Το καφενείον η « Ελλάς »…!

Είναι γεγονός, ότι η οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος αξιοποιείται στο έπακρο από την άρχουσα τάξη, ώστε οι όποιες κατακτήσεις των εργαζόμενων, που έμειναν ανέπαφες, να ανατραπούν. Η νέα κυβέρνηση, μόλις πήρε τη σκυτάλη, έχει ξεπεράσει εαυτόν δίνοντας καθημερινά διαπιστευτήρια προς κάθε κατεύθυνση: ότι η χώρα μας πρόκειται να γίνει ένας ακόμη μεγαλύτερος φορολογικός αλλά και επενδυτικός παράδεισος, που θα εξασφαλίζει υψηλή κερδοφορία σε εκείνους που θα την επιλέξουν για την επένδυση των κεφαλαίων τους. Έτσι όλες οι κυβερνητικές προσπάθειες κινούνται προς την κατεύθυνση δημιουργίας «επενδυτικών κινήτρων», που θα τα ζήλευαν ακόμη και οι «νεοτριτοκοσμικές» χώρες.  

Γι’ αυτό εκτελεί εντολές και συμμορφώνεται απόλυτα σε κάθε υπόδειξη, «οδηγία», του διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την υλοποίηση των παραπάνω στόχων. Είναι έτοιμη να αλλάξει ακόμη περισσότερο, προς το χειρότερο, τις εργασιακές σχέσεις και να παραδώσει τους εργαζόμενους σαν μονάδες, έξω από τα σωματεία τους, που θα διαπραγματεύονται…ισότιμα με τους εργοδότες τους, δηλαδή ουσιαστικά χωρίς, έστω και τυπική, προστασία.

Στην κυριολεξία είναι έτοιμη να πετάξει τους εργαζόμενους στο λάκκο των λεόντων.

Η πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, που οι ιδιοκτήτες τους έχουν άμεσα οφέλη από αυτήν την πολιτική, έχουν εργολαβικά αναλάβει να “πείσουν” τον λαό να δεχθεί επώδυνα μέτρα προκειμένου, όπως ισχυρίζονται, η χώρα μας να αποφύγει τη χρεοκοπία. Με έναν ανελέητο καθημερινό βομβαρδισμό του νου καλλιεργούν κλίμα ανασφάλειας και τρομοκρατίας, ώστε αμαχητί οι εργαζόμενοι να δεχθούν μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, να απεμπολήσουν τις όποιες κοινωνικές παροχές που απέμειναν, να δεχτούν την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αυξήσεις σε έμμεσους φόρους, να δεχθούν την ανεργία ή την υποτυπώδη απασχόληση σαν φυσικά φαινόμενα, να είναι ευχαριστημένοι όταν εξασφαλίζουν τα στοιχειώδη ως προς το ζην. Ενώ ταυτόχρονα «εντοπίζουν» σαν μοναδικές αιτίες του προβλήματος, τους…κουμπάρους, τα σκάνδαλα, που δημιουργεί το σύστημα που οι ίδιοι υπερασπίζονται, το γιατρό του Κολωνακίου, που οι κυβερνώντες βέβαια δεν φορολογούν, τον περιπτερά της γειτονιάς, τον υδραυλικό, τον μικροπωλητή της λαϊκής αγοράς, που πουλά… χωρίς αποδείξεις!!!

Για τα μυθικά κέρδη των μεγάλων ομίλων και την άγρια εκμετάλλευση των εργαζόμενων απολύτως τίποτα.

