Η Ε.Ε. σχεδιάζει «εγγύηση απασχόλησης» για τους νέους

Το αργότερο τέσσερις μήνες μετά το τέλος της εκπαίδευσης, οι νέοι θα πρέπει να έχουν θέση εργασίας ή πρακτικής άσκησης, κατά τη νομοθετική παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα παρουσιασθεί την Τετάρτη στις Βρυξέλλες, όπως δημοσιεύει στο σημερινό της φύλλο η «Frankfurter Allgemeine».

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να υποχρεώσει τα κράτη – μέλη, ώστε να εγγυηθούν σε όλους τους πολίτες τους κάτω των 25 ετών μια θέση εργασίας εντός τεσσάρων μηνών από το τέλος της εκπαίδευσης. Την πρόταση αυτή θα παρουσιάσει ο αρμόδιος Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης László Andor, χρησιμοποιώντας ως υπόδειγμα παρόμοιες πρωτοβουλίες σε Αυστρία, Ολλανδία και Νορβηγία.

Συγκεκριμένα, η νομοθετική πρωτοβουλία προβλέπει ότι οι νέοι έως 25 ετών, το αργότερο τέσσερις μήνες μετά το τέλος της εκπαίδευσής τους ή την απώλεια της θέσης εργασίας τους, θα αποκτούν, με εγγύηση του κράτους, μια νέα θέση εργασίας ή μια νέα θέση για πρακτική άσκηση.

Ο τρόπος με τον οποίο τα κράτη μέλη θα εφαρμόσουν την εγγύηση θα εναποτεθεί στα ίδια. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα στηριχθεί κυρίως στη στενή συνεργασία των κοινωνικών εταίρων και την γρήγορη παρέμβαση των εγχώριων οργανισμών απασχόλησης. Το κρίσιμο είναι στην περίπτωση της Ελλάδας, μιας και στην χώρα μας την συγκεκριμένη εποχή η ποσότητα και ποιότητα των προσφερόμενων θέσεων εργασίας είναι τραγικά χαμηλή, ότι τα εν λόγω κρατικά προγράμματα αναμένεται να στηριχθούν, όπως προβλέπεται στο προσχέδιο νόμου, με χρήματα από τα ευρωπαϊκά κοινωνικά κονδύλια.

Στόχος της νομοθετικής πρότασης είναι κυρίως η αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων στα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου. Σύμφωνα με τα στοιχεία που βρίσκονται στην διάθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο αριθμός τους που αναζητούν θέση εργασίας αυτή την εποχή είναι 5,5 εκ. περίπου. 7,5 εκ. νέοι κάτω των 25 ετών στην Ε.Ε. δεν διαθέτουν ούτε θέση εργασίας ούτε πρακτικής άσκησης. Αυτό αντιστοιχεί σε ετήσιο κόστος που υπερβαίνει τα 150 δισ. ευρώ ή 1,2 της οικονομικής δραστηριότητας. Ειδικά στην Ελλάδα και την Ισπανία η κατάσταση είναι κοινωνικά εκρηκτική, αφού η ανεργία ανάμεσα στους νέους ξεπερνάει το 55%.

Το δυσάρεστο είναι ότι η πρόταση νόμου δεν εξειδικεύει τον τρόπο που τα κράτη – μέλη, επομένως και η Ελλάδα, θα εκπληρώσουν τους όρους της «εγγύησης απασχόλησης». Επιπλέον, δεν προβλέπεται επιβολή κυρώσεων για όσα δεν θα πετύχουν τον προβλεπόμενο στόχο, μιας και η νομική μορφή που θα λάβει η πρόταση θα είναι πιθανότατα αυτή της «σύστασης».

Παρόλα αυτά, η πρόβλεψη κονδυλίων για ένα σχέδιο που στοχεύει στην αντιμετώπιση του κορυφαίου κοινωνικού και οικονομικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ελλάδα αυτή την εποχή, παρέχει μια ελπίδα ότι οι Βρυξέλλες επιτέλους αφυπνίζονται και εστιάζουν στο σημαντικότερο πρόβλημα που απειλεί όχι μόνο την κοινωνική συνοχή των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και κάθε προοπτική περαιτέρω ευρωπαϊκής εμβάθυνσης.