Αρβανιτόπουλος: Δεν υπάρχει λόγος να μένουν κλειστά τα Πανεπιστήμια

Ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, παραχώρησε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα FM και στους δημοσιογράφους Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλο. Δήλωσε τα εξής:

Δημοσιογράφος: Κύριε Υπουργέ μόλις μάθαμε και θέλουμε να μας το επιβεβαιώσετε ότι η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων κρίθηκε από τα Δικαστήρια παράνομη;

Υπουργός: Για δεύτερη φορά. Από το Πρωτοδικείο Αθηνών, κρίθηκε η απεργία τους παράνομη, για δεύτερη συνεχή φορά και συνυπολογίστε ότι και το ΣτΕ έχει απορρίψει τις ενστάσεις τους, για τα ασφαλιστικά μέτρα. Είναι πλέον προφανές ότι αυτή η απεργία είναι εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και θα πρέπει να σταματήσει.

Είναι εις βάρος των φοιτητών και των οικογενειών τους και δεν μπορεί ένα Πανεπιστήμιο – γιατί ουσιαστικά ένα Πανεπιστήμιο έχει μείνει κλειστό – δεν μπορούμε να το κρατάμε κλειστό, για να προασπίσουμε το όποιο δίκιο νομίζουμε ότι έχουμε, εις βάρος των άλλων.

Δημ: Τι θα κάνετε αν δεν σεβαστούν την απόφαση, όπως έκαναν ως σήμερα;

Υπ: Γνωρίζετε ότι η κατάσταση των Πανεπιστημίων έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Και σας μιλάει ένας Υπουργός, ο οποίος δεν δίστασε να επιστρατεύσει 86.000 ανθρώπους τον περασμένο Μάιο, για να γίνουν οι Πανελλαδικές, με τον πλέον αδιάβλητο τρόπο. Αλλά η πανεπιστημιακή κοινότητα και η πανεπιστημιακή πραγματικότητα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες.

Δημ: Λέτε, δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά,  ότι αν επιχειρήσετε επιστράτευση, μπορεί να έχουμε ανάφλεξη με καταλήψεις.

Υπ: Αυτό είναι το πρόβλημα γενικότερα, για όσους ξέρουν την ιστορία του πανεπιστημιακού χώρου, με όλο το βεβαρυμμένο παρελθόν το οποίο κουβαλά. Γι’ αυτό, λοιπόν, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Γιατί τα κατασταλτικά μέτρα, τα οποία μπορεί να λειτουργήσουν στον Πανεπιστημιακό χώρο, μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη ανάφλεξη και κοινωνική αναταραχή και αυτό είναι το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα αυτή τη στιγμή.

Αυτό, όμως, το οποίο πρέπει να γίνει, είναι το εξής: εδώ δεν πρόκειται περί διοικητικών υπαλλήλων ή μιας απεργίας. Εδώ, ουσιαστικά, πρόκειται περί κατάληψης. Κάποιοι έχουν βάλει την μπάρα και δεν αφήνουν τους καθηγητές και τους φοιτητές να πάνε να κάνουν τα καθήκοντά τους.

Συνεπώς, εδώ, θα πρέπει καθηγητές και φοιτητές να πάνε στα αμφιθέατρα τους, να λήξει αυτή η ιδιόμορφη κατάληψη – γιατί πρόκειται πλέον περί κατάληψης και όχι περί απεργίας – και οι Πρυτανικές Αρχές να συμβάλλουν, μέσα από τις αρμοδιότητες που τους δίνει ο Νόμος, να ανοίξει το Πανεπιστήμιο. Γιατί  γνωρίζετε ότι τα Πανεπιστήμια έχουν το αυτοδιοίκητο.

Συνεπώς, γιατί ακούγονται πολλά για το τι κάνει το Υπουργείο και τι δεν κάνει το Υπουργείο. Το Υπουργείο έχει εξαντλήσει όλα τα ένδικα μέσα, έχει εξαντλήσει τα πάντα, τα οποία ήταν στη διάθεσή του, προκειμένου τα Πανεπιστήμια να λειτουργήσουν εύρυθμα.

Δημ : Εσείς λέτε ότι το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων, ουσιαστικά, απαγορεύει στο Υπουργείο να κάνει οτιδήποτε προκειμένου να ανοίξουν τα Πανεπιστήμια. Δηλαδή ότι το Υπουργείο έχει έναν «ρυθμιστικό ρόλο».