Βέβαια από όλους αυτούς ξεχάστηκαν όλα όσα λέγονταν και πάλι βάσει σχεδίου, για τον «παράδεισο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι μεγάλες υποσχέσεις, για τη «θωράκιση» της οικονομίας μας, για την «μεγάλη αγορά» των 150 εκατομμυρίων που άνοιγε για τα γεωργικά μας προϊόντα και όχι μόνο, με τους «πακτωλούς» και τα «πακέτα» των χρημάτων. Αντί αυτών όμως οι εργαζόμενοι έβλεπαν τούνελ με συνεχείς λιτότητες με το «0+0=14%»!!! του 1990, τις θυσίες για να μπούμε στην ΟΝΕ το 93, τις θυσίες του «εκσυγχρονισμού» του 96, τις θυσίες για να μείνουμε στην ΟΝΕ το 2000 και πάντα με κάποιο… εφεύρημα θυσίες! Και ενώ η κυβερνητική σκυτάλη άλλαζε χέρια, η πορεία ήταν η ίδια. Για να κάμψουν τις αντιστάσεις των εργαζόμενων αμφότεροι δεν δίσταζαν να υπόσχονται ένα λαμπρό αύριο που όλο και πλησίαζε, όπως μας έλεγαν. Αντ’ αυτού όμως, αποκαλύπτεται ότι η Ελλάδα έχει ένα υπέρογκο και δυσβάσταχτο εξωτερικό χρέος. Και για να μη χρεοκοπήσουμε σαν χώρα, όπως μας λένε, πρέπει οι εργαζόμενοι να απεμπολήσουν τα πάντα. Δηλαδή να πληρώσουν το κόστος της κρίσης, αυτοί που δεν ευθύνονται για αυτήν και που για δύο δεκαετίες τουλάχιστον ζουν σε καθεστώς παρατεταμένης λιτότητας.

Τα κόμματα που τόσα χρόνια είχαν και έχουν την εξουσία δεν εξηγούν στον Ελληνικό Λαό πώς προέκυψε αυτό το τεράστιο εξωτερικό χρέος και προς ποιους είναι αυτό, ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις θησαύριζαν και ο λαός δεν ευημερούσε. Ούτε ποτέ ενημέρωσαν, αλλά αντίθετα παραπλάνησαν τον Ελληνικό Λαό, όταν παρέδιδαν τη χώρα στον αυτόματο πιλότο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ελευθεριών του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, τη συνθήκη της Λισαβόνας, που περιλαμβάνει και το άρθρο για τη λήψη μέτρων ενάντια σε μια χώρα ακόμη και χωρίς τη δική της παρουσία, όπως αυτή τη στιγμή είναι έτοιμοι οι εταίροι μας να πράξουν κατά της Ελλάδας. Τότε παρέδιδαν κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας. Όλοι πλην Λακεδαιμονίων. Μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αντιτάχθηκε σθεναρά και συνεχίζει να αντιτάσσεται σ’ αυτές τις επιλογές, τις κατήγγειλε και έγκαιρα ενημέρωσε τον Ελληνικό Λαό για το τι πρέπει να περιμένει, αν δεν αντισταθεί. Όμως η συνεχής και συστηματική παραπληροφόρηση, από όσους είχαν συμφέροντα και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, δεν επέτρεψαν την πλειοψηφία των εργαζόμενων να καταλάβουν έγκαιρα, ώστε να μπορέσουν άμεσα να αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα που έρχονταν. Πάει πολύ όλοι αυτοί να το παίζουν σήμερα «Πόντιοι Πιλάτοι». Αυτοί που δίκην επιλοχία εκτελούσαν και εκτελούν κατά γράμμα όλες τις εντολές και οδηγίες του διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η γνωστή πλέον κατάληξη ήταν μαθηματικά βέβαιη και αυτό το γνώριζαν πολύ καλά αυτοί που πήραν αυτές τις πολιτικές αποφάσεις. Ο πλούτος, που είχε παραχθεί από τους εργαζόμενους έκανε φτερά προς τριτοκοσμικές χώρες για υψηλότερα ακόμη κέρδη. Πολλά εργοστάσια και με επιδότηση μάλιστα μεταφέρθηκαν στις γειτονικές χώρες, όπου τα μεροκάματα είναι φτηνά η εκμετάλλευση πιο άγρια και τα κέρδη ακόμη πιο ψηλά. Εγκαταλείφθηκε κάθε προστασία της δικής μας παραγωγής, οι αντισταθμιστικές εισφορές που προστάτευαν την ντόπια παραγωγή καταργήθηκαν. Η αγορά μας κατακλείστηκε από προϊόντα άλλων χωρών φθηνά, γιατί εκεί οι εργαζόμενοι δουλεύουν από νύχτα σε νύχτα για ένα κομμάτι ψωμί. Έτσι κυριάρχησαν ξένα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, που φτάνουν μάλιστα και από την άλλη άκρη της γης, προϊόντα μεταποίησης αλλά και βιομηχανικά, που σαν χώρα μπορούσαμε να παράγουμε. Το αποτέλεσμα αναμενόμενο. Χιλιάδες εργάτες γης αναγκάστηκαν να εγκαταλείπουν τα χωράφια τους, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να κλείνουν και η ανεργία να τραβά την ανηφόρα. Τεχνηέντως, προς εκτόνωση και ελπίδα οι «έχοντες την εξουσία», με συνεργούς την πλειονότητα των ΜΜΕ, έστρεψαν μεγάλη μερίδα εργαζόμενων αλλά και ανέργων στον τζόγο του χρηματιστηρίου. Πολλοί από αυτούς εκποίησαν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Μάλιστα οι τράπεζες χορηγούσαν και δάνεια, με τις ευχές της κυβέρνησης, σε επίδοξους τζογαδόρους. Είναι γνωστό πόσοι έχασαν τις περιουσίες τους και πόσα σπίτια φτωχών έκλεισαν. Η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν δίστασε να τζογάρει μεγάλο μέρος από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο, προκειμένου να κρατήσει τον γενικό δείκτη του χρηματιστηρίου προσωρινά υψηλό και να κερδίσει τις εκλογές… Πολλά δις δραχμές χάθηκαν τότε από τα ταμεία. Έτσι και με αυτόν τον τρόπο τεράστια ποσά συγκεντρώθηκαν σε λίγα χέρια και τα ασφαλιστικά ταμεία βρέθηκαν σε ακόμα πιο δεινή θέση.

