια και συμπεριφορές που καταχρώνται της συνδικαλιστικής ελευθερίας, όπως είναι η αθλιότητα των καταλήψεων που διαλύουν τη λειτουργία του κράτους και να ενισχυθεί ο υγιής, ο σωστός, ο ακομμάτιστος συνδικαλισμός. Ο συνδικαλισμός που σκέφτεται τον εργαζόμενο και όχι μόνο τον συνδικαλιστή.

          Αυτό το συνδικαλισμό θέλω εγώ να δω να υπάρχει στην Ελλάδα, αυτόν που βάζει το συμφέρον το πραγματικό των εργαζομένων πάνω από το συμφέρον το δικό του και της συντεχνίας.

          Φίλες και φίλοι σύμμαχοι, η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να αλλάξει. Οι Έλληνες πολίτες θέλουν την αλλαγή. Η Ευρώπη μπορεί να δώσει ώθηση σε μια αλλαγή προς όφελος όλων μας, και όλα τα υπόλοιπα τα οποία ακούγονται και λέγονται στη χώρα αυτή είναι μπούρδες. Είναι μπούρδες ότι υπάρχει ρώσικη βοήθεια, κινέζικη βοήθεια, ότι έχουμε σκάψει θησαυρούς και θα βρούμε χρυσάφι, λέει, θαμμένο ή δεν ξέρω τι άλλο ακούγεται σ’ αυτή τη χώρα.

          Έχουμε ευθύνες όλοι μας, ευθύνες απέναντι σε μια νέα γενιά 30 – 25 ετών η οποία σήμερα δεν έχει μέλλον, δεν έχει προοπτική και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι πώς θα φύγει από τη χώρα. Απέναντι λοιπόν σ’ αυτή τη γενιά εμείς πρέπει να αλλάξουμε και πρέπει να πετύχουμε.

          Πρέπει να βγάλουμε την Ελλάδα από την κρίση, και η απάντηση είναι μία. Η πιο αυθεντική και ουσιαστική πολιτική αλλαγή που χρειάζεται ο τόπος είναι αυτή που αφορά το σύστημα διακυβέρνησης. Το σημερινό πολιτικό σύστημα έχει πληγεί θανάσιμα.

          Ο κύκλος των μονοκομματικών κυβερνήσεων τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια έχει κλείσει. Καμία πολιτική δύναμη δεν έχει την εμπιστοσύνη των πολιτών και την αξιοπιστία στο εσωτερικό και το εξωτερικό για να σηκώσει στις πλάτες της το βάρος των αποφάσεων που απαιτούνται προκειμένου ο τόπος να βγει από την κρίση και να ξαναβρεί το δρόμο του.

          Η Δημοκρατική Συμμαχία μπορεί να γίνει και θα γίνει ο καταλύτης αυτής της μεγάλης, αυθεντικής πολιτικής αλλαγής. Είμαστε οι μόνοι που σταθερά αγωνιζόμαστε για να γίνουν πράξη οι διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η πατρίδα μας.

          Είμαστε οι μόνοι που σταθερά επιδιώκουμε την ανατροπή των στρεβλώσεων και την επίλυση των προβλημάτων που χρόνια ταλαιπωρούν τους πολίτες. Έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις για να μπει ένα τέλος στην ιδιότυπη προστασία των κλεφτών και των φοροφυγάδων, των συντεχνιών και της παραοικονομίας, στην προστασία που τους προσφέρουν και σήμερα τα δύο μεγάλα κόμματα με την πολιτική τους.

          Με ενισχυμένη και στην καρδιά της πολιτικής ζωής τη Δημοκρατική Συμμαχία, η Ελλάδα θα έχει μια δυνατή και αξιόπιστη φωνή στην Ευρώπη και τον κόσμο. Η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια φίλες και φίλοι δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τη βοήθεια των εταίρων μας.

