Ο καλός και ο κακός «χωροφύλακας» των δανειστών

Σαν να εκφράζουν δύο... παράλληλες και αντιφατικές πραγματικότητες μοιάζουν ο επικεφαλής του ΔΝΤ στην τρόικα, Πόουλ Τόμσεν και ο επικεφαλής της Ομάδας Κρούσης (Τask Force) της Ε.Ε. στην Ελλάδα Χορστ Ράιχενμπαχ, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις τους στις επαφές με την ελληνική κυβέρνηση, προκαλώντας εύλογες απορίες.

Από τη μία ο «σκληρός» της τρόικας, ο δανός Πόουλ Τόμσεν αποτελεί ουσιαστικά τον μεγαλύτερο σκόπελο στις διαπραγματεύσεις με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, αφού εμφανίζεται κάθετος στις απαιτήσεις του, απαιτώντας οριζόντιες περικοπές, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές αντιδράσεις.
 

Παράλληλα, δεν είναι λίγες οι φορές που έλληνες αξιωματούχοι που έχουν βρεθεί ή βρίσκονται μαζί του στο τραπέζι των συζητήσεων έχουν κάνει λόγο για αλαζονική συμπεριφορά. Την Τετάρτη, ουσιαστικά ήταν η αιτία για εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική πλευρά και για τον έντονο διάλογο με τον υπουργό Γιάννη Στουρνάρα. 

Ο Πόουλ Τόμσεν εμφανίστηκε τελευταία στιγμή να αμφισβητεί την αποδοτικότητα όλων των διαρθρωτικών μέτρων εξοικονόμησης δαπανών στο δημόσιο που έχει καταθέσει η κυβέρνηση, επιμένοντας ότι χρειάζονται ακόμα μεγαλύτερες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.
 

Από την άλλη πλευρά ο γερμανός επικεφαλής της Task Force εκπέμπει σαφώς θετικότερη ενέργεια από τον παγερό Τόμσεν. Στη σειρά συναντήσεών του με τους έλληνες υπουργούς μοίρασε συγχαρητήρια για την πρόοδο που σημείωσαν. Έδωσε εύσημα στο υπουργείο Οικονομικών αναγνωρίζοντας ότι  κάνει πλέον την καλύτερη και πιο αξιόπιστη μηνιαία παρακολούθηση εκτέλεσης προϋπολογισμού σε όλη την Ευρώπη, αξιολόγησε θετικά τις δράσεις του υπουργείου Δημόσιας Τάξης ενώ μετά τη συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας, Γιάννη Βρούτση ανέφερε ότι «η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης και οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα είναι σε νέα φάση». Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και στη συνάντησή του με τον υπουργό Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη. 
 

Βλέποντας τις στάσεις των δύο ανδρών εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι κάποιος από τους δύο υπερβάλλει. Είτε ο Τόμσεν με τη σκληρότητά του είτε ο Ράιχενμπαχ με την ηπιότητά του. Ασφαλώς οι διαφορές οφείλονται τόσο στις αρμοδιότητες των δύο εκπροσώπων των δανειστών όσο και στις διαφορές χαρακτήρων. 

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ έχει άμεσο ρόλο στις περικοπές δαπανών και κυρίως στο εργασιακό κομμάτι, ενώ ο Ράιχενμπαχ ασχολείται με την αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης, έχοντας συμβουλευτικό ρόλο και τεχνικό ρόλο σε αρκετούς τομείς της, καθώς και ρόλο αξιολογητή. 
 

Ο Τόμσεν, πάντως έχει και έναν παραπάνω λόγο να εμφανίζεται δογματικός, αφού σύντομα αναμένονται αλλαγές στο στρατηγείο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με τον Δανό να θέλει να μεταφέρει στην Ουάσινγκτον απτά αποτελέσματα από την αποστολή του στην Ελλάδα, ώστε να ισχυροποιήσει τις πιθανότητές του για ένα καλό «πλασάρισμα» στις ανακατατάξεις.
 

Φυσικά οι δύο άνδρες εκπροσωπούν οργανώσεις (ΔΝΤ και Ε.Ε.) υπερεθνικού και πολυεθνικού χαρακτήρα που, για την Ελλάδα, έχουν τον ίδιο στόχο: Να πάρουν πίσω τα λεφτά οι δανειστές, με κέρδος, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές συνέπειες. Παρά το γεγονός ότι Τόμσεν και Ράιχενμπαχ φαίνονται σαν δύο διαφορετικές όψεις, δεν παύουν να ανήκουν στο ίδιο νόμισμα. 

Ο μεν Ράιχενμπαχ εκφράζει τα γερμανικά συμφέροντα, ενώ ο δε Τόμσεν τα πολυεθνικά.

Πάντα χρειάζεται, πάντως, κάποιοι να παίζουν το ρόλο του «καλού», κάποιοι το ρόλο του «κακού» για να διατηρούνται οι ισρορροπίες. Όταν πρόκειται για διαπραγματεύσεις και χρήμα, η διατήρηση των ισορροπιών έχει θαυμαστά αποτελέσματα, αν ούτως ή άλλως κάποιος έχει το πάνω χέρι. 

Βαγγέλης Βιτζηλαίος

http://newpost.gr