Τα όποια «πακέτα» έρχονταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση στόχευαν στην ουσία στην αποσάθρωση της δικής μας παραγωγής, κυρίως γεωργικής. Επιδοτούσαν τους αγρότες να οδηγούν την παραγωγή τους στις χωματερές και να εγκαταλείπουν δυναμικές καλλιέργειες, όπως ροδάκινα, καπνό, τεύτλα, βαμβάκι. Δημιουργούσαν υποδομές προσφοράς υπηρεσιών και υπονόμευαν και υπονομεύουν κάθε παραγωγική βάση. Δεν είναι τυχαίο που κάθε πόλη και χωριό έχει πχ το… συνεδριακό της κέντρο να αραχνιάζει και τους κατοίκους τους ανέργους, να ψάχνουν για δουλειά. Έχουμε καταλήξει, όπως ακριβώς μας προόριζαν, σε χώρα προσφοράς υπηρεσιών ,τη στιγμή μάλιστα που διαθέτουμε έναν τεράστιο ορυκτό πλούτο, που είναι το κλειδί στην ουσία της βιομηχανικής ανάπτυξης.


Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν αυτοί, που κάθε φορά βρίσκονται στην κυβέρνηση, με αγαστή σύμπνοια, προχώρησαν σε εκποίηση νευραλγικών κομματιών της δημόσιας περιουσίας. Έτσι κερδοφόρες, αλλά και στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις βγήκαν στο σφυρί. Ενδεικτικά τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, η τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ Ηρακλής, η Ελληνική Βιομηχανία όπλων (ΕΛΒΟ), τα Ελληνικά πετρέλαια, ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας (ΟΤΕ), τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ), μεγάλο ποσοστό της Δημόσιας επιχείρησης ηλεκτρισμού (ΔΕΗ), η Εθνική και η Αγροτική Τράπεζα. Τα Ελληνικά Ζαχαρουργεία έκλεισαν. Η Ολυμπιακή Αεροπορία. Αφού φρόντισαν να την απαξιώσουν, ουσιαστικά την χάρισαν. Τα 180 εκατ. ευρώ που εισέπραξαν ισοδυναμούν με τα κέρδη ενός μηνός μιας Τράπεζας και μάλιστα σε περίοδο κρίσης, ή με τη μεταγραφική αξία ακόμη και ενός ποδοσφαιριστή!!! Ό,τι δεν πρόλαβαν από την δημόσια περιουσία να ξεπουλήσουν, το έχουν έτοιμο, στα σκαριά.

Ήδη ανακοίνωσαν ότι από … «αποκρατικοποιήσεις» προσδοκούν να εισπράξουν 5 δις ευρώ!

