Αξιοσημείωτες περιπτώσεις αυτοθυσίας!

Το να θυσιάσεις τη δική σου ζωή για να σώσεις τον συνάνθρωπο είναι ενδεχομένως το πιο θαρραλέο πράγμα που μπορείς να κάνεις στον μάταιο τούτο κόσμο. 

Κι όμως, τέτοιοι άνθρωποι πράγματι υπήρξαν και υπάρχουν, με το «ήρωας» να αποκτά την πλήρη σημασία του όταν αποδίδεται στις πράξεις αυτών των ατόμων. 

Η απόλυτη αυτοθυσία για λογαριασμό της ζωής του άλλου δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο, με τα χρονικά των πεπραγμένων τέτοιων καθημερινών ηρώων να είναι πολλά και εντυπωσιακά.
 

Φαίνεται ότι ο κόσμος μας είναι γεμάτος από ανθρώπους έτοιμους να απαρνηθούν τα εγκόσμια για τα πρόσωπα που αγαπούν ή -ακόμα περισσότερο- για παντελώς αγνώστους!

Με αυτά υπόψη, ας δούμε μια σειρά από αξιοσημείωτες περιπτώσεις αυτοθυσίας, με τον αριθμό των ηρώων να παραείναι μεγάλος για τα όρια της λίστας μας...

Οι τρεις του Τσερνομπίλ



Ο πυρηνικός όλεθρος που έφερε το δυστύχημα στον σταθμό του Τσερνομπίλ σε όλη την Ευρώπη δεν μπορεί να ξεχαστεί. Κι όμως, η καταστροφή θα ήταν πολύ πολύ χειρότερη χωρίς τις πράξεις αυτοθυσίας των τριών εργαζομένων. Η κατάσταση είχε ως εξής: ένα τεράστιο κομμάτι ραδιενεργού άνθρακα κινδύνευε να λιώσει πάνω από μια δεξαμενή νερού. Αν αυτό συνέβαινε, θα προκαλούσε κολοσσιαία έκρηξη, που θα πυροδοτούσε με τη σειρά της την εκτόξευση τόνων ραδιενεργού υλικού στον αέρα, κάνοντας τον πυρηνικό όλεθρο σαφώς καταστροφικότερο. Κάποιος λοιπόν έπρεπε να αδειάσει τη δεξαμενή, για να σώσει τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων. Τρεις άντρες προθυμοποιήθηκαν αμέσως: οι Alexei Ananenko, Valeri Bezpalov και Boris Baranov πήδηξαν ανιδιοτελώς στη δεξαμενή για να απασφαλίσουν τη βαλβίδα, παρά το γεγονός ότι γνώριζαν το μοιραίο. Υπέκυψαν λίγο αργότερα από τις τεράστιες δόσεις ραδιενέργειας που δέχτηκαν, την ώρα που έσωσαν άμεσα τη ζωή των συναδέλφων τους και εμμέσως τα εκατομμύρια των πολιτών της Ευρώπης...

Αστυνομικός Artur Kasprzak 



Ήταν πρόσφατα, κατά τη διάρκεια του τυφώνα Σάντι, που χάθηκαν πολλές ζωές αθώων, με τον φόρο αίματος να είναι ωστόσο μεγαλύτερος χωρίς τις πράξεις του γενναίου αστυνομικού Artur Kasprzak. Όταν τα μανιασμένα νερά χτύπησαν, ο αστυνομικός κουβάλησε στους ώμους του δεκάδες ανθρώπους στη σωτηρία, πριν φτάσει τελικά στο σπίτι του και μεταφέρει 6 ακόμα ανθρώπους στη σοφίτα. Όταν ωστόσο αντιλήφθηκε ότι ο πατέρας του δεν ήταν ανάμεσα στους ενήλικες που είχε σώσει, ο Kasprzak όρμησε στους πλημμυρισμένους χαμηλότερους ορόφους για να τον βρει. Χωρίς να το γνωρίζει βέβαια ο αστυνομικός του τμήματος της Νέας Υόρκης, ο πατέρας του είχε ήδη σωθεί. Ο Kasprzak θα βρισκόταν νεκρός λίγο αργότερα...

