Την επόμενη μέρα

Aς υποθέσουμε ότι φθάνει η 25η Μαρτίου και η Ελλάδα πετυχαίνει τρία... στα τρία: επιμήκυνση, μείωση επιτοκίου και δυνατότητα επαναγοράς ελληνικού χρέους από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Ο πρωθυπουργός θα επιστρέψει στην Ελλάδα διεκδικώντας δάφνες, ενώ σύσσωμη η αντιπολίτευση θα θελήσει να καρπωθεί ένα κομμάτι από την ελληνική «νίκη». Και μετά; Μετά, είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι, αν η Ελλάδα έχει πετύχει αυτούς τους όρους, η συμφωνία θα συμπεριλαμβάνει ένα πακέτο νέων μέτρων, δεν θα πρόκειται σε καμία περίπτωση για ελαφρύνσεις χωρίς ανταλλάγματα. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν και τι είδους συναίνεση θα υπάρξει τότε. Ο κ. Παπανδρέου δεν έχει προετοιμάσει ούτε την κοινή γνώμη ούτε όμως και τους δικούς του ανθρώπους για τα δύσκολα που έρχονται. Η ιδέα είτε των ακόμη πιο μεγάλων οριζόντιων περικοπών συντάξεων και μισθών είτε των μαζικών απολύσεων από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα φαντάζει ακόμη σενάριο επιστημονικής φαντασίας για το μεγαλύτερο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ. Και όμως αυτό είναι το δίλημμα μπροστά στο οποίο θα βρεθεί μέχρι το καλοκαίρι.

Ακόμη, λοιπόν, κι αν επιστρέψει με ό,τι θα ζητήσει ο κ. Παπανδρέου από τις Βρυξέλλες, η πραγματικότητα που θα τον περιμένει θα είναι σκληρή και απαιτητική. Η κυβέρνηση και ο κρατικός μηχανισμός ξαναπαρέλυσαν και δεν ασχολούνται με την προώθηση και την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Το «γαϊδούρι έχει μουλαρώσει», όπως παρατηρούσε εύστοχα ξένος ειδικός ο οποίος πιστεύει ότι το μεγαλύτερο λάθος του κ. Παπανδρέου ήταν να δημιουργήσει έναν εφησυχασμό στην ελληνική κοινωνία μετά τον περασμένο Δεκέμβριο, καθώς εδραιώθηκε η πεποίθηση ότι «την καβατζάραμε την κρίση, τώρα είμαστε Ο.Κ.» Αυτή η εικόνα ενόχλησε πολύ τους έξω που μας είδαν να χαλαρώνουμε μόλις ξεκινήσαμε την υλοποίηση του Μνημονίου και έδωσε το σύνθημα για την απόλυτη χαλάρωση εντός.

Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι ο κ. Παπανδρέου έχει σκεφθεί, σχεδιάσει και αποφασίσει μέσα του την επόμενη ημέρα μετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής. Γιατί ακόμη και αν η κ. Μέρκελ αποφασίσει να αυτοκτονήσει πολιτικά και να συμφωνήσει σε όλα, η πραγματικότητα μιας δυσλειτουργικής κυβέρνησης, της κρατικής σπατάλης, των ΔΕΚΟ που αρνούνται να κόψουν μισθούς στα ρετιρέ κ.λπ. κ.λπ. δεν θα πάει πουθενά. Εδώ θα είναι μαζί με την τρόικα που θα περιμένει στη γωνία τον Μάιο για να μας πει πού κοπήκαμε... Βλέπετε, περιμένουμε από την τρόικα και όχι από τους ηγέτες μας να μας πουν πόσα από τα αυτονόητα σε μια ευρωπαϊκή χώρα δεν έχουν ακόμη γίνει στον τόπο μας. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη ντροπή...

www.kathimerini.gr

ένα άρθρο του Αλέξη Παπαχελά