ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΟΝΝΕΔ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΖΟΥΡΗ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Υ2 Ν.Ε. ΟΝΝΕΔ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011 πραγματοποιήθηκε η 1^η Παναττική Συνδιάσκεψη Οργανώσεων ΟΝΝΕΔ Αττικής, στην οποία ο Πρόεδρος της Υ2 ΟΝΝΕΔ Νοτιοανατολικής Αττικής, Στράτος Καζούρης, πραγματοποίησε την παρακάτω ομιλία:

 «Στη Νομαρχιακή μας δε δώσαμε έμφαση στην αλλαγή των προσώπων, αλλά στην αξιοποίηση όλων και στην αλλαγή νοοτροπίας.  Σε μεγάλο βαθμό αυτό έχει επιτευχθεί και πλέον έχουμε προχωρήσει στη δημιουργία προγράμματος. 

Ετοιμάζουμε διαδραστικές ημερίδες, αθλητικές δραστηριότητες και ένα φιλανθρωπικό event.  Παράλληλα, ξεκινάμε μία αρκετά φιλόδοξη δράση, η οποία θα είναι πολύμηνη.  Αρχικά μέσω ενός ευρέος φάσματος ερωτηματολογίου, θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε όλα τα προβλήματα της περιοχής μας, κάτι το οποίο γίνεται πρώτη φορά τόσο μαζικά στην Ανατολική Αττική.

 Αυτή η δράση θα συγκεντρώσει και θα ομαδοποιήσει τα προβλήματα, σημειώνοντας τα κοινά αλλά και τα ιδιαίτερα στοιχεία κάθε περιοχής.  Τα αποτελέσματά της θα ανακοινωθούν στην επόμενη Γενική Συνέλευση της Νομαρχιακής μας σε ανοιχτή παρουσίαση, με στόχο να ασκηθεί πίεση τόσο σε επίπεδο Αυτοδιοίκησης, όσο και σε επίπεδο Κεντρικής Διοίκησης, με στόχο την επίλυσή τους.

Η Ανατολική Αττική ως περιοχή, παρουσιάζει ορισμένες ιδιομορφίες σε σχέση με την υπόλοιπη Αττική.  Λόγω της έκτασής της, της μεγάλης απόστασης μεταξύ των δήμων της και του πληθυσμού της, ο οποίος αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, όποια προβλήματα οικονομικής, περιβαλλοντικής και οικιστικής μορφής κυρίως, συσσωρεύονται και διογκώνονται με ραγδαίους ρυθμούς.

Το σημαντικότερο, ίσως, πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ανατολική Αττική, είναι αυτό των υποδομών της.  Αφενός, οι βασικές υποδομές οργανωμένης κοινωνίας δεν υφίστανται σε όλη την έκτασή της.  Αφετέρου, ακόμα και στις περιοχές που υπάρχουν υποδομές, δεν επαρκούν σε καμία περίπτωση σε σχέση με τον ιλιγγιώδη ρυθμό με τον οποίο αυξάνεται ο πληθυσμός της.

Ένα παράδειγμα είναι η έλλειψη νοσοκομειακών μονάδων στην Ανατολική Αττική.  Η τοπική κοινωνία αφήνεται σε δύο επιλογές: είτε στην εξυπηρέτησή της από κάποια κέντρα υγείας περιορισμένων ειδικοτήτων, τα οποία υπολειτουργούν λόγω της έλλειψης ιατρών και ιατρικών μηχανημάτων, είτε σε περίπτωση ανάγκης στη μεταφορά των ασθενών σε νοσοκομεία τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη χιλιομετρική απόσταση και συνήθως με ίδια μέσα.

Έλλειψη παρουσιάζουν και οι σχολικές μονάδες, οι οποίες είναι δυσανάλογες με τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των κατοίκων, με αποτέλεσμα αφενός η κάθε τάξη να αποτελείται από μεγάλο αριθμό μαθητών, αφετέρου, τα παιδιά να αναγκάζονται να διανύουν καθημερινά μεγάλες αποστάσεις από και προς το σχολείο τους.

Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι σε αρκετούς οικισμούς της Ανατολικής Αττικής, δεν υφίσταται αποχετευτικό σύστημα, ενώ η πρόσβαση ακόμα και σε μεγάλους δήμους είναι δύσκολη λόγω της μη ύπαρξης ασφαλτοδρόμων.

Ένα επίσης σημαντικό πρόβλημα, το οποίο έχει τη ρίζα του στην Ανατολική Αττική, επηρεάζει όμως ολόκληρη την Αττική, είναι η μόλυνση του περιβάλλοντος και η τεράστια δυσκολία διαφύλαξης των δασικών περιοχών και τους φυσικού κάλους της περιοχής.  Οι βιομηχανικοί ρύποι, η διαχείριση των απορριμμάτων, η συνεχόμενη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, όπως επίσης και οι εκτεταμένες πυρκαγιές κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου, αποτελούν σημαντικά προβλήματα με αντίκτυπο σε όλη την Αττική.

