Ο αντισυμβατικός κωμικός Μπένι Χιλ

Η ιστορία του Μπένι Χιλ είναι από αυτές που συναρπάζουν: ο πρώην γαλατάς(!) που μετατράπηκε σε ανατρεπτικό κωμικό, στέλνοντας την πολιτική ορθότητα (και το βρετανικό φλέγμα) κατευθείαν στα σκουπίδια.
 

Κάθε του δουλειά επέσυρε τη μήνη των φεμινιστικών οργανώσεων, κάθε του αστείο (παρ-)ερμηνευόταν ως ρατσιστικό και μειωτικό, κάθε του ατάκα περνούσε από ενδελεχή ανάλυση
όσων θεωρούσαν ότι μπορεί και να προσβάλλονται, κι όμως ο Μπένι Χιλ επιβίωνε πάντα και μας βομβάρδιζε με καταιγιστικά αστεία και σπαρταριστό χιούμορ. 

Το κωμικό του στίγμα θα παραμείνει σε πείσμα των επικριτών του για περισσότερο από μισό αιώνα, την ίδια στιγμή που η κωμική του διάνοια θα τον μετατρέψει σε έναν από τους δημοφιλέστερους ψυχαγωγούς του κοινού όλων των εποχών.

Ποιος ήταν όμως ο αδιαφιλονίκητος εχθρός των γυναικών, ο αποδιοπομπαίος τράγος της πολιτικής ορθότητας και του καθωσπρεπισμού; 

Πρώτα χρόνια



Γεννημένος στις 21 Ιανουαρίου 1925 στο Σάουθαμπτον της Βρετανίας ως Άλφρεντ Χόθορν Χιλ, ο «Μπένι» μεγαλώνει σε μια μεσοαστική οικογένεια. Οι χιουμοριστικές του διαθέσεις φάνηκαν από νωρίς, με τον πιτσιρικά να συχνάζει στα δύο θέατρα της πόλης παρακολουθώντας όλα σχεδόν τα προγράμματα.

Λάτρευε τον τρόπο που οι γνωστοί κωμικοί της εποχής έκαναν τις γυναίκες να γελούν, όταν και συνέλαβε τη μεγάλη ιδέα: «Μα για στάσου, αυτό μπορώ να το κάνω κι εγώ»! Γνωστός χιουμορίστας λοιπόν από τα μικράτα του, αποφάσισε να κυνηγήσει το κωμικό του όνειρο από νωρίς, γι' αυτό και έφυγε για το Λονδίνο σε ηλικία 16 ετών, αναζητώντας μια καριέρα στον χώρο της σόουμπιζ. 

Οι ανάγκες της επιβίωσης θα τον κάνουν να ασχοληθεί με μια σειρά από δουλειές του ποδαριού, με αξιομνημόνευτη την εποχή που δούλευε ως γαλατάς. Θα καταφέρει ωστόσο να κάνει μικροεμφανίσεις εδώ κι εκεί, κυρίως σε περιοδείες εκτός Λονδίνου. Το 1941, θα κάνει το ντεμπούτο του στο κωμικό σόου «Stars in Battledress», χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά το καλλιτεχνικό του όνομα «Μπένι Χιλ».

Τα χρόνια της στράτευσης



Ο Μπένι Χιλ θα ανέβει για πρώτη φορά στο μεγάλο σανίδι όταν υπηρετούσε τη θητεία του, ερμηνεύοντας κωμικά σκετσάκια, τα οποία γνώρισαν μάλιστα σημαντική επιτυχία. Όταν απολύθηκε από τον Στρατό, ασχολήθηκε πιο ενεργά με την κωμική ερμηνεία, μαθαίνοντας σιγά-σιγά τα μυστικά της ιδιαίτερα απαιτητικής αυτής τέχνης. 

Πρώτες δουλειές



Το 1956, ο Μπένι θα εμφανιστεί στην κωμωδία «Who Done It» των περίφημων βρετανικών Ealing Studios, που αποτέλεσαν τους πρωτεργάτες της αγγλικής κωμωδίας. Παρά το γεγονός ότι η ταινία ήταν μέτρια, ο Χιλ κατάφερε να δείξει το άπλετο κωμικό του ταλέντο, μέσα από τα χονδροειδή του αστεία και την αναγνωρίσιμη περσόνα που σχημάτιζε σιγά-σιγά. 



Η εισπρακτική αποτυχία της ταινίας θα κουτσούρευε βέβαια τα όνειρα του νεαρού κωμικού για καριέρα στον κινηματογράφο, ευτυχώς όμως που ένα νέο μέσο ήταν έτοιμο να υποδεχτεί την κωμική του μεγαλοφυΐα: η τηλεόραση. 