Υπ: Έχει έναν εποπτικό ρόλο. Και αυτό, το οποίο έκανε το Υπουργείο, είναι μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του, να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, ασκώντας την πίεση που πρέπει να ασκηθεί προς τις Πρυτανικές Αρχές, καταφεύγοντας στη δικαιοσύνη, για να χαρακτηριστεί η απεργία αυτή παράνομη και επιπλέον, ζητώντας από τον Πρύτανη να εκδώσει τις διοικητικές πράξεις, που είναι αναγκαίες, για να γίνει η περικοπή μισθών διότι δεν μπορούμε να απεργούμε και να πληρωνόμαστε.

Δημ: Κύριε Υπουργέ, επειδή τα πρόσωπα είναι γνωστά στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και έχουμε, για παράδειγμα, στο Καποδιστριακό τον κ. Πελεγρίνη, ο οποίος έχει μία τελείως διαφορετική αντίληψη από αυτή που ενδεχομένως συμβαδίζει με τις δικιές σας απόψεις και της πλειοψηφίας των φοιτητών. Το ερώτημα του κάθε γονέα είναι το εξής: μπορεί η κοινωνία, εμείς όλοι, να παρακολουθούμε αυτή την διελκυστίνδα των ευθυνών μεταξύ Υπουργείου, πρυτάνεων και διοικητικών υπαλλήλων;

Υπ: Θα σας απαντήσω. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει διελκυστίνδα ευθυνών. Υπήρξε ένα μέτρο, το οποίο γνωρίζετε ότι είναι αναγκαίο και λέγεται διαθεσιμότητα. Για την εκτέλεση αυτού του μέτρου, ζητήθηκε από τα Πανεπιστήμια να αυτοαξιολογηθούν, να αξιολογήσουν τους ανθρώπους, τις δομές τους, τις διαδικασίες τους και να μας πουν τα 36 Ιδρύματα, πού έχουν υπεράριθμους και πού έχουν ελλείψεις. Από τα 36 Ιδρύματα, όλα έδειξαν ότι θέλουν και άλλους διοικητικούς.

Εμείς με την αξιολόγηση της έκθεσης αυτής, στα οκτώ είπαμε ότι έχουν υπεράριθμους. Τώρα, όσον αφορά στο ΕΚΠΑ, για παράδειγμα, έχει 1.337 υπαλλήλους και με τη διαθεσιμότητα, μένουν 800. Γνωρίζετε πολύ καλά όλοι σας ότι από αυτούς τους υπαλλήλους –  και γι’ αυτό γίνεται η φασαρία – 12 μόνο έχουν μπει μέσω ΑΣΕΠ. Και όχι μόνο αυτό. Έγιναν προσλήψεις και μονιμοποιήσεις, οι οποίες διπλασίασαν το δυναμικό του Πανεπιστημίου τα τελευταία δέκα χρόνια. Και πόσοι μένουν με την διαθεσιμότητα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο; 800 διοικητικοί υπάλληλοι. Είναι ικανοί αυτοί να φέρουν εις πέρας τις διοικητικές λειτουργίες; Απολύτως!

Ακούτε το επιχείρημα ότι «στην τάδε σχολή θα μου μείνει ένας ή δύο». Μα δεν είναι ημέτεροι, δεν είναι δικοί μας οι διοικητικοί υπάλληλοι. Αυτή είναι η νοοτροπία. Κάθε ένας από εμάς, τους καθηγητάδες, έβαζε και διοικητικούς υπαλλήλους, τους ερευνητές του και τώρα είναι ιδιοκτησιακή η σχέση. Και σου λέει «θα μου μείνουν δύο». Μα οι υπάλληλοι δεν ανήκουν στις Σχολές, ανήκουν συνολικά στο Πανεπιστήμιο και μέσα στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης, θα πρέπει ο κάθε πρύτανης να κατανείμει τους διοικητικούς, ώστε να είναι ικανοί για κάθε σχολή.

Δημ: Να πούμε ότι περισσότεροι από αυτούς θα πάνε σε άλλα Πανεπιστήμια.

