Τότε που η “17 Νοέμβρη” προσπάθησε να σκοτώσει τον Βαρδή

Το πρωί της 20ης Νοεμβρίου του 1990 ήταν… διαφορετικό για τους κατοίκους των Βορείων Προαστίων. Για τον Βαρδή Βαρδινογιάννη. Αλλά και συνολικά για μια Ελλάδα που βίωνε έντονα πολιτικά πάθη, με τις δολοφονίες πρωταγωνιστών του δημοσίου βίου να αποτελούν “αγαπημένη συνήθεια” για την τρομοκρατική οργάνωση “17 Νοέμβρη”. Την οργάνωση-φάντασμα, που μόλις στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας εξαρθρώθηκε, αφού όμως πρώτα είχε προλάβει να παρέμβει στη γονιδιακή εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας. Κάτω από τον μανδύα της δήθεν “επανάστασης”, που φυσικά δεν είχε καμία σχέση με αξίες και ιδανικά. Παρά μόνο με άνανδρες εκτελέσεις.

Εκείνο το πρωί λοιπόν, μια ρουκέτα που εκτοξεύτηκε στη Νέα Ερυθραία κατά του αυτοκινήτου που μετέφερε τον επιχειρηματία και ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού Βαρδή Βαρδινογιάννη, δεν πέτυχε τον στόχο της, λόγω της γερής θωράκισης του οχήματος. Ήταν μάλλον η πιο ακραία απόπειρα της “17 Νοέμβρη” να παρέμβει στα δημόσια πράγματα του τόπου, μετά τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη που είχε προηγηθεί τον Σεπτέμβριο του 1989. Αλλά και παλαιότερα, εκείνες των Νίκου Μομφεράτου και Τζώρτζη Αθανασιάδη.

“Ούτε πολιτικό πρόσωπο είμαι, ούτε με την πολιτική ασχολήθηκα, ούτε σε κανένα σκάνδαλο είμαι αναμεμειγμένος”, είχε υποστηρίξει ο Βαρδής Βαρδινογιάννης στη δίκη της “17 Νοέμβρη” στον Κορυδαλλό, επιχειρώντας και ο ίδιος να καταλάβει γιατί η οργάνωση τον είχε επιλέξει ως στόχο.

Μια οργάνωση που προκάλεσε διαρκή αποσταθεροποίηση στον δημόσιο βίο, αφαιρώντας χωρίς αιδώ και τύψεις αθώες ζωές. Ήταν ωστόσο μια εποχή στην οποία μπορούσε κανείς να βρει πρόθυμους… χειροκροτητές των άκρων. Όπως συμβαίνει και σήμερα, έστω και σε άλλη μορφή και περιεχόμενο.

http://ysterografa.gr