Το μεγάλο κόλπο της Μέρκελ για… ευρωπαϊκό ΔΝΤ

Twitter@EmOikonomidis

Με ρυθμούς “μεγάλου επιταχυντή” τρέχουν οι εξελίξεις στην Ευρώπη, μετά τη θεσμική τακτοποίηση της εκκρεμότητας στη Γερμανία, με τη συγκρότηση της κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού, και την ανάληψη καθηκόντων Καγκελαρίου για τρίτη φορά μέσα σε 8 χρόνια από την Άνγκελα Μέρκελ.

Η συμφωνία-εξπρές για την τραπεζική ένωση, η προώθηση μιας σειράς από ρήτρες που θα τεθούν σε ζύμωση τους πρώτους μήνες του 2014, και φυσικά η συζήτηση περί τρόικας και λιτότητας, στον απόηχο του σχετικού πορίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, συνιστούν ένα μείγμα κινήσεων που επιβεβαιώνουν ότι η Άνγκελα Μέρκελ έχει χαράξει εδώ και πολύ καιρό την ατζέντα του μέλλοντος. Όχι μόνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και του δικού της.

Με φόντο και την προώθηση της Ούρσουλα φον ντερ Λέιεν ως αυτονόητης διαδόχου της στην Καγκελαρία, ενόψει των επόμενων βουλευτικών εκλογών στη Γερμανία, όσοι παρακολουθούν προσεκτικά τις κινήσεις της Άνγκελα Μέρκελ, δυσκολεύονται να μην καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η πολιτικός που γεννήθηκε στη… λάθος πλευρά του Τείχους, επιθυμεί να φορέσει ευρωπαϊκό ταγέρ.

Από τη στιγμή δηλαδή που θα αλλάξουν οι Συνθήκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ο Πρόεδρος της κοινής, μεγάλης πατρίδας μας θα εκλέγεται απευθείας από τους λαούς τους οποίους θα επηρεάζουν οι αποφάσεις του, η Άνγκελα Μέρκελ θα ήθελε να είναι εκείνη που θα καθίσει πρώτη στον θρόνο.

Γι’ αυτό και το επόμενο διάστημα θα πρέπει να αναμένεται ένας εξορθολογισμός των πολιτικών στοχεύσεων και της στρατηγικής του Βερολίνου, που θα προσδώσουν στο προφίλ της ηγεσίας, εκείνο της κοινωνικής κατανόησης.

Θα ξεχάσουμε λοιπόν τη λιτότητα; Μάλλον όχι, θα μπολιαστεί ωστόσο με δόσεις… αλληλεγγύης και δράσεων κοινωνικής ενσωμάτωσης. Σε θεωρητικό επίπεδο, το πόρισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον διαβρωτικό ρόλο της τρόικας, και τις αρνητικές συνέπειες των Μνημονίων και της λιτότητας, συνιστά την πλέον ηχηρή… απενοχοποίηση για την Άνγκελα Μέρκελ, η οποία από κοινού με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υπήρξαν οι θεωρητικοί μιας στρατηγικής που ήθελε τη Γερμανία να κερδίζει από την κρίση, και γι΄αυτό να μην ασχολείται σοβαρά με την υπέρβαση της κρίσης αυτής.

Αν μάλιστα διαβάσει κανείς προσεκτικά τα στοιχεία του πορίσματος, μπορεί και να… σκοντάψει στο μεγάλο κόλπο που έχει σχεδιάσει το Βερολίνο, και θα διευκολύνει τα σχέδιά του για εμβάθυνση της πολιτικής και οικονομικής ηγεμονίας του: Τη δημιουργία ενός “Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου”, προκειμένου να… εκδιωχθεί το ΔΝΤ, και να εκλείψει ο βραχνάς των παρεμβάσεων από την άλλη όχθη του Ατλαντικού. Δηλαδή την Ουάσινγκτον.

Η Άνγκελα Μέρκελ που, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υποχρέωσε τους Σοσιαλδημοκράτες, δηλαδή τους βασικούς κυβερνητικούς εταίρους της, να προσπεράσουν τη σημαντικότερη δέσμευσή τους, περί της θέσπισης ευρωομολόγων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αξιοποιεί το “πρωτογενές πλεόνασμα” που σε πάγια βάση παράγει η μόνη οικονομία της Ευρώπης η οποία τρέχει με ρυθμούς πραγματικής και αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης, για να δημιουργήσει έναν ανεξάντλητο… κουμπαρά, που θα της επιτρέψει να συνεχίσει να κάνει κουμάντο.

Και η ίδια, να φαντάζεται για το μέλλον τον εαυτό της, σε όποιο αξίωμα επιθυμεί.