Η άλλη μέθοδος που εφαρμόζουν είναι των λεγόμενων «παραχωρήσεων». Επειδή θα φάνταζε πολύ τραβηγμένο να πουλήσουν… δρόμους, αεροδρόμια, λιμάνια, γέφυρες, τούνελ, διώρυγες κλπ. τα παραχωρούν, «νοικιάζουν» σε μεγάλες εταιρίες προς εκμετάλλευση, για 30, 50, ή και 100 χρόνια!!! Ενδεικτικά η γέφυρα Ρίου-Αντίρριου είναι γαλλικών , το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος γερμανικών, το λιμάνι του Πειραιά κινέζικων συμφερόντων. Η Εθνική, η Εγνατία, η Αττική οδός, η Ολυμπία οδός στη Πελοπόννησο, η υποθαλάσσια σήραγγα Ακτίου-Πρέβεζας, καθώς και άλλοι κεντρικοί αλλά και παράπλευροι δρόμοι της χώρας μας… παραχωρήθηκαν σε μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες προς…εκμετάλευσιν! Έτσι εισπράττουν τα διόδια, η τιμολογιακή πολιτική των οποίων εξαρτάται από την κάθε εταιρία και οι ελληνικοί δρόμοι απέκτησαν τα αφεντικά τους! Είναι πλέον ιδιωτικοί!!! Είναι σαν να τους προσέφεραν μηχανές που κόβουν χρήμα. Όσο για τη «συντήρηση που αναλαμβάνουν», γιατί είχε πρόβλημα να το κάνει το Ελληνικό Δημόσιο και μάλιστα χωρίς διόδια, μιας και οι εργαζόμενοι ήδη υποβάλλονται σε άδικη άγρια έμμεση φορολόγηση; Και το ερώτημα: Από πού αντλούν τέτοια δικαιώματα; Πάντως ο Ελληνικός Λαός δεν τους έχει δώσει ποτέ τέτοιας μορφής εξουσιοδοτήσεις! Σε όλες τις παραπάνω πρώην δημόσιες επιχειρήσεις μειώθηκε σημαντικά το προσωπικό, άλλαξαν δραματικά οι εργασιακές σχέσεις και από επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας που ήταν οι περισσότερες, μετατράπηκαν σε επιχειρήσεις που λειτουργούν αποκλειστικά με μοναδικό κριτήριο την υψηλή κερδοφορία. Για όλους τους παραπάνω λόγους ήταν επόμενο η ανεργία να ανέβει στα ύψη, η φτώχεια να περισσέψει , ο πλούτος να συγκεντρωθεί σε ακόμη λιγότερα χέρια και η χώρα μας να καταντήσει ξέφραγο αμπέλι.

Στο καφενείον «η Ελλάς »... ο Σαλτιμπάγκος(!) πουλά τα νούμερα φτηνά… δραχμή τα ακροβατικά …το πήδημα θανάτου δυο δραχμές… Περάστε κόσμε…

Και ενώ σήμερα, η «θωρακισμένη Ελλάς», μοιάζει φτερό στον άνεμο, με τα κέρδη να προκαλούν, με το υπέρογκο εξωτερικό χρέος, με… κερδοσκόπους αλλά και ετέρους να κάνουν «παιχνίδι κερδοσκοπικό» εναντίον της, με τον Πρωθυπουργό, που άλλα προεκλογικά… υπονοούσε, να δίνει ‘γη και ύδωρ’ σε όλους αυτούς. Με τον Πρωθυπουργό να αναγνωρίζει και επίσημα ότι έχουν εκχωρηθεί(!!!) κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας προκειμένου να εξασφαλίσει την… πολιτική στήριξη των ηγετών της ευρώ…οικογένειας, και να συνάπτει με τοκογλυφικούς όρους δάνειο, που θα υπονομεύει κι άλλο το μέλλον του Ελληνικού Λαού, ενώ θα ενισχύει και άλλο την λεγόμενη… επιχειρηματικότητα, η οποία είναι «όλα τα λεφτά», για τους κυβερνώντες. Και με την…ευκαιρία του δανείου αγοράσαμε από του δανειστές μας αεροπλάνα, φρεγάτες, όπλα, πολεμοφόδια. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται!.. Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης (1824/25) η Αγγλική κυβέρνηση ενθάρρυνε τη σύναψη δανείων, γιατί γνώριζε ότι αυτός ήταν ένας δρόμος οικονομικής διείσδυσης ως και ελέγχου των μελλοντικών εξελίξεων. Επίσης ενθάρρυνε την υποβολή υπομνήματος με το οποίο οι Έλληνες ζητούσαν μόνο την Αγγλική προστασία. Το κείμενο αυτό έμεινε γνωστό στην ιστορία ως «ψήφισμα της υποτέλειας». Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίον διατύπωσε την αντίρρησή του ο Δημήτριος Υψηλάντης: «Έχομε πάρα πολύ ακριβά αγορασμένην την ελευθερίαν μας, ώστε να την χαρίσωμεν τόσον φθηνά εις τον τυχόντα».( Ιστορία νεότερη και σύγχρονη. Γ` τάξη Ενιαίου Λυκείου. Έκδοση ΙΖ 2002.)… Από τότε ο Ελληνικός Λαός πολλές φορές έχει ακριβά αγορασμένη την ελευθερία του.

