Πώς και γιατί βγήκε η παροιμία «Κάνει την πάπια»

Όταν κάποιος άλλα λέει και άλλα κάνει, είναι διπρόσωπος και κάνει τον ανήξερο λέμε για αυτόν ότι «κάνει την πάπια». Η προέλευσή της φράσης ανάγεται στους βυζαντινούς χρόνους.
 

Την εποχή εκείνη, αυτός που κρατούσε τα κλειδιά του παλατιού, έφτασε να φέρει τον τίτλο «Πάπιας». Με την πάροδο του χρόνου, η ονομασία αυτή έγινε τίτλος τιμής και δίνονταν σε έμπιστους αυλικούς. Ο «Πάπιας» είχε αρκετά δικαιώματα μέσα στο παλάτι και ειδικά με τον αυτοκράτορα: μπορούσε να κάθεται στο ίδιο τραπέζι μαζί του, να διασκεδάζει και να του μιλάει.

Επί εποχής του αυτοκράτορα Βασίλειου Β', τον τίτλο του «Πάπια» κατείχε ο Ιωάννης Χανδρινός. Επρόκειτο για ύπουλο και ψεύτη χαρακτήρα με την τάση να διαβάλει τους πάντες. Πράγμα που φυσικά έκανε, έχοντας και τον συγκεκριμένο τίτλο. Από τις κουβέντες του για άλλους προς τον αυτοκράτορα, δεν ξέφυγε ούτε ο ίδιος του ο αδελφός, Συμεών.

Όπως είναι φυσικό με τη συμπεριφορά του αυτή, έγινε φόβητρο. Μάλιστα, όταν κανείς παραπονιόταν ότι τον αδίκησε με τα λόγια που μετέφερε, ο «Πάπιας» έκανε τον έκπληκτο φτάνοντας στο σημείο να… βουρκώσει. «Είσαι ο καλύτερος μου φίλος. Πώς μπορούσα να πω εναντίον σου στον αυτοκράτορα;», έλεγε.

Ο άνθρωπος αυτός, έγινε χαρακτηριστικό παράδειγμα διπροσωπίας και το όνομά του ταυτίστηκε με τη συμπεριφορά αυτή. Έτσι όταν κάποιος έλεγε κάποιο ψέμα ή προσποιούνταν τον ανήξερο, του έλεγαν ότι «Ποιείς τον Παπίαν».