Υπ: Αυτό είναι δεύτερο. Ότι από τους 1.100 συνολικά, που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα, οι 650 θα απορροφηθούν από Ιδρύματα, τα οποία έχουν ελλείψεις. Αλλά θέλω να σταθώ στο προηγούμενο. Το ΕΚΠΑ, λοιπόν, θα μείνει με 800-850 υπαλλήλους, με την ενδεδειγμένη διοικητική αναδιάρθρωση, η οποία έπρεπε να είχε γίνει με την εκπόνηση του σχεδιασμού – το οποίο τους το λέμε εδώ και έναν χρόνο – αυτοί ανακατανέμονται και είναι αρκετοί. Γιατί όταν το Υπουργείο Παιδείας που έχει 200.000 επωφελούμενους και 1000 υπαλλήλους στην Κεντρική Υπηρεσία, αντιλαμβάνεστε ότι φτάνουν και περισσεύουν για το ΕΚΠΑ. Λοιπόν,  στην απάντησή σας για την διελκυστίνδα. Εδώ δεν υπάρχει διελκυστίνδα. Εδώ υπήρξε κατ’ αρχήν απροθυμία να συμβάλουμε με στοιχεία και εκ των υστέρων έρχονται μέσα συνάδελφοι καθηγητές  απ’ το ΕΚΠΑ και λένε «ναι, έχετε δίκιο, είχαμε υπεράριθμους  αλλά δεν είναι με αυτήν την φόρμουλα που επιλέξατε. Να πάρετε τους άλλους».

Μα αυτά, γιατί δεν τα είπατε στην Σύγκλητο που πήρε την απόφαση και μας έδειξε ότι θέλετε κι άλλους, αντί να μας πείτε ότι έχετε υπεράριθμους; Γιατί εκ των υστέρων, πως μπορεί να γίνει αυτό; Να λοιπόν! Εδώ δεν υπάρχει διελκυστίνδα ευθυνών, εδώ υπάρχουν εθνικές υποχρεώσεις, η χώρα ζει μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες , ο χρόνος ήταν και είναι ιδιαίτερα συντετμημένος και ο χρόνος ο πολιτικός και ο διάλογος και η επίκληση του διαλόγου είναι προσχηματική, για να αποφύγουμε να πάρουμε αποφάσεις.

Αλλά εδώ πρέπει να πάρουμε αποφάσεις, γιατί τις χρειάζεται η χώρα. Και αυτές τις αποφάσεις, σας εγγυώμαι εγώ – γιατί είμαι και Πανεπιστημιακός, δεν είμαι μόνο Υπουργός – ότι αρκούν, αφήνοντας τους κατάλληλους διοικητικούς, για να λειτουργήσουν εύρυθμα τα Πανεπιστήμια. Χρειάζεται βούληση από τις Πρυτανικές Αρχές.

Δημ :Κύριε Υπουργέ, στα μέσα περίπου της  απεργίας, έγινε γνωστό και μας εξέπληξε τουλάχιστον  όλους εμάς που εργαζόμαστε και όταν δεν εργαζόμαστε και απεργούμε, περικόπτονται  οι αποδοχές μας.  Μας εξέπληξε  ότι οι απεργοί  ουσιαστικά πληρώνονται. Εξακολουθούν ακόμα να πληρώνονται;

Υπ: Έχετε δίκαιο για αυτό. Ακούστε, λοιπόν. Έστειλα στις 18 Οκτωβρίου συγκεκριμένο έγγραφο προς τους πρυτάνεις, ζητώντας τους να κάνουν τις διοικητικές πράξεις εκείνες, οι οποίες περικόπτουν τους μισθούς, ανάλογα με την απεργία που κάνουν οι υπάλληλοι.

Δημ:  Σε δύο πρυτάνεις στείλατε. Στον πρύτανη του Καποδιστριακού και τον πρύτανη του Μετσόβιου.

Υπ: Στάλθηκε προς όλους τους πρυτάνεις. Εδώ, λοιπόν, κάποιοι επικαλούνται ότι οι διοικητικές υπηρεσίες  είναι κλειστές, δεν μπορώ να τους στείλω την διοικητική πράξη. Τους λέω, όμως, τούτο. Αυτό θα γίνει αναδρομικά, αν δεν το έχουν κάνει. Θα το πράξουν, διότι αλλιώς θα πάνε για παράβαση καθήκοντος.