Maximilian Kolbe 



Ο μοναχός Maximilian Kolbe στάλθηκε στο Άουσβιτς, παίρνοντας μέρος στα αποτρόπαια γεγονότα που συνέβησαν εκεί. Είχε ωστόσο τη βοήθεια του θεού στην οδύσσειά του, γεγονός που έμελλε να αποδειχθεί καθοριστικό για τη μοίρα συνανθρώπου του. Όταν λοιπόν οι Ναζί αποφάσισαν να αφήσουν 10 ανθρώπους να πεθάνουν της πείνας, για να αποδείξουν ποιος ξέρει τι, διαλέγοντας προσεκτικά τα θύματά τους, ανάμεσα στους «τυχερούς» ήταν κι ένας άντρας που έκλαιγε για το κακό του ριζικό. Ο Kolbe όρθωσε τότε ανάστημα και προθυμοποιήθηκε να πάρει τη θέση του, ψάλλοντας μάλιστα φωναχτά για τρεις εβδομάδες, για να κρατήσει το ηθικό των αθώων θυμάτων όσο πιο ακμαίο γινόταν. Κάποια στιγμή βέβαια οι Ναζί κουράστηκαν από τη γενναιότητα του μοναχού και τον σκότωσαν. Η ηρωική πράξη του Kolbe θα τον αγιοποιούσε αργότερα...

Οι τέσσερις εφημέριοι



Οι υπολοχαγοί George Fox, Alexander Goode, John Washington και Clark Poling ήταν ιερείς διαφόρων δογμάτων και υπηρετούσαν τη θητεία τους πάνω στο μεταγωγικό πλοίο Dorchester.
Όταν το πλοίο χτυπήθηκε από ρουκέτα υποβρυχίου, οι εφημέριοι έτρεξαν να βοηθήσουν τους ναύτες με τα σωσίβια, οργανώνοντας τη διαδικασία εκκένωσης του καραβιού. Κι όταν τα σωσίβια σώθηκαν, οι τέσσερίς τους παραχώρησαν ανιδιοτελώς τα δικά τους, σώζωντας τέσσερις ακόμα συνανθρώπους τους. Και καθώς το πλοίο βυθιζόταν, οι εφημέριοι πιάστηκαν από τα χέρια και τραγουδούσαν, μέχρι να χαθούν μια για πάντα στην άβυσσο του ωκεανού...

Λοχαγός Oates 


Κατά τη διάρκεια μιας μοιραίας -όπως θα αποδεικνυόταν- ερευνητικής αποστολής στον Νότιο Πόλο, ο λοχαγός Oates τραυματίστηκε, με την κατάστασή του να καθυστερεί σημαντικά την ταχύτητα της ομάδας. Ο λοχαγός παρακαλούσε τους συναδέλφους του να τον αφήσουν πίσω, με τις ικεσίες του να πέφτουν ωστόσο στο κενό. Αυτό θα οδηγούσε στα τελευταία θρυλικά λόγια του Oates: «Πάω έξω και μπορεί να καθυστερήσω λιγάκι», με τον λοχαγό να εγκαταλείπει την ασφάλεια της σκηνής και να βαδίζει αγέρωχα στον θάνατό του. Η αυτοθυσία του Oates θα αποδεικνυόταν δυστυχώς μάταια, με την αποστολή να αποδεκατίζεται τελικά από τα ακραία καιρικά φαινόμενα λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από τον στόχο της.