Τηλεοπτικός αστέρας



Ο Μπένι Χιλ θα μετατραπεί σε δημοφιλή τηλεοπτικό διασκεδαστή όταν το BBC του εμπιστεύτηκε το δικό του σόου. Ήταν αρχές του 1955 όταν ο κωμικός υπέγραψε με το κανάλι, συνεργασία που θα κρατούσε μπόλικα χρόνια. Κι ενώ η τηλεόραση θα γίνει πλέον το πεδίο όπου θα διαπρέψει, η ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο δεν είχε τελειώσει οριστικά, με τον ίδιο να κάνει μια σειρά από εμφανίσεις στο πανί καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του, με την πλέον αξιομνημόνευτη εξ αυτών να είναι πάντως στο «Chitty Chitty Bang Bang».

Έπρεπε ωστόσο να περιμένει το 1969 και τη μεταγραφή του στο τηλεοπτικό δίκτυο Thames Television για να εκτοξευτεί η φήμη του σε δυσθεώρητα επίπεδα. Η συνεργασία του με τον σταθμό έμελλε να κρατήσει 20 χρόνια, εξασφαλίζοντας επιτυχία στον ίδιο και απλόχερα κέρδη στο κανάλι. 

Η εκπομπή του Μπένι Χιλ, το περίφημο (αν και κατόπιν αμφιλεγόμενο) «The Benny Hill Show», γνώρισε τον κολοφώνα του στη δεκαετία του '70, με επετειακά ετήσια αφιερώματα να κυκλοφορούν κάθε χρόνο σε βιντεοκασέττες (The Benny Hill Annual) και να γίνονται πραγματικά ανάρπαστα. 



Η ομάδα κωμικών που τον πλαισίωνε στο σόου θα γινόταν κι αυτή με τη σειρά της γνωστή, δουλεύοντας για χρόνια στο πλευρό του: Jackie Wright, Bob Todd και Henry McGee, για να αναφέρουμε μερικούς μόνο. 



Και βέβαια ο Μπένι διέθετε τη δική του στρατιά από καλλίγραμμες υπάρξεις, τους «Αγγέλους του Χιλ» (Hill's Angels), κάποιες εκ των οποίων θα κάνουν αργότερα δική τους καριέρα, όπως οι Sue Upton και Louise English.

Παγκόσμια αναγνώριση



Μέχρι τη δεκαετία του '80, το τηλεοπτικό σόου του Μπένι Χιλ παιζόταν διεθνώς! Γνώρισε ιδιαίτερη δόξα στις ΗΠΑ, με το χιούμορ του να ταιριάζει καλύτερα στον μέσο Αμερικανό της εποχής παρά στο βρετανικό φλέγμα, που συνέχιζε να τον βλέπει με καχυποψία την ώρα που γελούσε βέβαια κάτω από τα μουστάκια του με τις χοντροκομμένες φάρσες του «ασεβούς» κωμικού.



Δριμεία κριτική



Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80, η κριτική που δεχόταν ο Μπένι Χιλ για το χιούμορ του έγινε ιδιαίτερα σφοδρή, με το «σεξιστής» και «ρατσιστής» να πηγαίνει σύννεφο σε Τύπο και δημόσιο λόγο. Η κριτική δεν θα μπορούσε ωστόσο να ήταν πιο μακριά από την πραγματικότητα, με τον Μπένι Χιλ να διαμαρτύρεται εντόνως για την παρερμηνεία των αστείων του ή την εσκεμμένα στρεβλωμένη μετάφρασή τους. 

Είναι εύκολο να προσδώσεις χαρακτηρισμούς στη σάτιρα, για μια κωμική πένα όμως που δεν άφηνε τίποτα όρθιο στο πέρασμά της όλα αυτά ήταν απλώς κακεντρέχειες ή ανασυγκροτήσεις ανθρώπων που έβλεπαν παντού εχθρούς. Ο συμπαθέστατος και καλοκάγαθος άνθρωπος δεν ήταν άλλωστε στην προσωπική του ζωή όπως στην τηλεοπτική του περσόνα. 

Παρά ταύτα, φεμινιστικές οργανώσεις, κινήματα υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων και τόσοι και τόσοι ακόμα επέμεναν να βλέπουν στον κωμικό του λόγο ρατσιστικές διαθέσεις, με την κριτική να μην έχει όμοιό της σε κανέναν άλλο διασκεδαστή του κόσμου...