Εδώ αντιμετωπίζουμε τις παθογένειες  του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αλλά αντιμετωπίζουμε παθογένειες από συστήματα, τα όποια πράγματι εμφιλοχώρησαν και στο πανεπιστημιακό χώρο. Θα σας πω κάτι, γιατί υπάρχει τόση ένταση, από μια χούφτα ανθρώπων στο ΕΚΠΑ, για δύο λόγους. Ο ένας έχει να κάνει με  την εσωτερική κατάσταση και ο άλλος έχει να κάνει με την εξωτερική . Ο πρώτος είναι διότι εδώ πάμε να κρύψουμε τα άπλυτα κάτω από το χαλί. Διότι εδώ πάμε να κρύψουμε πράγματα. Εγώ θα σας πω ότι μονό στο ΕΚΠΑ, αν δείτε τους υπαλλήλους, υπάρχουν 313 περιπτώσεις με το ίδιο ακριβώς επίθετο, συνεπωνυμίες. Άρα, εδώ έχουμε ημέτερους .

Δημ: Τι σημαίνει αυτό δώστε μας να καταλάβουμε  δηλαδή είναι από την ιδία οικογένεια;

Υπ: Δηλαδή, είναι συγγενείς συνάδελφων.

Δημ: Πόσες είναι αυτές είπατε;

Υπ: 313 συνεπωνυμίες.

Δημ: 313 έχουν το ίδιο επώνυμο στο πανεπιστήμιο.

Υπ: Ακριβώς εδώ προσπαθούμε να κρύψουμε τα άπλυτα κάτω από το χαλί και το δεύτερο είναι ότι εδώ γίνεται και μια προσπάθεια πολιτική, την οποία είδαμε από τον Μάιο. Δηλαδή, ο χώρος της Παιδείας να γίνει το παρανάλωμα του πύρος.  Είτε γιατί αρνούμαστε  την αξιολόγηση στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και πήγαμε να τινάξουμε τις πανελλαδικές στον αέρα, είτε γιατί δεν θέλουμε να ανοίξουμε τα σχολεία και πάμε με τον αγιασμό και προκαλούμε απεργίες και καταλήψεις για τους μαθητές, είτε τώρα στα πανεπιστήμια. Εδώ, λοιπόν, κάποιοι έχουν στοχεύσει το χώρο της παιδείας να τον κάνουν χώρο αντιπαράθεσης. Αλλά αυτό γίνεται εις βάρος των φοιτητών και των οικογενειών τους. Μπορεί να πλήττεται  ο υπουργός και η κυβέρνηση φαινομενικά, αλλά κατ’ ουσία πλήττεται το δημόσιο συμφέρον.

Δημ: Το πρόβλημα είναι ότι όλοι αυτοί που μας ακούνε  λένε ότι έχει ενδεχομένως  ο υπουργός το πρόβλημα, όμως παραμένει. Έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση να εξαλείψει κάθε εστία ανομίας, εδώ έχουμε μια εστία ανομίας πλέον με  τις δικαστικές αποφάσεις και καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα.

Υπ: Πρέπει οι καθηγητές και οι φοιτητές, όπως χθες στο Μετσόβιο, έληξαν τρεις καταλήψεις και τρεις Σχολές άρχισαν και λειτουργούν κανονικά. Πρέπει οι καθηγητές και οι φοιτητές  να προσέλθουν, να σηκωθεί αυτή η μπάρα και να μπουν μέσα, των πρυτανικών αρχών βοηθούντων, χωρίς να παρακωλυθεί ή να παρεμποδιστεί. Γιατί είδαμε να γίνονται φαινόμενα τραμπουκισμού χτες.

Δημ.: Αυτό είναι η απορία μου. Η αστυνομία δεν μπορεί να διευκολύνει, για να ανέβει η μπάρα; Μέσα δεν μπορεί να μπει, αλλά ούτε στην είσοδο δεν μπορεί να πάει;

Υπ.: Ο Νόμος είναι σαφής. Ό, τι ισχύει για το υπόλοιπο της επικράτειας, όταν γίνονται παραβατικές και έκνομες πράξεις, ισχύει και για το Πανεπιστήμιο. Η ευθύνη, λοιπόν, του Πρυτάνεως είναι να διατηρήσει την τάξη μέσα στο Πανεπιστήμιο, καλώντας τις αρμόδιες αρχές.

Δημ.: Και αν δεν το κάνει ο Πρύτανης; Γιατί πολλά αυτοδιοικητικά ακούμε, αλλά τίποτα δεν λειτουργεί.

