Το ελληνικό μπάσκετ παραμένει ψηλά

Το μπάσκετ είναι ένα κατά βάση δίκαιο άθλημα. Όσοι βιάστηκαν να καταδικάσουν αυτήν την Εθνική ομάδα, δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με το άθλημα. Το πείσμα των παλιών και η δίψα των νέων, έφτιαξαν ένα κράμα ιδιαίτερα ανθεκτικό, αθλητικό, μπασκετικό. Δεν πέρασε και λίγα η Εθνική φέτος: Τραυματισμοί, αποχωρήσεις παικτών, τιμωρίες, διαιτητικό σκάνδαλο μέσα στο τουρνουά. 

Το πλασάρισμα στην εξάδα, άλλες εποχές ήταν αποτυχία. Φέτος είναι μια τεράστια επιτυχία, καθώς δίνει στην Εθνική τη δυνατότητα να έχει και του χρόνου ένα γεμάτο καλοκαίρι, το δέκατο σερί. Η τελευταία απουσία της Εθνικής από μεγάλη διοργάνωση ήταν το 2002. Του χρόνου λοιπόν, η Εθνική θα πάει κατ’ αρχήν στο Προολυμπιακό τουρνουά, που θα γίνει πιθανότατα στο Πουέρτο Ρίκο. Αν η εθνική πάρει ένα από τα τρία εισιτήρια, το Λονδίνο και η μεγάλη επιτυχία της συμμετοχής  στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, την περιμένουν. London calling δηλαδή, όπως τραγουδούσαν και οι Clash (http://www.youtube.com/watch?v=EfK-WX2pa8c&ob=av3e), αν και για κάποιο μεταφυσικό λόγο στην Ελλάδα μεγαλύτερη επιτυχία ήταν το “Rock the Casbah”. Στο Λονδίνο δεν θα πάνε σίγουρα, απόρροια της αποτυχίας τους στο φετινό ευρωμπάσκετ: οι υπερόπτες Σέρβοι, οι ασύνδετοι Σλοβένοι, οι δεύτεροι πέρυσι στο Παγκόσμιο Τούρκοι, οι Κροάτες, η Γερμανία του μεγάλου Νοβίτσκι, οι Ιταλοί του εξαιρετικού Μπαρνιάνι. Ο «βετεράνος» δεκάδων διοργανώσεων Βασιλακόπουλος δεν μπορούσε να συγχαρεί τους διεθνείς από τη συγκίνηση…

Αν επιχειρήσει κανείς  έναν πρώτο απολογισμό του τουρνουά, με δεδομένο ότι το παιχνίδι με τη Λιθουανία είναι διαδικαστικού χαρακτήρα, θα έλεγε τα εξής: Η Εθνική κέρδισε όλα τα ματς με θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους, κέρδισε τη Σλοβενία των μεγάλων σταρ και μπήκε στην οκτάδα, ταπείνωσε τους μπλαζέ Σέρβους στο κρίσιμο παιχνίδι για την εξάδα. Έχασε καθαρά από τους Ρώσους και τους Σκοπιανούς του εκπληκτικού Αμερικάνου Μακάλεμπ, ο οποίος ήταν και η αποκάλυψη του τουρνουά. Ρωσία και Σκόπια θα αναμετρηθούν την Κυριακή για το χάλκινο μετάλλιο, ενώ η διοργάνωση θα κλείσει με τον μεγάλο τελικό, όπου θα βρεθούν αντιμέτωπες οι δύο κατά τεκμήριο καλύτερες ομάδες του τουρνουά: Ισπανία εναντίον Γαλλίας σε ένα ματς που το μπασκετικό κοινό αναμένει με μεγάλο ενδιαφέρον. Οι Γάλλοι προτίμησαν να χάσουν με κάτω τα χέρια από τους Ισπανούς στη δεύτερη φάση των ομίλων , για να αποφύγουν τη Λιθουανία στον ημιτελικό. Παραλίγο να βρεθούν εκτός τετράδας από την άμυνα της εθνικής και τα τρικ του Ζούρου. Για 35 λεπτά ήταν πίσω στο σκορ. Στο τέλος εκμεταλλεύτηκαν την επιθετική μας δυστοκία και μπήκαν αυτοί στην τετράδα. Η άμυνα για σεμινάριο δεν έφθασε. Με 56 πόντους στην επίθεση (25 στο δεύτερο ημίχρονο) δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε αυτή τη Γαλλία. Τόσα χρόνια «πελάτες», φέτος ήταν πιο ποιοτικοί από εμάς.

