«Καυτά» μικρόφωνα και γκάφες πολιτικών

Τα ανοιχτά μικρόφωνα κάνουν τον λόγο του πολιτικού «ξύλινο». Παπαγαλίζει το γραπτό κείμενο, το οποίο και είναι «χτενισμένο» στην εντέλεια. Όταν ωστόσο νιώσει ο ηγέτης ότι τα μικρόφωνα είναι κλειστά, η γλώσσα του λύνεται και η σκέψη του αφήνεται σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. Κι αυτά τα κλειστά μικρόφωνα, που είναι ωστόσο σε λειτουργία, αποκαλύπτουν τις μεγαλύτερες γκάφες των δημόσιων προσώπων! Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από γκάφες ολκής πολιτικών αντρών, όταν ένιωσαν ασφαλείς από τα «κλειστά» μικρόφωνα...


Ο Ομπάμα θέλει «λίγο χώρο»


Ο Ομπάμα έχει ξεχάσει μπόλικες φορές την παρουσία του μικροφώνου και έχουν βγει από το στόμα του «μαργαριτάρια» θεσπέσια. Οι μήνες ωστόσο πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2012 δεν ήταν ο καλύτερος καιρός για μια γκάφα «κλειστού» μικροφώνου. Ήταν λοιπόν στη Νότια Κορέα, πριν από μια 90λεπτη συνάντηση με τον ρώσο πρόεδρο Μεντβέντεφ. Την ώρα που οι δύο ηγέτες αποσύρονταν για να συζητήσουν κατ' ιδίαν τα θέματά τους, οι δημοσιογράφοι άκουσαν -και κατέγραψαν με τα μικρόφωνά τους φυσικά- τον Ομπάμα να ζητάει «χώρο» από τον ρώσο πρόεδρο σχετικά με την πυραυλική αεράμυνα: «αυτή είναι η τελευταία μου εκλογή. Μετά την επανεκλογή μου θα έχω περισσότερη ευελιξία», είπε ο Ομπάμα, για να λάβει την απάντηση του Μεντβέντεφ: «καταλαβαίνω. Θα το πω στον Βλαντιμίρ [Πούτιν]». Η ψιλή κουβεντούλα αφορούσε φυσικά την περίφημη αντιβαλλιστική ασπίδα, αντικείμενο διαμάχης Ρωσίας και ΗΠΑ για χρόνια. Κι ενώ η κυβέρνηση Ομπάμα έσπευσε να δηλώσει ότι το σχόλιο δεν αποτελεί απόσυρση από τις αμερικανικές θέσεις, ο αντίπαλος ρεπουμπλικανός υποψήφιος Μιτ Ρόμνεϊ εξέλαβε την αναφορά ότι ο Ομπάμα ήταν έτοιμος «να υποκύψει στη Ρωσία αναφορικά με την πυραυλική προστασία». Γκάφα ολκής...

Ο Ρίγκαν αφανίζει τη Ρωσία



«Φίλοι μου Αμερικανοί, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσω ότι μόλις υπέγραψα τροπολογία που θα εξαφανίσει τη Ρωσία από τον χάρτη. Ξεκινάμε βομβαρδισμό σε πέντε λεπτά!», έτσι αστειεύτηκε ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν σε έλεγχο του μικροφώνου, πριν απευθυνθεί από ραδιοφώνου στους πολίτες της Αμερικής το 1984, στον κολοφώνα του Ψυχρού Πολέμου. Χωρίς να το ξέρει βέβαια, το απρεπές αστείο του καταγράφηκε από το μικρόφωνο και διέρρευσε λίγο αργότερα...

Μπους και Τσέινι: η ισχύς εν τη ενώσει



Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του 2000, το «κλειστό» μικρόφωνο έπιασε τη συνομιλία Μπους και Τσέινι στην περιοδεία τους να τα «χώνουν» στον Adam Clymer, δημοσιογράφο της εφημερίδας New York Times. Ο Μπους ψιθυρίζοντας στον Τσέινι περιέγραψε τον Clymer ως «κορυφαίο κόπανο», για να προσυπογράψει ο αντιπρόεδρος: «ναι, όντως κορυφαίος!». Αργότερα ο Μπους θα δικαιολογηθεί εξηγώντας ότι είναι άνθρωπος που μιλάει απλά...

Ο βασιλικός πόνος του πρίγκιπα Κάρολου



Το 2005, πάνω από 50 δημοσιογράφοι μαζεύτηκαν στο Klosters, το γνωστό ελβετικό θέρετρο του σκι, για φωτογραφικό υλικό από τον επικείμενο γάμο του πρίγκιπα της Βρετανίας με την Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς. Κατά τη φωτογράφιση, ο Κάρολος δεν μπορούσε να κρύψει την περιφρόνησή του: «Μισώ να το κάνω αυτό. Μισώ αυτούς τους ανθρώπους», μουρμούρισε στους γιους του, Χάρι και Γουίλιαμ, αγνοώντας το μικρόφωνο που κατέγραφε κάθε λέξη. Όταν ο δημοσιογράφος του BBC, Nicholas Witchell, του ζήτησε τον λόγο για το σχόλιό του, ο πρίγκιπας του απάντησε σαρκαστικά: «χαίρομαι ιδιαίτερα που το ακούσατε». Γύρισε κατόπιν το κεφάλι μεγαλόπρεπα προς τον Χάρι για να συνεχίσει: «Ηλίθιοι άνθρωποι! Δεν τον αντέχω αυτό τον τύπο. Είναι τόσο φριχτός, είναι πράγματι φριχτός»...

Η κριτική φαγητού του Ζακ Σιράκ 



Την ώρα που Γαλλία και Αγγλία περίμεναν την ανακοίνωση της απόφασης για το ποια χώρα θα φιλοξενούσε τους Ολυμπιακούς του 2012, ο γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ κατακεραύνωνε την αντίπαλη διεκδικήτρια χώρα, κατά τη διάρκεια συζήτησης με τον ρώσο πρόεδρο Πούτιν και τον γερμανό καγκελάριο Σρέντερ το 2005. Ο Σιράκ πίστευε ότι η κουβέντα ήταν ιδιωτική, -δεν ήταν όμως!- και είπε σχετικά: «το μόνο πράγμα που έχουν κάνει αυτοί για την ευρωπαϊκή γεωργία είναι η ασθένεια των τρελών αγελάδων!», για να συνεχίσει ακόμα καλύτερα: «δεν μπορείς να εμπιστευτείς ανθρώπους που έχουν τόσο κακή κουζίνα». Στο τέλος βέβαια γέλασε το Λονδίνο...