Και είναι απολύτως φυσικό, η κυβέρνηση να εισπράττει τα συγχαρητήρια όλων αυτών. Του ΔΝΤ, της ντόπιας άρχουσας τάξης, βιομηχάνων, τραπεζιτών, κτλ. Τα συγχαρητήρια της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ, που ζητούν ακόμη περισσότερα «μέτρα» και χωρίς καθυστέρηση!!! Καθώς και εγγυήσεις για την πιστή εφαρμογή τους. Και πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις οι εταίροι φίλοι μας αποφάσισαν για μας και άλλα ακόμη σκληρότερα, τα οποία βάσει του…κοινοτικού «δικαίου» είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε!!! . Και το επιστέγασμα: οι ελεγκτές του ΔΝΤ και της Κομισιόν, να κάνουν φύλλο και φτερό τα στοιχεία της οικονομίας του Ελληνικού Κράτους. Δικαιώματα που παραχωρήθηκαν, με τις συνθήκες που υπογράφτηκαν, με την συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας μας, όλων πλην Λακεδαιμονίων.

Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που ενισχύθηκαν οι τράπεζες με τα 28 δις ευρώ, στο βωμό της…ρευστότητας, τα οποία και χρεώθηκε ο Ελληνικός λαός. Όταν τα τεράστια κέρδη, τους πρώτους εννέα μήνες του 2009,μεσούσης μάλιστα της κρίσης, προκαλούν. Ενδεικτικά: για τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο ΑΕ κέρδη 11,8 δις. Ευρώ. Οι 15 πλέον κερδοφόρες ΑΕ είχαν λειτουργικά κέρδη, πάντα για το 9μηνο του 2009, 8,7 δις ευρώ. Πιο αναλυτικά για την ίδια χρονική περίοδο: Ο ΟΤΕ είχε κέρδη 1,65 δις. Ευρώ. Η ΔΕΗ 1,37 δις. Η Εθνική Τράπεζα 1,31 δις. Η Coca Cola 844,5 εκατ. Ο ΟΠΑΠ 693,2 εκατ. Η Alpha Bank 435,2 εκατ. Τα διυλιστήρια (ΕΛΠΕ και Μότορ Οιλ) 543,5 εκατ. Επίσης οι Euro bank 319 εκατ. Ευρώ , η Τράπεζα Κύπρου 299,6 εκατ. Ευρώ η Τράπεζα Πειραιώς 272,3 εκατ. Η Τιτάν με 257,9 εκατ. Ακολουθούν και άλλες με περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ την ημέρα κέρδη!!! Υπάρχουν μια σειρά επιχειρηματικοί όμιλοι που εμφάνισαν μια τρομακτική αύξηση κερδών με πρώτο το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο με ( + 7900,1%) ). Ακολουθούν άλλες 9 με τριψήφιο ποσοστό αύξησης κερδών και άλλες 38 με διψήφιο!!! Και όλα αυτά μέσα στην κρίση. ( Με βάση τους δημοσιευμένους ισολογισμούς 9μηνου επεξεργασία: Πήγασος ΑΕΠΕΥ. ).

Και μόνο με τα μισά κέρδη του εννιαμήνου του 2009 και της προηγούμενης χρονιάς, από τους παραπάνω, θα καλυπτόταν μεγάλο μέρος του ελλείμματος, θα μπορούσε να δοθούν αυξήσεις στους εργαζόμενους, των οποίων η αγοραστική δύναμη θα μεγάλωνε, θα κινούνταν η αγορά και δεν θα χρειαζόταν και άλλος δανεισμός, για να χρεωθεί ακόμη περισσότερο ο Ελληνικός λαός. Με τη μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, θα μπορούσαν νεότεροι εργαζόμενοι να βρουν δουλειά. Και κανένας εργαζόμενος δεν θα κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι δεν τον κάλεσε σε διάλογο. Και αυτά για αρχή.