Υπ.:  Από εκεί και πέρα, λοιπόν, πρέπει καθηγητές και φοιτητές να προσέλθουν και εκεί η Πολιτεία θα προσέξει να μην υπάρξουν αυτά τα φαινόμενα βίας. Έχουμε αυτή την υποχρέωση. Και αυτό δεν το λέμε κατασταλτικά. Το λέμε γιατί υπεράνω όλων είναι ο Νόμος. Οι καθηγητές και οι φοιτητές πρέπει να πάνε στα αμφιθέατρά τους, θέλουν να πάνε στα αμφιθέατρά τους και η Πολιτεία θα σπεύσει να εξασφαλίσει τις συνθήκες αυτές.

Δημ.: Πάντως έχει ακουστεί και η κριτική ότι όλα αυτά τα τραβάτε, επειδή όταν αναλάβατε κάνατε κινήσεις καλής θέλησης προς αυτούς.

Υπ: Ακούστε. Γιατί και αυτό είναι μια παρεξήγηση. Είπαν κάποιοι ότι  «αν δεν είχατε αποψιλώσει το Συμβούλιο των Ιδρυμάτων από αρμοδιότητες, τώρα  θα τους είχε βάλει τους Πρυτάνεις να κάνουν τη δουλειά τους».

Αυτό δεν είναι ορθόν. Και προκαλώ τον οποιοδήποτε να μου πει μία αρμοδιότητα, που πήραμε μέσα από τις τρεις αλλαγές, που κάναμε στο Νόμο, από το Συμβούλιο των Ιδρυμάτων, το οποίο τους αφαιρεί την οποιαδήποτε δυνατότητα είχαν. Δε συνέβη κάτι τέτοιο.

Τα Συμβούλια των Ιδρυμάτων είχαν ένα εποπτικό ρόλο και έχουν – προς τιμήν τους – εκφράσει την αντίδραση και αντίθεσή τους με αυτή την πρακτική, που τηρεί σήμερα η Πρυτανική Αρχή. Θέλουν τα Πανεπιστήμια ανοιχτά, χωρίς να μπαίνουν στα επιμέρους. Ας αρχίσουμε επ’ αυτού. Ας αφήσουμε τις ευθύνες. Ας αρχίσουμε επ’ αυτού.

Ποιος διαφωνεί ότι το Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι ανοιχτό; Ας ανοίξει το Πανεπιστήμιο και από εκεί και πέρα, όπως έχω πει και όπως έχω κάνει διάλογο εδώ και δύο μήνες και κάνω πάντοτε. Γνωρίζετε ότι είμαι άνθρωπος του διαλόγου και των συναινέσεων. Εδώ είμαστε, να βοηθήσουμε τις Πρυτανικές αρχές στην αναδιάρθρωση, για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε με τα νέα δεδομένα.  Και αυτό θα το πράξουμε.

Αλλά ας ανοίξουν τα Πανεπιστήμια σήμερα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μένουν τα Πανεπιστήμια κλειστά.

Και το δεύτερο είναι γιατί αφήσαμε τους Πρυτάνεις. Το μόνο που έκανα, από δημοκρατική ευαισθησία, είναι να μην τους καθαιρέσω τότε, στον αέρα, μεσούσης της θητείας τους. Γιατί ήταν εκλεγμένα όργανα. Και είπα, ας περατωθεί η θητεία τους με το νέο Νόμο και μετά να γίνει εκλογή. Αυτό έκανα.

Δημ: Τώρα όμως που αρνούνται να εφαρμόσουν δικαστικές αποφάσεις και Νόμο, μήπως πρέπει να το ξανασκεφτείτε;

Υπ: Κοιτάξτε. Νομίζω ότι σήμερα, αυτοί που πρέπει να το ξανασκεφτούν είναι ο Πρύτανης του Καποδιστριακού, εφόσον υπάρχει και δεύτερη απόφαση και έχουμε και την απόφαση του ΣτΕ και έχουμε τη δεδομένη βούληση πλέον της Ακαδημαϊκής κοινότητας να ανοίξει το Πανεπιστήμιο να κάνει ότι είναι στο χέρι του. Ό,τι περνάει από το χέρι του με βάση των αρμοδιοτήτων που του δίνει ο Νόμος, για να μην χαθεί το εξάμηνο.  Γιατί αν χαθεί το εξάμηνο θα φέρει ακέραια την ευθύνη.

Δημ.: Κύριε Υπουργέ, να σας ευχαριστήσουμε πολύ.