Αλλάζει μορφή η διαμαρτυρία των πολιτών

Κανένας δημοκρατικός πολίτης δεν είναι υπέρμαχος της βίας ή των βίαιων πράξεων από όπου και αν προέρχονται. Είναι ωστόσο γεγονός αναμφισβήτητο πως τόσο η συμπεριφορά της αστυνομίας όσο και οι εκφράσεις διαμαρτυρίας έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο από απλά μια «στάση αναμονής», παρατήρησης ή μιας λεκτικής αντιπαράθεσης. Η «βία» φέρνει βία, σε όποια μορφή.

Οι εικόνα του αιμόφερτου Κωστή Χατζηδάκη, πριν λίγα χρόνια, σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας, οι πρόσφατες απειλητικές διαθέσεις των πολιτών στα Χανιά εναντίον του Ευάγγελου Βενιζέλου, το «κυνηγητό» στον δήμαρχο Αθηναίων και οι προπηλακισμοί στον Άδωνη Γεωργιάδη την προηγούμενη εβδομάδα στο Αττικό Νοσοκομείο μαρτυρούν πως η κοινωνία «βράζει» και πλέον οι αναστολές της έχουν εξαφανιστεί.

Τα σκληρά και απάνθρωπα μέτρα από τα συνεχόμενα μνημόνια, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι «οριζόντιες» απολύσεις στον δημόσιο τομέα, οι αυταρχικές τακτικές και οι προκλητικές αποφάσεις, οι «μεθοδεύσεις» επιχειρηματιών και εργοδοτών με πληρωμή έναντι αντί καταβολή ολόκληρων των δεδουλευμένων, υπό την ανέχεια του κράτους, και η κάθε είδους ευτέλεια κοινωνικής παροχής του τόπου έχουν οδηγήσει σε έναν πρωτοφανή αναβρασμό τους πολίτες. Το καζάνι «κοχλάζει»! Η καλοκαιρινή περίοδος, τα «μπάνια του λαού», βάζουν προς το παρόν πλάτη… Όμως ο ερχόμενος Σεπτέμβρης αναμένεται ιδιαίτερα θερμός.

Παιδεία, Υγεία, Τοπική Αυτοδιοίκηση, ΕΡΤ, Ευρύτερο Δημόσιο, φόροι, χαράτσια αλλά και τα πρώτα εκκαθαριστικά σημειώματα της εφορίας, αναμένεται να «χτυπήσουν» κόκκινο και να αγγίξουν (ήδη το κάνουν!) κάθε νοικοκυριό. Οι εκφράσεις διαμαρτυρίας φαντάζουν δεδομένες χωρίς όμως κανείς να μπορεί να προσδιορίσει το μέγεθος και την έκταση που θα πάρουν.

Όσο μάλιστα γνωστά «φερέφωνα» συνεχίζουν να προκαλούν και να σιγοντάρουν την σχεδόν «κοινώς αποδεκτή» διαπίστωση (εντός κι εκτός Ελλάδας) της ανορθόξης πολιτικής που εφαρμόζεται στη χώρα, τα πνεύματα οξύνονται και τα νεύρα τεντώνονται. Οι πολίτες βλέποντας να μην λαμβάνεται υπ’ όψη καμία ένσταση ή πρόταση από τη μεριά τους, παρακολουθώντας την ανικανότητα φιλτραρίσματος των εντολών της τρόικας και την προσαρμογή τους στα ελληνικά δεδομένα, οδηγούνται, δίχως άλλο, σε έναν μονόδρομο αντιπαράθεσης.

Πολύ φοβάμαι πως τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα. Η ανέχεια και οι αντοχές των ανθρώπων έχουν και τα όριά τους. Όποιος εξωθεί προς αυτή την κατεύθυνση την κοινωνία, ας μην παρουσιάζεται εντυπωσιασμένος και έκπληκτος όταν γίνεται ο ίδιος, ή κάποιος του «κύκλου του», «στόχος». Ας μην καταρρίπτει ευθύνες αλλού και ας μην καταλογίζει το οτιδήποτε στο αντίπαλο πολιτικό στρατόπεδο. Η στοχοποίηση δεν γίνεται αυτεπάγγελτα. Ο ευρύς κόσμος έχει απογαλακτιστεί από τα πολιτικά κόμματα (αυτό φαίνεται και αποδέχεται από όλους). Δεν χρειάζεται κάποιον μπροστάρη, όταν έχει «καεί η γούνα του».

Όμως χωρίς φωτιά, καπνός δεν υπάρχει. Το θέμα είναι να μην ανάψει η φωτιά. Όλοι μας γνωρίζουμε σε συνθήκες …«θυέλλης», τι διαστάσεις μπορεί να πάρει μια πυρκαγιά και ότι τα καταστροφικά αποτελέσματα που μπορεί να φέρει είναι αδιευκρίνιστα. Κρίμα που αυτό δεν γίνεται αντιληπτό, για να προλαμβάνονται τέτοιες καταστάσεις.