Όμως, ο Πρωθυπουργός είναι συνεπής απέναντι σ’ αυτούς που εκπροσωπεί. Με τα μέτρα που ανακοίνωσε τους διασφαλίζει ακόμα καλύτερες συνθήκες κερδοφορίας. Είναι φυσικό λοιπόν αυτοί να τον επαινούν και να τον στηρίζουν. Άρα λάθος πόρτα χτυπά, όταν ζητά από τους εργαζόμενους συναίνεση, εξαπατώντας τους για μία ακόμη φορά. Από αυτούς δηλαδή που τους επιβάλλεται να πληρώσουν την κρίση, χωρίς να ευθύνονται. Με την αύξηση της ήδη άγριας, έμμεσης φορολογίας, καύσιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, με την ονομαστική μείωση των αποδοχών και τη συνέχιση της αύξησης της ανεργίας. Ονομαστική μείωση αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων, γίνεται για πρώτη φορά από το 1974, από τη… «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Είναι έτοιμοι να ανακοινώσουν κατάργηση «του 14 μισθού», αύξηση του ΦΠΑ και άλλα πρόσθετα φορολογικά βάρη στο ήδη πενιχρό λαϊκό εισόδημα. Ανακοίνωσε επίσης αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης , ενώ προεκλογικά έλεγε ακριβώς το αντίθετο, εξαπατώντας και πάλι τον Ελληνικό Λαό. Το… επιχείρημα της «αύξησης» του προσδόκιμου χρόνου ζωής , είναι εντελώς αστήριχτο. Πώς μπορεί να συμβεί αυτό όταν πάνω από το 23% του πληθυσμού επίσημα ζει σε καθεστώς φτώχειας; Όταν η υπέρ εντατικοποίηση της εργασίας ξεπερνά κάθε όριο - και αυτό μπορεί να το διαπιστώσει ο καθένας μας όταν μπει πχ σε μία Τράπεζα ή σε ένα Σούπερ Μάρκετ και δει τον ρυθμό με τον οποίο εργάζονται οι υπάλληλοι και όχι μόνο; Οι εργαζόμενοι σε πολλούς κλάδους ζουν καθημερινά σε καθεστώς άγριας τρομοκρατίας, μόνιμης απειλής για απόλυση και πολλές φορές δεν γνωρίζουν ούτε καν το ωράριο της επόμενης ημέρας. Με απλήρωτες ώρες εργασίας, με ένα διαρκές άγχος, δίχως προστασία. Ο προσδόκιμος χρόνος ζωής αυξάνει σε εκείνους που έχουν σαν… πρόβλημα την διαρκή αύξηση των κερδών τους. Αυτοί όμως, δεν έχουν πρόβλημα σύνταξης. Αν όλα αυτά συνιστούν τον κατά ΠΑΣΟΚ «σοσιαλισμό», πως θα ήταν τότε η κατά ΠΑΣΟΚ «βαρβαρότητα»;

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι συνεπείς αρωγοί σε αυτήν την ακραία αντιλαϊκή πολιτική όλα αυτά τα χρόνια, τις συνέπειες της οποίας απαιτούν από εμάς να ξαναπληρώσουμε με πολύ ακριβό τίμημα, οι πλειοψηφίες των κορυφαίων συνδικαλιστικών ηγεσιών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, συντάχτηκαν με τις κυβερνήσεις και την εργοδοσία και παραπλάνησαν τους εργαζόμενους. Οι συλλογικές συμβάσεις που υπέγραφαν για…αυξήσεις 0,7 ευρώ την ημέρα ήταν ικανές να εξασφαλίζουν στους εργοδότες «εργασιακή ειρήνη» και ταυτόχρονα υπέρογκα κέρδη. Ήταν απλοί παρατηρητές σε όλες τις εργασιακές ανατροπές , στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στην εντατικοποίηση της δουλειάς, στο να καταντήσουν οι εργαζόμενοι έρμαια του εργοδότη. Με τη συμμετοχή τους στους λεγόμενους «κοινωνικούς διαλόγους», αφ’ ενός άφηναν ψεύτικες ελπίδες στους εργαζόμενους, αφ’ ετέρου νομιμοποιούσαν κάθε αντεργατική, ήδη προειλημμένη απόφαση. Ούτε είναι τυχαίο, ότι έδωσαν στήριξη στο νομοσχέδιο που πρόσφατα ανακοίνωσε η κυβέρνηση, το οποίο και αποσαρθρώνει εντελώς τις εργασιακές σχέσεις. Ούτε επίσης είναι τυχαίο, ότι κατά πάγια ταχτική τους, τις όποιες κινητοποιήσεις για λόγους εκτόνωσης των εργαζόμενων αποφάσιζαν, οι ίδιοι τις υπονόμευαν. Έφτασαν στο σημείο να καλούν τους εργαζόμενους σε απεργοσπασία, στις πρόσφατες κινητοποιήσεις που οργάνωσε το ΠΑΜΕ, στηρίζοντας ενεργά και απροκάλυπτα τις ακραίες αντιλαϊκές κυβερνητικές επιλογές. Και βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι οι πολυποίκιλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, όταν δεν μπορούν να αποσιωπηθούν, συκοφαντούνται από όλους αυτούς.

