Το κράτος μας και οι ξένοι

Είναι φορές που νιώθει κανείς ότι χάνουμε το μέτρο και κάθε αίσθηση σοβαρότητος. Αίφνης, για παράδειγμα, ξεσηκώνεται ένας ορυμαγδός αντιρρήσεων και δήθεν πατριωτικής βαβούρας επειδή οι «ξένοι» απαιτούν να έχουν δικούς τους τεχνοκράτες στις εφορίες, στον οργανισμό που θα αναλάβει τις αποκρατικοποιήσεις ή στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Είμαστε τόσο υπερήφανοι λοιπόν; Μήπως είναι τόσο τέλειες οι εφορίες μας και τόσο υποδειγματικοί οι εφοριακοί μας και δεν το έχουμε καταλάβει; 

Η Ελλάδα βουλιάζει, γιατί οι πολιτικοί της διέλυσαν το κράτος έτσι ώστε να μπορούν να κυβερνούν εκείνοι ανεξέλεγκτα, και με το αζημίωτο, μαζί με συνδικαλιστές, κομματικούς και διαπλεκόμενους επιχειρηματίες. Τους βόλευε να μη δουλεύουν οι εφορίες γιατί έτσι μπορούσαν να σβήνουν πρόστιμα, να διατάσσουν επανελέγχους και να έχουν αγαστή συνεργασία με το βαθύ κομματικό-συνδικαλιστικό κράτος. Η ανοργανωσιά και η έλλειψη επαγγελματισμού κάλυπτε την ανομία και τη λοβιτούρα. Τι και ποιους ακριβώς απειλεί, λοιπόν, η έλευση ξένων τεχνοκρατών για να βοηθήσουν ή και να στελεχώσουν αυτές τις κρατικές υπηρεσίες; Ποια μικρά και μεγάλα συμφέροντα κόπτονται τόσο πολύ για την εθνική κυριαρχία; Μήπως θέλουν απλώς να κάνουν τη δουλειά τους και στο μέλλον με τον ίδιο ακριβώς τρόπο;

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στο παρελθόν μας που δείχνουν πόσο εθνικά αναγκαία ήταν η βοήθεια των ξένων. Από τους ξένους στρατιωτικούς συμβούλους, που μετέτρεπαν τη γενναιότητα σε πειθαρχία και επαγγελματισμό σε κρίσιμες στιγμές που η πατρίδα μας μεγάλωνε έως την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 όπου οι ξένοι μάς οργάνωσαν, κάναμε ένα θαύμα και βγάλαμε τον καλύτερό μας εαυτό.

Ας μη φοβόμαστε, λοιπόν. Ας δούμε τη γύμνια του κράτους μας κατάματα και ας πάρουμε όποια βοήθεια μπορεί να μας δώσει οιοσδήποτε για να γίνουμε ένα σοβαρό κράτος. Ακόμη και σήμερα τα πράγματα βελτιώνονται με μάχες και κόπο σε σημαντικούς τομείς του κράτους. Τα μικροσυμφέροντα, η διαπλοκή, οι συνδικαλιστές, οι κομματικοί δίνουν όμως μάχες οπισθοφυλακής γιατί θέλουν τη μιζέρια και την ανοργανωσιά προκειμένου να συνεχίσουν να επιβιώνουν και να βασιλεύουν. Είναι προφανές ότι προτιμούν να είναι αφεντικά και μικρονταβατζήδες σε μια εξαθλιωμένη και φτωχή Ελλάδα της δραχμής, παρά επαγγελματίες δημόσιοι υπάλληλοι με κανόνες και υψηλά στάνταρντς υπό την επίβλεψη έμπειρων τεχνοκρατών. Ας αφήσουν, λοιπόν, τα παραμύθια περί απώλειας κυριαρχίας οι πλασιέ του δήθεν πατριωτικού λαϊκισμού και ας κοιτάξουμε να φτιάξουμε ένα κράτος και μια χώρα που δεν θα ζητιανεύει κάθε τόσο για δανεικά, δεν θα ντρέπεται για την κατάντια της και θα μπορεί να συγκριθεί στα ίσια με την υπόλοιπη Ε.Ε.

www.kathimerini.gr

ένα άρθρο του Αλέξη Παπαχελά