Financial Times: Μετρά αποτυχίες το ΔΝΤ

Οι FT ''πυροβολούν'' το ΔΝΤ γράφοντας πως ''ενώ το ευρώ βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, το Ταμείο, κατά τα δύο τελευταία χρόνια, προσπαθεί να προλάβει τις εξελίξεις και λειτουργεί αντιδραστικά σε μία ύστατη προσπάθεια να το σώσει''.
Διαβάστε όλο το άρθρο.

''Δεν θέλω να βιαστώ σε πρώιμα συμπεράσματα, αλλά αυτή την στιγμή φαίνεται απίθανο ότι η επίσημη θεσμική απάντηση στην κρίση της ευρωζώνης θα αποτελέσει μοντέλο για τις μελλοντικές κυβερνήσεις.

Ο ρόλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δέχθηκε έντονη δόση περιφρόνησης την προηγούμενη εβδομάδα όταν κοινοποιήθηκε από το CNN η επιστολή παραίτησης του Peter Doyle, βετεράνου του Ταμείου, ο οποίος κατηγόρησε τον οργανισμό ότι απέτυχε να προειδοποιήσει για την κρίση λόγω επίμονης φιλο-ευρωπαϊκής προκατάληψης και «αναλυτικής αποστροφής κινδύνου».

Το ΔΝΤ όχι μόνο δεν έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου εγκαίρως, αλλά η νέα αναταραχή στην Ισπανία και οι αυξανόμενες πιθανότητες για ένα νέο καθολικό πακέτο στήριξης καθιστούν ορθή την κατηγορία ότι η εμπλοκή του στα πακέτα στήριξης για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία έχει επιδεινώσει τη δυνατότητά του να μιλά με ειλικρίνεια στο κοινό ως προς την ευρωζώνη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΔΝΤ έχει αποκρύψει την ανησυχία του για χώρες όπου τα προγράμματα στήριξης εμφανώς αποτυγχάνουν. Το πιο διάσημο παράδειγμα ήταν η καταστροφική χρηματοδότηση της Αργεντινής, πριν από την χρεοκοπία της χώρας το 2001.

Η διστακτικότητά του ΔΝΤ να δεχθεί τις ευθύνες για την επίσπευση της κρίσης το ενθαρρύνει να κρατήσει ανοιχτή την στρόφιγγα των κεφαλαίων ακόμη κι αν το τίμημα είναι η μακροπρόθεσμη ζημία στη νομιμότητά του. Επιπλέον, υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα μεταξύ των χωρών-μετόχων του ΔΝΤ που είναι πολιτικοί σύμμαχοί ή πιστωτές των δανειζομένων κυβερνήσεων.

Για παράδειγμα, μετά την χρεοκοπία της Αργεντινής το 2001, μία ομάδα κυβερνήσεων που είναι μέτοχοι του ΔΝΤ, υπό την καθοδήγηση της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας πίεσαν την διοίκηση του Ταμείου να ξεκινήσει πάλι την χρηματοδότηση της χώρας, παρά την οργή ορισμένων στελεχών του Ταμείου.

Θεωρητικά υπάρχει μία σαφής οργανωτική διαφοροποίηση ανάμεσα στα στελέχη του ΔΝΤ και τη διοίκησή του – όπου συμπεριλαμβάνεται και η γενική διευθύντρια Christine Lagarde – από την μία πλευρά και το εκτελεστικό συμβούλιο των χωρών μετόχων από την άλλη. Πρακτικά όμως, η κουλτούρα της ομοφωνίας συχνά διαρρέει κατά μήκος αυτής της διαχωριστικής γραμμής.

Οι περισσότερες ψηφοφορίες του συμβουλίου είναι ομόφωνες και η διοίκηση δεν προτείνει μία πορεία δράσης εάν δεν γνωρίζει εκ των προτέρων ότι το συμβούλιο θα την στηρίξει. Κατά συνέπεια, συνειδητά ή όχι, η ανάλυση όλη του θεσμού καταλήγει να είναι ένα παιχνίδι εκ του ασφαλούς.

Στην περίπτωση της ευρωζώνης, η δυναμική για θεσμική υπεραισιοδοξία είναι ακόμη μεγαλύτερη και όχι μόνο επειδή του συμβούλιο κυριαρχείται δυσανάλογα από τους Ευρωπαίους. Το Ταμείο είναι ο μικρότερος εταίρος στην χρηματοδότηση των πακέτων στήριξης της ευρωζώνης και εάν τραβήξει την πρίζα, τότε θα προκαλέσει την οργή των συναδέλφων του στην τρόικα – την ΕΕ και την ΕΚΤ - όπως επίσης και της δανειζόμενης χώρας.

Είναι γεγονός ότι το ΔΝΤ άρχισε από τον περασμένο χρόνο να ρίχνει περισσότερο το βάρος του στο θέμα της ελληνικής στήριξης, επιμένοντας σε πιο ρεαλιστικές προβλέψεις ανάπτυξης και σε ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους, πιέζοντας παράλληλα για περισσότερα ευρωπαϊκά κεφάλαια στήριξης και/ή μεγάλο κούρεμα για τους ιδιώτες επενδυτές.

Σε γενικές γραμμές όμως, δύσκολα αποστασιοποιείται κανείς από το συμπέρασμα του κ. Doyle ότι «το δεύτερο μεγαλύτερο αποθεματικό νόμισμα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και πως το Ταμείο, κατά τα δύο τελευταία χρόνια, προσπαθεί να προλάβει τις εξελίξεις και λειτουργεί αντιδραστικά σε μία ύστατη προσπάθεια να το σώσει».

Η Ισπανία είναι μία καλή ευκαιρία για το ΔΝΤ να βρει μία νέα στρατηγική για την κρίση της Ευρώπης, που θα περιλαμβάνει λιγότερα «γλυκαντικά» για τις κυβερνήσεις και περισσότερες δυσάρεστες αλήθειες για τις τράπεζες. Δεδομένου ότι η ευρωζώνη στο σύνολό της δεν έχει περιορισμούς στην χρηματοδότησή της από το εξωτερικό και δεν χρειάζεται ξένο νόμισμα, ήταν εξαρχής αμφισβητήσιμο κατά πόσο χρειαζόταν τα κεφάλαια του ΔΝΤ.

Όπως η Ιρλανδία, έτσι και η Ισπανία έχει πρωτίστως τραπεζικό πρόβλημα και όχι πρόβλημα κρατικού χρέους και χρειάζεται κεφάλαια άμεσα για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζές της. Τα κεφάλαια του ΔΝΤ όμως, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιηθούν για αυτό τον σκοπό.

Ως έχουν τα πράγματα, μία από τις μέτριες πρόσφατες επιτυχίες του ΔΝΤ στο να πει την αλήθεια ήταν το προηγούμενο φθινόπωρο, όταν προειδοποίησε δημοσίως ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα χρειαστούν πολύ περισσότερα κεφάλαια. Η προειδοποίηση αυτή θα έπρεπε να είχε γίνει πολύ νωρίτερα.

Σε αυτή τη φάση, η ευρωζώνη χρειάζεται πολύ λιγότερο έξωθεν χρηματοδότηση και περισσότερο μία οργάνωση με την τεχνική ικανότητα και δυνατότητα να επισημάνει τις δυσάρεστες πραγματικότητες.

Εάν η Ισπανία ζητήσει πακέτο καθολικής στήριξης, το ΔΝΤ θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικό στην απόφασή του να συμμετάσχει σε μία χρηματοδότηση όπου θα αναγκαστεί να καταπιέσει τους προβληματισμούς του στο όνομα της ενότητας''.

Πηγή Euro2day