Από όλα, όσα αναφέρθηκαν, προκύπτει ότι τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση είναι μόνιμου χαρακτήρα και όχι παροδικά. Η κρίση είναι το πρόσχημα, για να τα περάσουν, όσο πιο ανώδυνα για αυτούς γίνεται. Είναι μέτρα που έχουν προαποφασιστεί από καιρό. Και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο παίρνονται και στις υπόλοιπες χώρες τις ευρωζώνης. Όλα έχουν κοινή κατεύθυνση την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και την ανατροπή όποιων κατακτήσεων των εργαζόμενων δεν έχουν ανατρέψει μέχρι τώρα. Ειδικά για τη χώρα μας, η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται τον πατριωτισμό του Ελληνικού λαού και του ζητά να κάνει θυσίες, για μια ακόμη φορά, λέγοντας του ψέματα, ότι πρόκειται για τη σωτηρία της πατρίδας. Στην ουσία ζητά από τους εργαζόμενους να παραδοθούν άνευ όρων, στους εκμεταλλευτές τους. Η ιστορία του λαού μας όμως, και αυτή του εργατικού κινήματος, άλλα διδάσκουν. Ναι, μπορεί αυτοί να έχουν όλα τα μέσα στη διαθεσή τους, για να παραπληροφορούν, να εκβιάζουν, να απειλούν, να επιβάλλουν, να διασπούν, να συκοφαντούν, να τρομοκρατούν, να χρησιμοποιούν τους δούρειους ίππους. Όμως δεν έχουν το δίκιο. Ο πλούτος ανήκει σ’ αυτούς που τον παράγουν, τους εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι, έστω και με πισωγυρίσματα, συνειδητοποιώντας τη δυναμή τους, με πείσμα θα αγωνιστούν, θα διεκδικήσουν και θα αποχτήσουν αυτά που οι ίδιοι παράγουν. Ό,τι δηλαδή τους ανήκει. Είναι η μόνη επιλογή που έχουν. Ο ρόλος του νεοραγιά δεν τους πρέπει. Ας μην τρέφουν φρούδες ελπίδες λοιπόν όσοι, από οποιοδήποτε πόστο, υπηρέτησαν και υπηρετούν αυτήν την πολιτική. Αυτοί που θέλουν το καράβι της πατρίδας μας γαλέρα και τη χώρα καφενείο. Το καφενείον η… « Ελλάς »!!!

Στο καφενείον «η ΕΛΛΑΣ» ο σαλτιμπάγκος
Πουλά τα νούμερα φτηνά
Δραχμή τα ακροβατικά
Οι αλυσίδες δωρεάν
Το πήδημα θανάτου δυο δραχμές
Χωρίς σκοινιά, περάστε κόσμε.


Ασώματος η κεφαλή περάστε κόσμε
Τη βρήκανε στην Αφρική
Καπνίζει, πίνει και πονά
Τρελαίνεται για μουσική
Χορεύει με τα μάτια δυο δραχμές
Ποιός θα τη δει; Περάστε κόσμε.


Στο καφενείον «η ΕΛΛΑΣ» οι θεατρίνοι
Μ’ ασετυλίνη και κεριά
Τη Γκόλφω παίζουν στα παιδιά
Με φουστανέλες δανεικές
Και δάκρυ πληρωμένο δυο αυγά
Και τρεις δραχμές, περάστε κόσμε.

(«1950», στίχοι Κ.Χ. Μύρης)


* Μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Μαρκόπουλο και βρίσκεται στο έργο του «Χρονικό», σε πρώτη εκτέλεση από τη Μαρία Δημητριάδη.


Δημήτρης Τσιμούρας
Φυσικός 

http://www.ramnousia.com/2011/02/blog-post_1683.html