Πόσα βγάζουν τα golden boys της Γερμανίας

Ο μισθός ενός κορυφαίου μάνατζερ στη Γερμανία είναι κατά μέσο όρο 54 φορές μεγαλύτερος από εκείνον του εργαζόμενου στην επιχείρησή του. Πού οφείλεται αυτό;

Όπως γράφει η Deutche Welle σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της γερμανικής Ένωσης για την προστασία των μετόχων (DSW) και του Πολυτεχνείου του Μονάχου, οι συμμετέχοντες στα διοικητικά συμβούλια των τριάντα μεγαλύτερων εισηγμένων επιχειρήσεων της Γερμανίας είχαν κατά μέσο όρο ετήσιο εισόδημα 3,14 εκατ. ευρώ.
 

Ο Ούλριχ Χόκερ, πρόεδρος της ένωσης μετόχων, παραδέχεται ότι το ποσό αυτό δεν είναι αδικαιολόγητο, από τη στιγμή που οι επιχειρήσεις πάνε καλά και παρουσιάζουν μάλιστα «ισολογισμούς-χρυσάφι» για το 2011.

Από την άλλη πλευρά όμως «το ότι οι συμμετέχοντες στα διοικητικά συμβούλια αυξάνουν τα έσοδά τους κατά 8%, ενώ εμείς πρέπει να αρκεστούμε σε μία αύξηση μερίσματος 5%, οπωσδήποτε μας προκαλεί κάποια πικρία» λέει ο Ούλριχ Χόκερ.

Οι επικεφαλής των διοικητικών συμβουλίων σε κορυφαίες γερμανικές επιχειρήσεις αμείβονται κατά μέσο όρο με 5,1 εκ. ευρώ ετησίως. 

Για δεύτερη συνεχή χρονιά πιο καλοπληρωμένος μάνατζερ της χώρας «ανακηρύσσεται» ο επικεφαλής της αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen Μάρτιν Βίντερκορν με ετήσιο εισόδημα 16,6 εκ. ευρώ, δηλαδή περίπου επτά εκατομμύρια περισσότερα από τον επικεφαλής της Deutsche Bank Γιόζεφ Άκερμαν.

Όλα αυτά προκαλούν πολλές φορές αντιδράσεις στην κοινή γνώμη. Ο Χόκερ λέει ότι οι αρνητικές αντιδράσεις δεν είναι παράλογες, όταν ένα μέλος του διοικητικού συμβουλίου κερδίζει κατά μέσο όρο 54 φορές περισσότερα χρήματα από τον απλό εργαζόμενο στην ίδια επιχείρηση.

«Δεν είναι προς το συμφέρον των ίδιων των μάνατζερ να τους κατηγορούν για πλεονεξία και νοοτροπία αυτοεξυπηρέτησης. Ούτε είναι προς το συμφέρον των εποπτικών συμβουλίων, που καθορίζουν το ύψος των αμοιβών να πλανάται η εντύπωση ότι τα χρήματα των μετόχων πηγαίνουν κατευθείαν στις τσέπες των κορυφαίων στελεχών» επισημαίνει ο πρόεδρος της ένωσης μετόχων.

Για πολλά χρόνια οι Γερμανοί μάνατζερ κέρδιζαν πολύ λιγότερα από συναδέλφους τους σε αντίστοιχες επιχειρήσεις στο εξωτερικό. 

Αυτό έχει αλλάξει υποστηρίζει η Κριστιάνε Χολτς, επίσης μέλος στην ένωση μετόχων: «Οι μισθοί των γερμανών μάνατζερ κινούνται πλέον σε επίπεδα συγκρίσιμα με άλλες χώρες ή και παραπάνω. Για παράδειγμα στη Γαλλία, το ετήσιο εισόδημα των κορυφαίων στελεχών στις σαράντα μεγαλύτερες εισηγμένες επιχειρήσεις, κυμαίνεται γύρω στα 3,4 εκ. ευρώ κατά μέσο όρο. Αντίστοιχα στην Ελβετία οι κορυφαίες επιχειρήσεις του δείκτη SMI δίνουν γύρω στα 4,9 εκ. το χρόνο».

Ωστόσο δεν υπάρχει σύγκριση με αντίστοιχους μισθούς στις ΗΠΑ: Οι επικεφαλής των εταιριών του δείκτη Dow Jones έχουν εξασφαλίσει κατά μέσο όρο αμοιβή 12, 1 εκατ. ευρώ ετησίως, δηλαδή υπερδιπλάσια από εκείνη που προσφέρεται στη Γερμανία. 

Οι Γερμανοί μάνατζερ υπολείπονται όμως των συναδέλφων τους στο εξωτερικό και σε θέματα διαφάνειας. Στις ΗΠΑ και στη Γαλλία υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές για τον υπολογισμό των αμοιβών, ενώ στην Ελβετία ενεργοποιούνται οι εποπτικές αρχές. 

Στη Γερμανία υπάρχουν μεν αντίστοιχες διατάξεις, οι οποίες όμως είναι μάλλον συγκεχυμένες. Στο εξωτερικό ισχύει η αρχή «Say on Pay», δηλαδή η γενική συνέλευση των μετόχων έχει και την τελευταία λέξη για τις αμοιβές των υψηλόβαθμων στελεχών.