          Έχει σημασία λοιπόν να υπάρχουν πρόσωπα και κόμματα που έχουν το κύρος, τη δυνατότητα και την αξιοπιστία να συζητούν, να απευθύνονται στα ακροατήρια και να διαπραγματεύονται. Εσείς γνωρίζετε τι μπορεί να κάνει η Δημοκρατική Συμμαχία, αφού το κόμμα μας κατόρθωσε να πείσει την τρίτη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη της Ευρώπης να υιοθετήσει τις θέσεις μας. Αυτή η επιτυχία βοήθησε πολύ στο να δώσει η Ευρώπη τη βοήθεια που έδωσε στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες.

          Γι΄ αυτό και εμείς εδώ από την Κεντρική Επιτροπή απευθύνουμε προσκλητήριο συσπείρωσης όλων των δυνάμεων που πιστεύουν στην πρόοδο και τις σαρωτικές αλλαγές, στην ανατροπή του παλιού συστήματος.

          Πιστεύω ότι μπορούμε και πρέπει να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο λογικής, ελπίδας και προοπτικής. Ένα μέτωπο δυνάμεων που θα ενωθούν για να αντιστρέψουν τις τάσεις του παλιού συστήματος προς το λαϊκισμό, τη δημαγωγία και τον κομματισμό.

          Δεν παραγνωρίζω φίλες και φίλοι ότι η κοινωνία είναι πλήρως κατακερματισμένη και διακατέχεται από έντονο ρεύμα άρνησης και αντίδρασης. Μέσα σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον μια νέα πολιτική δύναμη που τολμά να μιλά τη γλώσσα της αλήθειας, που πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα και στέκεται όρθια λέγοντας δύσκολα πράγματα και με πολιτικό κόστος, εξηγεί μερικώς μαζί με όλα τα υπόλοιπα που ξέρετε και τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που αντιλαμβάνομαι ότι όλους σας προβληματίζουν.

          Υπάρχει όμως για πρώτη φορά τον τελευταίο καιρό μια άλλη δυναμική μέσα στην κοινωνία. Θέσεις όπως αυτές που εκφράζει η Δημοκρατική Συμμαχία για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τις αποκρατικοποιήσεις, τις θεσμικές ανατροπές συγκεντρώνουν μεγάλα ποσοστά σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

          Διαμορφώνουν ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι περίπου το 1/3 της κοινωνίας δεν τοποθετείται, είναι φανερό ότι υπάρχει μεγάλο πολιτικό κενό στην κοινωνία. Αυτό το κενό μπορεί και πρέπει να καλύψει η Δημοκρατική Συμμαχία.

          Γι΄ αυτό πιστεύω ότι στις εκλογές, όταν τα διλήμματα θα είναι απόλυτα, η «Συμμαχία» θα εκπλήξει με τα ποσοστά της και θα αφήσει άφωνες τις σημερινές Κασσάνδρες. Δεν πρέπει να υποτιμούμε ότι η μεγάλη σύγκρουση που έχει ξεκινήσει μέσα στην ελληνική κοινωνία είναι μεταξύ των δυνάμεων της υπευθυνότητας και των δυνάμεων του λαϊκισμού. Μεταξύ αυτών που θέλουν να πάει η χώρα μπροστά αλλάζοντας τα πάντα και αυτών που αγωνίζονται για να μη θιγούν τα κατεστημένα και οι δυνάμεις αδράνειας της μεταπολίτευσης. 

          Αυτή η σύγκρουση θα κλιμακωθεί και αυτό το δίλημμα έχει μπροστά της η ελληνική κοινωνία. Υπευθυνότητα ή λαϊκισμός; Και σε αυτό πλέον δεν μπορούν να απαντήσουν με μεσοβέζικες λύσεις μικρών ή μεγάλων συμβιβασμών ανάγκης.

          Δεν σας κρύβω ότι βλέπω γύρω μου όλο και πιο έντονα, ότι κάποιοι παίζουν με τη φωτιά. Βλέπω να παίζεται το παιχνίδι της χρεοκοπίας της χώρας από συγκεκριμένα συμφέροντα. Γιατί πολιτικά και οικονομικά έχουν επενδύσει στην επιστροφή της δραχμής. Γιατί προτιμούν τη χρεοκοπία της χώρας από τη δική τους χρεοκοπία. Γιατί μέσα από την επιστροφή στη δραχμή φιλοδοξούν να κερδίσουν χρήματα, πολλά χρήματα.

