Η επάρκεια των… 586 ευρώ

Αλήθεια, έχει αναρωτηθεί κάποιος, από τις «διάνοιες» που κυκλοφορούν, τη βαρύτητα της θέσης του πριν αρθρώσει δημόσιο λόγο; Έχει σκεφτεί πριν κάνει δηλώσεις το τι θα προκαλέσει με τα λόγια και τις ιδέες του; Μήπως πρώτα θα έπρεπε να κρατά χαμηλότερο προφίλ, ειδικά όταν η προσωπική του εμπειρία και στάση ζωής έρχεται σε αντιπαράθεση με τον λόγο και τις προτάσεις που διατυπώνει;

Φυσικά και αναφέρομαι στην «φαεινή» ιδέα κυβερνητικού στελέχους, έμμεσα, για περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα. Με τη διαπίστωση περί «υψηλού» κατώτατου μισθού. Την ώρα που η ασφυκτική πίεση των εσόδων δεν αρκεί σε έναν πολίτη να εξασφαλίσει τα απαραίτητα. Την ίδια ώρα που αυτός έφτασε στο επιπόλαιο συμπέρασμα με αμοίβες για τρεις (3) θέσεις!!! Με συνολικό μηνιαίο μισθό πάνω από 6.000 Ευρώ το μήνα! Το φαινόμενο αυτό, ευρύτερα, δεν πρέπει να απασχολήσει το αρμόδιο υπουργείο; Τέτοιου είδους περιπτώσεις δεν είναι, δυστυχώς, μετρημένες στα δάχτυλα.

Παρόμοιες εκτιμήσεις συναντάμε καθημερινά από πρόσωπα που φαίνεται ότι ζουν στο δικό τους κόσμο. Από ανθρώπους που οραματίζονται θυσίες ενός λαού χωρίς να συμπεριλαμβάνουν τον εαυτό τους σε αυτή την κατηγορία. «Εμπνευστές» και συνεπίκουρους του δόγματος «…μαζί τα φάγαμε» και υπέρμαχοι της νέας …τάσης, «από ‘δω και μπρος θα τα τρώμε μόνοι μας»!

Ειρωνεία; Παίζουν με τα νεύρα μας; Το σίγουρο είναι πως ορισμένοι βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Επαναπαυμένοι σε μια ωραία καρέκλα! Η κοινωνία των πολιτών είναι ένα άλλο θέμα γι’ αυτούς! Ως πότε;