Όλο και πιο χαμηλά το επίπεδο της ελληνικής Βουλής

Τα τελευταία χρόνια οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί της χώρας δοκιμάζονται και δέχονται αλλεπάλληλα χτυπήματα αξιοπιστίας. Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών όχι μόνο στέκεται αδιάφορα έναντι της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αλλά δείχνει να γυρίζει την πλάτη της στην εικόνα που παρουσιάζει με τους κύριους εκφραστές της να εμφανίζονται σαν γελωτοποιοί σε μια κακή επιθεώρηση.

Το γεγονός αυτό επαναφέρει σοβαρά ερωτήματα για τη λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Οι περισσότερες συζητήσεις επικεντρώνονται στα άκρα, για το αν η Χρυσή Αυγή είναι απειλή  και αν η άκρα αριστερά «τρομοκρατεί» τη δημοκρατία;

Αν μέναμε εδώ θα επρόκειτο για μια ρηχή και αφελή ανάγνωση των πραγματικών γεγονότων. Η εικόνα της βουλής είναι αποκαρδιωτική και δεν κινδυνεύει από κανέναν εξωτερικό ή εσωτερικό εχθρό αλλά από τους εκπροσώπους του λαού που δεν αντιλαμβάνονται τις διεργασίες της ανοικτής κοινωνίας με τα προβλήματα της.

Είναι γεγονός ότι η αντιπάθεια στον κοινοβουλευτισμό διογκώνεται.

Έχει επισημανθεί από την πρώτη στιγμή ότι η ποιότητα αυτής της Βουλής είναι πολύ χαμηλή, ίσως η χαμηλότερη της μεταπολίτευσης. Αρκετοί υποστηρίζουν ότι δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική όταν εκλέγεται από μια κοινωνία με έντονα χαρακτηριστικά παρακμής, σε μια χώρα που βουλιάζει στην άβυσσο της εξαθλίωσης. Και αυτό αφορά και τα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου και όχι μόνο την  ανάδειξη της Χρυσής Αυγής σε πολιτική δύναμη.

Για ακόμα μια φορά στα γνωστά χαμηλά επίπεδα διολίσθησε το επίπεδο του κοινοβουλευτικού διαλόγου, με τη συμμετοχή και του προεδρείου της βουλής, αυτή φορά. 

Ήταν ένας ακόμα καυγάς από το βήμα της Βουλής του Άδωνι Γεωργιάδη και του Ηλία Κασιδιάρη  με τη συμμετοχή και του Αντιπροέδρου της Βουλής Θανάση Νάκου.

Δεν ξεχωρίζω κανέναν και οι «τρεις ήταν υπέροχοι» μιας τριτοκοσμικής βουλής που θύμιζε βόρεια Κορέα…   
Τα κόμματα της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας υποχωρούν σε αξιοπιστία με τους εκπρόσωπους του να πρωταγωνιστούν σε μια οπερέτα στο όνομα της σωτηρίας της χώρας.  

Την ώρα που η κοινωνία στενάζει, από τα χαράτσια, την ανεργία και βυθίζεται καθημερινά στη φτώχια παρακολουθεί από τα δελτία ειδήσεων την ξεφτίλα ενός πολιτικού συστήματος που επιδίδεται σε απίστευτες χυδαιότητες. 

Άνθρωποι απολυμένοι, χιλιάδες λουκέτα καταστημάτων, πάνω από 3000 αυτοκτονίες, φόροι-χαράτσια που πέφτουν σαν το χαλάζι, λαιμητόμος σε μισθούς και συντάξεις, πολίτες που πεινάνε που τους λείπουν τα βασικά είναι ο λογαριασμός του πολιτικού συστήματος. Αυτού του πολιτικού συστήματος που παραδόθηκε άνευ όρων στην Τρόικα αλλά δίνει μια κακόγουστη παράσταση κάθε μέρα στη βουλή για τα πέντε λεπτά δημοσιότητας.  

Παραβιάζοντας και κουρελιάζοντας κανονισμούς, σύνταγμα αλλά πάνω από όλα τους ηθικούς κανόνες. Το πολιτικό σύστημα που δήθεν επιθυμεί ένα νέο ξεκίνημα με δήθεν αναθεωρήσεις –θεσμικές μεταρρυθμίσεις και συνταγματικές μεταβολές προς όφελος της χώρας και της κοινωνίας, βουλιάζει στον βούρκο της ανυποληψίας και άνθρωποι περιθωριακοί και γραφικοί πρωταγωνιστούν στην Κοινοβουλευτική ζωή της χώρας. 

Όσοι, παρακολουθούν, ακόμα, τις συζητήσεις στη βουλή και η ζωή τους άλλαξε δραματικά με βίαιο τρόπο, καταλαβαίνουν ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι χαμηλότερο των περιστάσεων. Και δεν ήταν μόνο η διαδικασία και οι μεθοδεύσεις είναι και το χαμηλό επίπεδο των ομιλιών, σχεδόν πεζοδρομιακό, που θα μείνει στην ιστορία του κοινοβουλίου ως μαύρες σελίδες του.

Πώς είναι δυνατόν να συζητάμε για αναγέννηση και έξοδο από την κρίση όταν οι ίδιοι οι βουλευτές συμπεριφέρονται σαν πρωταγωνιστές επιθεώρησης από τα έδρανα, περιμένοντας το χειροκρότημα;

Το βασικό συμπέρασμα από τα παραπάνω δεν είναι άλλο από το ανύπαρκτο και ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό των κομμάτων που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο. Χαμηλό επίπεδο, ρηχές απόψεις, κοντόφθαλμες αντιλήψεις και καμία αίσθηση ευθύνης για το μέλλον αυτού του τόπου.

Γραφικοί υπάρχουν παντού στον κόσμο. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν απαξιώνονται. Αντιθέτως, επιβραβεύονται. Κερδίζουν κάτι παραπάνω από το τέταρτο δημοσιότητας που είναι η παγκόσμια αναλογία. Δεν εμφανίζονται μόνο στα καφενεία αλλά πλέον και στη βουλή. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το επίπεδο της δημοκρατίας μας.

Νίκος Παναγιωτόπουλος 

http://newpost.gr