Οι δανειστές δείχνουν εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που τους εξαπάτησαν και επιχειρούν να τους εξαπατήσουν ξανά

Δεν θα σταθώ στην ανικανότητα, στους πολιτικαντισμούς και στην αναβλητικότητα του πολιτικού συστήματος να εφαρμόσει όσα έχει δεσμευτεί προς τους δανειστές μας με το πρώτο και δεύτερο Μνημόνιο. Οι πολιτικοί είναι μεσίτες των συμφερόντων των συμμοριών που κρατούν όμηρο την κοινωνία. Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν συγκρούσεις που το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν θέλει και δεν μπορεί να κάνει.


Θα σταθώ -για μια ακόμη φορά- στις μεγάλες ευθύνες των δανειστών μας που εξακολουθούν για τους δικούς τους λόγους ο καθένας να δείχνουν εμπιστοσύνη (;) ή/και επιείκεια (;) σε ανθρώπους που τους εξαπάτησαν και επιχειρούν να τους εξαπατήσουν ξανά.

Ταυτόχρονα οι δανειστές μας επιχειρούν να εφαρμόσουν και στην Ελλάδα μια λανθασμένη δημοσιονομική εξυγίανση αμιγώς κεϋνσιανής εμπνεύσεως που συνίσταται σε άμεση δημοσιονομική προσαρμογή με μείωση των ελλειμμάτων που επιτυγχάνεται κυρίως με την αύξηση των φορολογικών εσόδων και όχι με τη μείωση των κρατικών δαπανών. Αλλά έτσι, ακόμη κι αν καταφέρουν να αυξήσουν τα έσοδα -για το οποίο αμφιβάλλω- τα ελλείμματα δε πρόκειται να μειωθούν, απλώς κουκουλώνονται.

Με την επιβολή εξοντωτικής φορολογίας όμως σε συνδυασμό με την αδυναμία προώθησης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς εξαιτίας, όπως είπαμε, των λυσσαλέων αντιδράσεων των συμμοριών των βολεμένων και των πολιτικών καταλήγουμε σε περαιτέρω μείωση του διαθέσιμου λαϊκού εισοδήματος, σε εξόντωση των παραγωγικών ελλήνων και εντέλει σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και σε βεβαία κοινωνική έκρηξη.

Συνεπώς το δημόσιο χρέος μας παρά τις μέχρι σήμερα διαγραφές του και όσες ήθελε υποστεί στο μέλλον δεν είναι διαχειρίσιμο εφόσον επιμείνουμε σε αυτή την πολιτική που ακολουθείται από την κυβέρνηση με την επιδοκιμασία ή την ανοχή των δανειστών μας.

Η λύση του προβλήματος προϋποθέτει την χωρίς καθυστέρηση μείωση του κράτους, με κλείσιμο των άχρηστων οργανισμών του δημοσίου (ας ξεκινήσουμε από τους οργανισμούς που κατέγραψε η επιτροπή Πάγκαλου), και δραστική μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό με απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, μεγάλη μείωση των φορολογικών συντελεστών και άμεση εφαρμογή των μεγάλων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που η Τρόϊκα ομολογεί ή απλώς παρατηρεί ότι δεν έχουν γίνει.

Μια κυβέρνηση που θα είχε το θάρρος να μειώσει το κράτος και να υλοποιήσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα δεν θα έτρεμε να μειώσει τους φόρους και να αξιώσει από τους δανειστές μας νέα διαγραφή του χρέους ευθέως ανάλογη των δικών της μέτρων.
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=486269