Ένα ακόμα πρόβλημα το οποίο είναι απαραίτητο να αναφερθεί, είναι αυτό του χωροταξικού σχεδίου και της δόμησης. Η ραγδαία αύξηση των κατοίκων, δημιουργεί την ανάγκη οίκησής τους, η οποία όμως φαίνεται να είναι μη ελεγχόμενη και να πραγματοποιείται χωρίς την ύπαρξη σχεδίου δόμησης.

Με βάση τα παραπάνω και λαμβάνοντας υπόψην ότι η Ανατολική Αττική αποτελεί περιοχή μη κορεσμένη και ως εκ τούτου γοργά αναπτυσσόμενη, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι η επαγρύπνηση της τοπικής κοινωνίας και ο εθελοντικός παράγοντας, δεν επαρκούν για την επίλυση τόσο σημαντικών προβλημάτων.  Η πολιτεία οφείλει να θέσει οργανωμένο σχέδιο δράσης για την Ανατολική Αττική, το οποίο θα πρέπει να ακολουθηθεί, με στόχο τον έλεγχο της οίκησης του διαρκώς αυξανόμενου πληθυσμού με τη φροντίδα διαφύλαξης του φυσικού κάλους και τη δημιουργία σωστών χώρων πρασίνου.  Τέλος, είναι απαραίτητη η δέσμευση του κράτους για τη δημιουργία υποδομών στην Ανατολική Αττική και τη λήξη του συνεχούς υποβιβασμού της ποιότητας ζωής των κατοίκων.

Εν τάχει θα μπορούσα να αναφέρω μερικές λύσεις. Κάποιες από αυτές είναι ανέξοδες και άλλες απαιτούν σωστό προγραμματισμό, μελέτη και φυσικά πόρους για να υλοποιηθούν.

§  Ένα μετρό που θα ανακούφιζε τις συγκοινωνίες της Ανατολικής Αττικής είναι η διάνοιξη του δρόμου μεταξύ Σπάτων - Κορωπίου – Μαρκόπουλου, ο όποιος για αδιευκρίνιστους λόγους είναι κλειστός από τη διοίκηση του αεροδρόμιου, με αποτέλεσμα να επιβάλλεται η χρήση της αττικής οδού ή μια παράκαμψη περίπου 15 χιλιόμετρων. 

§  Η προέκταση του προαστιακού ως το Λαύριο για να μεταφερθούν οι επιβατικές γραμμές για τις Κυκλάδες, εξασφαλίζοντας περίπου μια ώρα λιγότερο ταξίδι, καθώς και γρήγορη μεταφορά από το αεροδρόμιο προς το λιμάνι, δίνοντας ώθηση στο τουρισμό μας και σε νησιά που μέχρι στιγμής θεωρούνται άγονα.

§  Το λιμάνι του Λαυρίου πρέπει να αποκτήσει βιολογικό καθαρισμό λυμάτων, παρόμοιο με της Ψυτάλλειας, ώστε να προλάβουμε τη μόλυνση του υπερκερασμένου ευβοϊκού από τα κατάλοιπα των εργοστασίων και των λυμάτων των περιοχών.

§  Η ένταξη ολόκληρης της Ανατολικής Αττικής στις αστικές συγκοινωνίες με δρομολόγια εξπρές, λόγω των μεγάλων αποστάσεων των περιοχών.  Πρόκειται για ένα μετρό, το οποίο θα αύξανε κατακόρυφα τον αριθμό των επιβατών στις αστικές συγκοινωνίες, αφού ο πληθυσμός της είναι άμεσα συνδεδεμένος με το κέντρο της Αθηνάς, εξαιτίας των ανεπαρκών υποδομών.

§  Η δημιουργία νοσοκομείων, που να καλύπτουν γεωγραφικά όλες τις περιοχές της Ανατολικής Αττικής.  Ενδεικτικά σημειώνω ότι από το Μαρκόπουλο, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της Ανατολικής Αττικής, το κοντινότερο νοσοκομείο είναι της Βούλας, που βρίσκεται 20 χιλιόμετρα μακριά, διαμέσου της υπερκερασμένης λεωφόρου Βάρης-Κορωπίου.  Σε περίπτωση που δεν εφημερεύει το νοσοκομείο της Βούλας, το αμέσως επόμενο βρίσκεται σε απόσταση 25 χιλιομέτρων. Θεωρώ περιττό να αναφέρω το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν άλλες περιοχές όπως η Ανάβυσσος, το Λαύριο ή η Κερατέα.

Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να υπάρξει δράση κατά της ολοένα αυξανόμενης ανεργίας, τόσο γενικά όσο στους νέους και τις γυναίκες, σε όλη την Ανατολική Αττική, και κυρίως στην περιοχή του Λαυρίου.

Θα ήθελα να σταθώ λίγο στο θέμα της Κερατέας.  Από τις 11 Δεκεμβρίου ο νέος δήμος Λαυρεωτικής βρίσκεται σε ένταση.  ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ ή κάποια άλλη νέα τεχνολογία για να δημιουργηθεί. Οι απόψεις είναι πολλές.  Και όμως όσο και να φαίνεται περίεργο, πρόκειται για ένα θέμα που μπορεί να λυθεί με διάλογο και συναίνεση.  Η Λαυρεωτική διαθέτει εκλεγμένο δήμαρχο από την 1-1-2011 τον κύριο Λεβαντή και πραγματικά αμφιβάλω εάν έχει ζητήσει κάνεις τις απόψεις του, ώστε το κράτος να μπει σε λογική σοβαρής διαπραγμάτευσης.  Με ΜΑΤ, αναρχικούς και μη νομιμοποιημένους μεσάζοντες, είναι δύσκολη η καλή πιστή που χρειάζεται για τέτοια θέματα.  Προσωπική άποψη είναι πως το θέμα θα λυθεί μέσα σε 2 ώρες σοβαρού διάλογου.  Αξίζει να σημειωθεί ότι συνεχώς γίνεται από την Κυβέρνηση λόγος για το αν υπάρχουν λεφτά ή όχι, τη στιγμή που ήδη έχουν δαπανηθεί 3 εκατομμύρια ευρώ για την ύπαρξη των ΜΑΤ στην Κερατέα.

Τελειώνοντας θέλω να αναφέρω στο θέμα που αφορά στις ζώνες προστασίας Υμηττού και Πεντέλης.  Εκατοντάδες οικογένειες βρίσκονται όμηροι μιας αυθαίρετης απόφασης, η οποία πάρθηκε βεβιασμένα κατά το παρελθόν.  Υπάρχουν κάτοικοι με τίτλους ιδιοκτησίας από το 1950 και 1960, οι οποίοι έχουν ένα σπίτι και το κράτος τους θεώρει καταπατητές, επειδή εν μια νυκτή πριν από περίπου 30 χρόνια χαράχτηκαν οι ζώνες προστασίας των ορεινών όγκων της Αττικής. Πρόκειται για ένα θέμα που απαιτεί θάρρος και τόλμη για να δοθεί λύση.  Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε όλους ανεξαιρέτως.  Είναι σημαντικό να τεθούν αυστηρά όρια και προϋποθέσεις. ώστε όσοι έχουν νόμιμα έγγραφα να νομιμοποιηθούν και οι καταπατητές να εκδιωχτούν.  Το κράτος πρέπει να συμβαδίζει με τη πραγματικότητα και να μη δημιουργεί μαύρες τρύπες, πόσο μάλλον μέσα στην υπερκορεσμένη Αττική γη.

Έχω χρησιμοποιήσει πολύ τη λέξη «κορεσμός» συνειδητά, διότι θέλω να σημειώσω πως δε θέλω να γίνει η περιοχή που αγαπώ, ένα κορεσμένο άναρχο σύμπλεγμα, μια τσιμεντούπολη δίχως ποιότητα ζωής.  Πρόκειται για μια περιοχή, η οποία φημίζεται για τον οίνο της.  Η περιοχή που ο Αιγαίας αυτοκτόνησε για να δείξει την οδύνη του για το «χαμένο» του γιο Θησέα δίνοντας το όνομά του στο πέλαγος ΜΑΣ.  Εκεί που ο Ορέστης μαζί με την Ιφιγένεια έφτιαξαν το ναό της Αρτέμιδος με το ξόανο της θέας  Εκεί που η Λητώ, προσπαθώντας να γλιτώσει από την Ήρα, έχασε τη ζώνη της, προς τιμήν της οποίας δημιουργήθηκε ο ναός του ζωστήρα Απόλλωνα.  Εκεί που γεννήθηκε και αντρώθηκε ο Δημοσθένης και ο Καλλικράτης.  Εκεί που οι Έλληνες σταμάτησαν του Πέρσες.

Δεν είμαστε η πίσω αυλή της Αθήνας.

Είμαστε σημαντικό κομμάτι της Αττικής και απαιτούμε το σεβασμό που δικαιούμαστε.»

Στράτος Καζούρης

Πρόεδρος Υ2 Ν.Ε. ΟΝΝΕΔ Νοτιοανατολικής Αττικής