          Η πορεία αυτή οδηγεί σε ένα πράγμα: στην Ελλάδα των ερειπίων. Και δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν πολιτικοί αρχηγοί που θέλουν να γίνουν Πρωθυπουργοί της δραχμής και της ερήμωσης.

          Οι καταστάσεις επιβάλλουν έκτακτες και δύσκολες αποφάσεις. Έχουμε προτείνει δημοσίως ένα πρώτο βήμα. Σύγκληση υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας του παλαιού Συμβουλίου Δημοκρατίας με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων που υπάρχουν στη Βουλή και των πρώην Πρωθυπουργών, του Κώστα Καραμανλή, του Κώστα Σημίτη και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, να αποφασίσουν το σχηματισμό υπερκομματικής κυβέρνησης εκτάκτου ανάγκης που θα στηριχτεί από όλες τις υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις της χώρας,  που πιστεύουν ότι πρέπει να βάλουν πλάτη για τη σωτηρία της Ελλάδος και όχι να σκεφτούν το δικό τους μικρό συμφέρον.

          Αυτή είναι η πρόταση της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Ζητώ από την Κεντρική Επιτροπή την εξουσιοδότηση να την προωθήσω με κάθε τρόπο.

          Κανείς φίλες και φίλοι δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να κριθεί πίσω από θεσμικές ή πολιτικές αδυναμίες. Είναι ώρα ευθύνης για όλους. Γνωρίζω ότι μέχρι σήμερα υπάρχει άρνηση και έχει ονοματεπώνυμο. Οι κ. Παπανδρέου και Σαμαράς αρνούνται δημοσίως αυτή την προοπτική αν και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι αυτή την ώρα, την ώρα που δεν είναι διασφαλισμένη η έκτη δόση, που δεν κλείνει ο προϋπολογισμός, που δεν υπάρχουν ευρωπαϊκές λύσεις για το μέλλον, είναι η μόνη αξιόπιστη και συνετή λύση.

          Όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί και όλοι οι βουλευτές οφείλουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Αν τα πράγματα οδηγηθούν στην καταστροφή, θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.

          Και φίλες και φίλοι θα σας πω κάτι που το είπα σε ένα καφενείο του Τυμπακίου προχτές που ήταν καμιά 200αριά άνθρωποι γύρω – γύρω, ο πολιτικός σήμερα στην Ελλάδα έχει μηδενική αξιοπιστία.

          Εάν όλοι οι πολιτικοί, και το είπε σωστά ο φίλος μου ο Γιάννης Σαραντόπουλος, δεν αποφασίσουν να καθίσουν κάτω όλοι μαζί και να προστατέψουν το κύρος της πολιτικής, είμαστε άξιοι της τύχης μας. Αλλά θα έχουμε την ευθύνη ότι θα έχουμε ως πολιτικό σύστημα οδηγήσει τη χώρα σε μια πρωτόγνωρη καταστροφή.

          Η μόνη λύση λοιπόν είναι η συστράτευση όλων των δυνάμεων που θέλουν να συνεχίσει η Ελλάδα να είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης.

          Απευθύνουμε κάλεσμα σε όλους που βλέπουν το μέλλον της Ελλάδας μέσα από μια ανοιχτή κοινωνία, μέσα από μια ανοιχτή οικονομία και κυρίως μια κοινωνία αλληλεγγύης και ανθρωπιάς να έρθουν και να συσστρατευτούν σε αυτό τον αγώνα.

          Αυτή τη στιγμή κανείς δεν δικαιούται να μην έρθει, να μην αγωνιστεί για την πατρίδα, φίλες και φίλοι.

          Και θα κλείσω με τη ρήση του Κένεντυ. Σε όλη τη ζωή μου, τα τελευταία δε 20 χρόνια που είμαι στην πολιτική, δεν χρειάστηκε ποτέ να τη χρησιμοποιήσω. Σήμερα όμως σας το λέω από την καρδιά μου, είναι η ώρα να θυμηθούμε τον μακαρίτη τον Κένεντυ και να σκεφτούμε τι θα κάνουμε εμείς για την πατρίδα και όχι τι θα κάνει η πατρίδα για μας».