Richard Rescorla 



Ο Richard Rescorla ήταν από τους ανθρώπους που συντέλεσαν καθοριστικά στην ασφαλή εκκένωση χιλιάδων ανθρώπων από το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και τα φρικιαστικά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν εκεί κατά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. Ως υπεύθυνος ασφαλείας της Morgan Stanley, ο Rescorla εκτελούσε δύο φορές τον χρόνο ασκήσεις εκκένωσης για το προσωπικό, επιμένοντας μάλιστα για την ανάγκη των ασκήσεων. Όταν λοιπόν ο πρώτος πύργος, δίπλα στον αντίστοιχο του Rescorla, χτυπήθηκε, ο ίδιος ηγήθηκε της διαδικασίας ασφαλούς εκκένωσης, η οποία έγινε μάλιστα με αστραπιαίες κινήσεις. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι να χτυπηθεί και ο δεύτερος πύργος και να βρει ο Rescorla τραγικό χαμό. Οι πράξεις του ωστόσο θεωρούνται επιτελικές για την ασφαλή εκκένωση 2.500 ανθρώπων.


Vincent Coleman


Η έκρηξη στο Χάλιφαξ, που συντάραξε όλη τη Νόβα Σκότια του Καναδά, συνέβη όταν ένα πλοίο που μετέφερε τόνους πυρομαχικών συγκρούστηκε με ένα άλλο, με την τεράστια πυρκαγιά που ξέσπασε να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Ο σταθμάρχης 

Vincent Coleman καθόταν αναπαυτικά στον σιδηροδρομικό σταθμό εκτός βάρδιας όταν πληροφορήθηκε ότι το γαλλικό πλοίο Mont Blanc (που μετέφερε τα πυρομαχικά) ήταν έτοιμο να εκραγεί. Αντί να εγκαταλείψει τάχιστα τον σταθμό, όπως οι συνάδελφοί του, παρέμεινε εκεί για να προειδοποιήσει τους οδηγούς των αμαξοστοιχιών που έφταναν στον σταθμό να σταματήσουν άμεσα την πορεία τους. Κι ενώ οι επιβάτες των συρμών σώθηκαν από τα ζοφερά γεγονότα, η κολοσσιαία έκρηξη θα στερούσε τη ζωή στον Coleman.

Oleg Ivanovich Okhrimenko 



Ο επίσημος τίτλος του Okhrimenko ήταν «Επιχειρησιακός Υπεύθυνος», θα έμενε ωστόσο γνωστός ως «Ήρωας της Ρωσίας», κι αυτό για τον εξαιρετικό ηρωισμό που επέδειξε. Ο Oleg και η ομάδα του έπρεπε να σταματήσουν έναν επικίνδυνο και ψυχικά διαταραγμένο κακοποιό, οπλισμένο με όπλο και χειροβομβίδα. Όταν λοιπόν ο εγκληματίας προσπάθησε να σπάσει το οδόφραγμα της αστυνομίας πιάνοντας όμηρο μια γυναίκα, οι αστυνομικοί φάνηκε να τον στριμώχνουν. Αντιμέτωπος με τις ειδικές αστυνομικές δυνάμεις της Ρωσίας και συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορούσε να διαφύγει, ο κακοποιός έριξε τη χειροβομβίδα στο έδαφος, με σκοπό να σκοτωθούν όλοι οι παριστάμενοι. Ο Oleg είχε ωστόσο άλλη γνώμη και έπεσε πάνω στη χειροβομβίδα, καλύπτοντάς τη με το σώμα του και απορροφώντας την έκρηξη, σώζοντας τους συναδέλφους του, τους περαστικούς και φυσικά την όμηρο...

Liviu Librescu 


Ο δρ Liviu Librescu ήταν καθηγητής στο Πολυτεχνείο της Βιρτζίνια όταν συνέβη το αιματοβαμμένο μακελειό. Όταν λοιπόν ο έφηβος Seung-Hui Cho άνοιξε πυρ αδιακρίτως μέσα στο πανεπιστήμιο, ο Librescu αντιλήφθηκε ότι ο διαταραγμένος δολοφόνος κατευθυνόταν στην τάξη του, με τους σπουδαστές του να διατρέχουν άμεσο κίνδυνο. Κρατώντας λοιπόν την πόρτα κλειστή, ο 76χρονος ρουμάνος εκπαιδευτικός κατάφερε να αποτρέψει την είσοδο του Cho στην αίθουσα. Έφαγε βέβαια πέντε σφαίρες -περιλαμβανομένης και μιας θανατηφόρας στο κεφάλι-, στην πορεία, ως άμεσο αποτέλεσμα ωστόσο των πράξεών του όλοι οι φοιτητές του -εκτός δυστυχώς από έναν- τη γλίτωσαν. 