Το ρεπορτάζ από τη Λιθουανία αναφέρει ότι όλοι οι διεθνείς –εκτός από  τον Νίκο Ζήση, που πήγε να βγάλει ακτινογραφία για να διαπιστωθεί το μέγεθος του τραυματισμού του στον αστράγαλο- επιβιβάστηκαν στο πούλμαν, όπου έγινε χαμός με το γνωστό τραγούδι των «Vaya con Dios» Puerto Rico. (http://www.youtube.com/watch?v=1ezoHD_FynQ)

Πραγματικά αξίζει αυτή η ομάδα να πάει στην Ολυμπιάδα. Και για όσους σκέπτονται «τι έκανε αυτή η χώρα για μένα, για να χαίρομαι με μια επιτυχία της», αναρωτιόμαστε τι έκανε για τον Κουφό, τον Μπράμο και τον Καλάθη, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην αλλοδαπή. Και οι 12 ρισκάρουν έναν τραυματισμό που θα τους φέρει πίσω στη καριέρα τους, θα μειώσει τον τραπεζικό τους λογαριασμό, απλά για να φορέσουν τη γαλανόλευκη στο στήθος. Δεν είναι δα και τόσο υποτιμητικό να παίζεις σε ένα τουρνουά με αντιπάλους σταρ του παγκόσμιου μπάσκετ: Πάρκερ, Νοά,  Γκασόλ,  Ναβάρο, Νοβίτσκι, Κιριλένκο, Μόνια, Λόρμπεκ, Κρισιτς. Αξίζουν σεβασμού και χειροκροτήματος αυτά τα παιδιά και το προπονητικό επιτελείο για την τεράστια προσπάθεια τους. Αν έπαιζαν στον τελικό, ή εάν επαναλάμβαναν τα «θαύματα» του 1987 και του 2005, όλοι θα ασχολούνταν με το πόσο «βαριά είναι του τσολιά» και άλλες σαχλαμάρες. Η Εθνική ομάδα του μπάσκετ δίδαξε μαχητικότητα, συνέπεια, προσήλωση στο στόχο. Πράγματα όχι ακριβώς δεδομένα στη χώρα μας…

Η ταπεινότητα αυτής της ομάδας ήταν ίσως το κρυφό της όπλο. Ψέλλισε στην αρχή ότι στόχος ήταν η εξάδα και το Προολυμπιακό και βγήκαν οι φωστήρες και απαριθμούσαν τους απόντες. Το παιχνίδι είναι για τους παρόντες. Κερδίζαμε με 11 πόντους τους Γάλλους και δεν  πίστευαν στη νίκη ούτε οι εκφωνητές της ΕΡΤ! Μετά και το τελευταίο παιχνίδι με τους Λιθουανούς  θα κάνουμε μια ατομική αναφορά στους 12 μικρούς ήρωες, στους«μαχητές του Κάουνας». Ο  Ζούρος έχει έτοιμο τον κορμό για του χρόνου. Μόνο οι δικαιολογημένα απόντες Σπανούλης και Περπέρογλου, πιθανόν και ο Ίαν Βουγιούκας που φέτος κόπηκε τελευταία στιγμή, έχουν θέση σε αυτή την Εθνική.

Μ.Ο.