Το αδιέξοδο

Είναι προφανές ότι σε λίγο θα φτάσουμε σε ένα αδιέξοδο. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και το ΔΝΤ βλέπουν ότι το πρόγραμμα στο οποίο συμφωνήσαμε για να πάρουμε τα χρήματα με τα οποία πληρώνονται σήμερα μισθοί και συντάξεις από το Δημόσιο δεν προχωράει. Οι περισσότεροι είχαν ήδη αρχίσει να εκνευρίζονται με την Ελλάδα. Γιατί; Πρώτα απ' όλα γιατί πριν ακόμη κλείσει χρόνος από την εφαρμογή του Mνημονίου, άρχισαν οι πανηγυρικές δηλώσεις των πολιτικών μας οι οποίοι προέβλεπαν επιμήκυνση, μείωση επιτοκίου, επαναγορά του χρέους από την Ελλάδα κλπ...

 Εδραιώθηκε έτσι η αίσθηση πως «οι κουτοπόνηροι Ελληνες πάνε πάλι να μας την φέρουν, πριν κάνουν το 1/3 όσων συμφώνησαν θέλουν να βρουν τρόπο να τους χαρίσουμε κομμάτι του χρέους». Πάνω σε αυτό ήλθε και κάθησε ο «σάλος» από τα 50 δισ. της δημόσιας περιουσίας. Εκεί, πλέον, πίστεψαν ότι δεν είμαστε ιδιαιτέρως σοβαρή χώρα.

Ας προσπαθήσουμε να μπούμε στα παπούτσια των άλλων για μια στιγμή. Δεν είναι λίγα τα λεφτά που μας δάνεισαν ούτε και αμελητέα η αντίδραση των κοινωνιών των δανειστών μας στη διάσωση της Ελλάδος. Και τι βλέπουν; Εναν πρωθυπουργό που το πρωί μιλάει σαν αφοσιωμένος ιεραπόστολος που θέλει την εφαρμογή του Mνημονίου και των σχετικών μεταρρυθμίσεων, το μεσημέρι σαν ηγέτης της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που «θα ήθελε να διαδηλώνει μαζί με το πλήθος» και το βράδυ σαν άβουλο αφεντικό απέναντι στους υπουργούς, που είτε δεν κάνουν τη δουλειά τους είτε υπονομεύουν το δικό του πρόγραμμα. Βλέπουν μια αξιωματική αντιπολίτευση που, με λίγες εξαιρέσεις, λαϊκίζει και πιστεύει ότι το τσουνάμι της λαϊκής οργής θα την φέρει στην εξουσία. Πώς, με ποιον, με τι πρόγραμμα, συνιστούν αναπάντητα ερωτήματα. Οι ξένοι, όμως, υπενθυμίζουν, και δεν έχουν άδικο, πως η περίπτωση της Αργεντινής έδειξε ότι εύκολα έρχεται κάποιος στην ηγεσία της χώρας κατεβάζοντας τους νοικοκύρηδες στους δρόμους με κατσαρόλες, αλλά εξίσου εύκολα φεύγει με ελικόπτερο όταν αναγκάσει τον λαό να πιει το ίδιο φαρμάκι... Βλέπουν ακόμη μια Aριστερά και συνδικάτα που ζουν σε έναν άλλο κόσμο και Mέσα Eνημέρωσης που λαϊκίζουν πέραν κάθε λογικής. Λογικό, λοιπόν, δεν είναι να αρχίσουν να ανησυχούν για τα λεφτά τους;

Τώρα περιμένουν να δουν αν ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του θα σοβαρευθούν και θα εφαρμόσουν την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και τις μεταρρυθμίσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν στον κ. Παπανδρέου ή σε... εμάς όλους, τέλος πάντων, «κάποιο μεγάλο δώρο» γιατί απλά θεωρούν ότι είναι πάρα πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο. Οπως έλεγε χαρακτηριστικά Δυτικός διπλωμάτης, «καταλαβαίνω γιατί ο κ. Παπανδρέου μιλάει για φως στο τέλος του τούνελ, αλλά πρώτον, πού το βλέπει και δεύτερον, καλά θα κάνει να εξηγήσει στους ψηφοφόρους πόσο πολύ θα αργήσουν να το δουν».

Τα πράγματα είναι δύσκολα και όπως θα έλεγε κάποιος φλεγματικός Βρετανός, «θα χειροτερέψουν πολύ πριν βελτιωθούν». Το κακό είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων υπουργών αλλά και της κοινής γνώμης, δεν έχει ιδέα για το πού πραγματικά βρίσκεται η χώρα. Και γι' αυτό το επικείμενο σοκ θα είναι απρόσμενο και άρα καταλυτικό για το τι θα ακολουθήσει.

www.kathimerini.gr

ένα άρθρο του Αλέξη Παπαχελά