Οι σύντροφοι του... Μπάτμαν



Το μακελειό στην πρεμιέρα της πολυαναμενόμενης ταινίας του Μπάτμαν «Dark Knight Rises» το 2012 συγκλόνισε την Αμερική και τον κόσμο ολόκληρο. Οι ηρωικές πράξεις βρίσκουν βέβαια πάντα τρόπο να εμπνέουν τους ανθρώπους και να αφήνουν σημάδια ελπίδας για την ανθρωπότητα, παρά τις φρικιαστικές πράξεις διαταραγμένων εγκεφάλων. Όταν λοιπόν ο James Holmes άνοιξε πυρ στον κινηματογράφο, τρεις σύντροφοι γυναικών όρμησαν ενστικτωδώς να καλύψουν τις συμβίες τους, προστατεύοντάς τες από τις σφαίρες που έπεφταν καταιγιστικά. Οι ανθρώπινες ασπίδες λειτούργησαν εξαιρετικά, με τις κοπέλες να βγαίνουν ανέγγιχτες από το μακελειό, με μοναδικό κόστος τη ζωή των τριών «ασπίδων»...

Alfred Vanderbilt



Ως μέλος της εξωφρενικά πλούσιας οικογένειας Vanderbilt, ο Alfred απολάμβανε μια άνετη ζωή μέσα στην πολυτέλεια, την ώρα που χαρακτηριζόταν καλός και ευγενικός άνθρωπος. Κάτω βέβαια από τον πλούτο κρυβόταν ένας πραγματικός ήρωας! Ο Vanderbilt ταξίδευε με το υπερωκεάνιο Lusitania όταν γερμανικό υποβρύχιο αποφάσισε να το βυθίσει. Με τις τορπίλες να πλήττουν το πλοίο, ο Vanderbilt άρχισε αμέσως να βοηθά τους συνεπιβάτες του να φορέσουν τα σωσίβιά τους και να επιβιβαστούν στις σωτήριες λέμβους, την ώρα που αποδείχτηκε πραγματικός τζέντλεμαν: έδωσε το δικό του σωσίβιο σε μια νεαρή μητέρα, παρά το γεγονός ότι δεν ήξερε κολύμπι. Εννοείται ότι δεν τα κατάφερε. Το πραγματικά περίεργο της υπόθεσης είναι ότι ο Vanderbilt έπρεπε να ήταν πάνω στον Τιτανικό, ακύρωσε ωστόσο το ταξίδι την τελευταία στιγμή! Και έμελλε να πεθάνει με παρόμοιο τρόπο τρία χρόνια αργότερα...

Εκτός συναγωνισμού

Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου


Τον περίφημο αυτό τίτλο τον έχουν αποκτήσει τα σκυλιά μέσα από αφοσίωση, χρόνιες προσπάθειες και περίτρανες αποδείξεις. Όταν λοιπόν ενεργός αυτοκτονικός άντρας από το Καζακστάν αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του ξαπλώνοντας στις γραμμές του τρένου, ο πιστός του σύντροφος ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει: χρησιμοποίησε όλες του τις δυνάμεις, σπρώχνοντας, τραβώντας ακόμα και δαγκώνοντας τον μεθυσμένο ιδιοκτήτη του, για να τον αναγκάσει να εγκαταλείψει τις ράγες. Κι όταν τελικά τα κατάφερε λίγο πριν το μοιραίο, έμελλε να πέσει αυτό θύμα του τρένου...