Παρακμή



Η γενικευμένη κατακραυγή θα οδηγούσε δυστυχώς στο μοιραίο: μια ωραία πρωία του 1989, η εκπομπή του Μπένι Χιλ θα ακυρωνόταν, με τον ίδιο να πηγαίνει στα γραφεία της Thames Television και να «με τσουβαλιάζουν σαν σχολιαρόπαιδο», όπως θα δηλώσει κατόπιν. Το κανάλι δεχόταν ομοβροντίες από παράπονα για τον Μπένι Χιλ, την ίδια στιγμή που λίβελοι κυκλοφορούσαν ευρέως πλέον στον Τύπο κατά του κωμικού δημιουργού. 

Από κει κι έπειτα, η παρακμή θα του χτυπούσε την πόρτα, με τον ίδιο να μη συνέρχεται ποτέ από το χτύπημα. Στα 3 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι τον θάνατό του, στις 19 Απριλίου 1992, θα έδινε μπόλικες συνεντεύξεις και θα εμφανιζόταν περιστασιακά στην τηλεόραση, με μνημειώδη το στερνό επετειακό σόου από τη Νέα Υόρκη το 1991, η καριέρα του είχε ωστόσο τελειώσει.



Προσωπική ζωή



Παρά το γεγονός ότι μπροστά από την κάμερα έδειχνε τόσο εξωστρεφής, στην προσωπική του ζωή ήταν ιδιαίτερα συγκρατημένος και ήπιων τόνων άνθρωπος. Απέφευγε τις κοσμικές συναντήσεις και τα συναπαντήματα, γι' αυτό και για την προσωπική του ζωή είναι τόσο λίγα γνωστά. Ο Μπένι Χιλ δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν απέκτησε παιδιά, παρά το γεγονός ότι ο θρύλος τον θέλει να κάνει δύο αποτυχημένες προτάσεις γάμου...

Δεν είχε σπίτι ούτε δικό του αυτοκίνητο, παρά την τεράστια επιτυχία που γνώριζε. Νοίκιαζε αντίθετα ένα μικρό διαμέρισμα σε μικρή απόσταση από τα στούντιο της Thames Television, στα οποία πήγαινε για τα γυρίσματα με τα πόδια. Η μητέρα του ζούσε πάντα στο πλευρό του μέχρι τον θάνατό της, λίγο πριν από τον δικό του. 

Η υγεία του Μπένι Χιλ άρχισε να φθίνει στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Υπέφερε από καρδιακά προβλήματα, με την κατάσταση να χειροτερεύει δραματικά τον Φεβρουάριο του 1992, όταν οι γιατροί τον συμβούλευαν να χάσει εσπευσμένα βάρος και να υποβληθεί σε εγχείριση bypass. Ο Μπένι Χιλ αρνήθηκε φυσικά με τον γνωστό κωμικό του τρόπο και πέθανε τον Απρίλιο...

Κληρονομιά 



Ο Μπένι Χιλ άφησε πίσω του κορυφαία κωμική κληρονομιά, με το κοινό να γελάει ακόμα με τα αστεία του, κι ας έχουν μεσολαβήσει 50 χρόνια από τότε! 

Το 1991 βραβεύτηκε με το Διεθνές Βραβείο για την Κωμωδία «Τσάρλι Τσάπλιν», γεγονός που αποκάλυψε δημόσια την ευαίσθητη φύση του: ο Μπένι Χιλ έχυσε μερικά δάκρυα, εικόνα που ερχόταν σε τραγική αντίθεση με την περσόνα που είχε συνηθίσει να βλέπει ο κόσμος. 

Ήταν όμως και το άλλο: με αφορμή το βραβείο, ο Μπένι Χιλ είχε την ευκαιρία να επισκεφτεί το σπίτι και το γραφείο και Τσάπλιν, με την έκπληξη που τον περίμενε να μην έχει όμοιό της στη ζωή του: συνειδητοποίησε λοιπόν ότι ο θρυλικός Σαρλό πέρασε τα τελευταία του χρόνια παρακολουθώντας τον Μπένι Χιλ! 

Παρά το γεγονός ότι οι κωμικοί ήρωές του ήταν πολλοί, με κυριότερους τον Μπάστερ Κίτον και τον Χοντρό & Λιγνό, στα μάτια του ο Τσάπλιν ήταν ο «βασιλιάς» της κωμωδίας, ένιωσε λοιπόν ιδιαίτερα υπερήφανος όταν βρήκε στο σπίτι του Σαρλό τόνους από τις βιντεοκασσέτες του. 

Όταν πέθανε ο Μπένι Χιλ, η Βρετανία θεώρησε ότι έχασε έναν από τους εθνικούς θησαυρούς της...