Εκλογές δεν είναι ο νόμος

Μεγάλη κουβέντα έχει ανοίξει τις τελευταίες μέρες για την πρόταση της κυβέρνησης να αλλάξει ο εκλογικός νόμος για την ανάδειξη των δημάρχων και των συμβούλων τους. Η ιδέα του ενιαίου ψηφοδελτίου και του διαχωρισμού της εκλογής δημάρχου -συμβούλων έχει διχάσει τους εμπλεκόμενους στην τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και τον κόσμο που λίγους μήνες πριν τις εκλογές δεν ξέρει πώς θα ψηφίσει.

Αυτό το τελευταίο είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Είναι αλήθεια ότι μετά από 3 χρόνια θητείας έχει φτάσει η ώρα των απολογισμών και πρέπει να ξεκινήσει η ουσιαστική συζήτηση για τα πεπραγμένα, μαζί και οι προτάσεις των παρατάξεων για το μέλλον. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν αυτή τη στιγμή να αποπροσανατολίζουμε τους πολίτες σε συζητήσεις τεχνικές, που τελικά ελάχιστη σημασία έχουν, σε σχέση με το έργο που (θα έπρεπε να) παράγει κάθε δημοτική αρχή.

Προσωπικά η ουσία της πρότασης με αφήνει αδιάφορο. Ενιαίο ή όχι ψηφοδέλτιο ο κόσμος καλείται επιτέλους να βγάλει τις παρωπίδες και να ψηφίσει με κριτήρια ουσιαστικά. Δηλαδή να διακρίνει το ποιος μπορεί να τον εκπροσωπήσει και όχι απλώς να του χτυπά τον ώμο, ποιος μπορεί να αλλάξει την καθημερινότητά του και όχι να του βρει θέση στάθμευσης στο κέντρο ή τάφο με θέα!

Σίγουρα η ιδέα του ενιαίου ψηφοδελτίου είναι ανατρεπτική -αν και έχει προταθεί από το 1992 και μετά- πολλές φορές, χωρίς να βρει τελικά ανταπόκριση. Τα πλεονεκτήματα εύκολα αντιληπτά: Διαλέγεις τους καλύτερους από κάθε παράταξη. Τα μειονεκτήματα επίσης ορατά: Κινδυνεύεις να εκλέξεις δήμαρχο π.χ. ΚΚΕ με δημοτική πλειοψηφία Ν.Δ. Και κυρίως, όταν ψηφίζεις δεν έχεις ιδέα ποιό πολιτικό πρόγραμμα τελικά θα εφαρμοστεί. Του δημάρχου ή των συμβούλων;

Είμαι βέβαιος ωστόσο ότι όλα αυτά μπορούν να λυθούν ΑΝ το θέλουμε όσοι εμπλεκόμαστε με την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Επιμένω ωστόσο: Δεν είναι ο νόμος οι εκλογές. Εκλογές είναι τα έργα της κάθε δημοτικής αρχής ή στην περίπτωση της Αθήνας τα μη έργα. Εκεί πρέπει να μείνει η συζήτηση, στην ουσία, όχι στη διαδικασία.

http://grigorisleon.wordpress.com