Γραμματέας ΔΑΠ ΑΕΙ: Η υπευθυνότητα πρέπει να είναι προαπαιτούμενο

Για τη σημερινή κατάσταση στην ανώτατη εκπαίδευση δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Ολοι γνωρίζουν τα προβλήματα και περισσότεροι ακόμα έχουν αντιληφθεί την απαξίωση στην οποία βρίσκονται τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σήμερα. Τμήματα χωρίς αντικείμενο και επαγγελματικά δικαιώματα, ιδρύματα κρατικοδίαιτα βυθισμένα στην υποχρηματοδότηση, φοιτητές χωρίς κίνητρα για αριστεία και ένα σύστημα εκπαίδευσης δίχως καμία επαφή με την αγορά εργασίας και τις ανάγκες της. Με λίγα λόγια, παθογένειες δίχως τέλος χτισμένες σε μια λογική που μόνο σύγχρονη να θεωρηθεί.

Παρ’ όλα αυτά, στις 24 Αυγούστου ψηφίστηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο ένας ακόμα νόμος-πλαίσιο για τα ελληνικά πανεπιστήμια, για τον οποίο ως ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έχουμε τοποθετηθεί εξαρχής. Κινείται σε λάθος κατεύθυνση και είναι πάνω από όλα άτολμος. Δεν τολμάει αλλαγές σε κρίσιμα ζητήματα, που θα απελευθερώσουν το ελληνικό πανεπιστήμιο μια και καλή από την κρατική κηδεμονία που του έχουν επιβάλει.

Σε όλο αυτό το διάστημα, όμως, μέχρι να φτάσουμε στην ψήφισή του, εμείς δεν κρυφτήκαμε. Καταθέσαμε τις δικές μας προτάσεις και ζητήσαμε ένα ρεαλιστικό, σύγχρονο δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο. Ενα πανεπιστήμιο που θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αγορά εργασίας και θα απαντά στις ανάγκες της αγοράς. Αλλά, παράλληλα, μέσω του ανταγωνισμού, θα γίνεται καθημερινά καλύτερο. Για τον λόγο αυτό προτείναμε τη σύνδεση της αξιολόγησης με τη χρηματοδότηση, η οποία θα οδηγεί σε ετήσια κατάταξη των ελληνικών ιδρυμάτων, η οποία θα λειτουργήσει ως επιβράβευση στον άριστο αλλά κυρίως ως κίνητρο στα μέτρια τμήματα να βελτιωθούν.

Κινηθήκαμε λοιπόν με υπεύθυνη στάση. Δεν μπήκαμε σε λογικές μηδενισμού και μικροπολιτικής, αναγνωρίζοντας ότι στον νόμο υπάρχουν και θετικά σημεία όπως το άσυλο, κάτι το οποίο άλλωστε εμείς πρώτοι είχαμε ζητήσει να καταργηθεί. Από εκεί και πέρα, ξεκινώντας τη χρονιά μπήκαμε σε μια διαδικασία γενικών συνελεύσεων, στην οποία τέθηκε το δίλημμα: ανοιχτές ή κλειστές σχολές. Εμείς την επιλογή μας την κάναμε, όπως την κάνουμε εδώ και 25 χρόνια. Μιλήσαμε με τους συμφοιτητές μας, συναποφασίσαμε και καταφέραμε μέσα σε λίγο διάστημα να ανοίξουμε τη συντριπτική πλειοψηφία των σχολών όλης της Ελλάδας με τα πλαίσιά μας και τη στήριξη χιλιάδων φοιτητών στις γενικές συνελεύσεις.

Παρ’ όλα αυτά, δηλώσαμε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω σε καμία από τις διεκδικήσεις μας. Δεν πρόκειται να αποδεχτούμε τον κομματισμό στις διοικήσεις των ιδρυμάτων που επιβάλλει ο νέος νόμος και δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε τη φίμωση των Ελλήνων φοιτητών στα όργανα διοίκησης για θέματα που αφορούν τις σπουδές τους. Αυτά αποτελούν κόκκινες γραμμές.

Ωστόσο, αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα των περιστάσεων και δίνοντας βάση στην υπάρχουσα κοινωνική κατάσταση, συνεχίσαμε τις δημιουργικές μας δράσεις απέναντι στον καινούργιο νόμο, δημιουργώντας τη Γενιά των Φιμωμένων. Μια κίνηση ενάντια στη λογική με την οποία έχει δομηθεί σήμερα η ελληνική κοινωνία και επιβάλλει τη συνέχιση της πολιτικής του βολέματος και της αναξιοκρατίας. Η κίνηση άλλωστε των φιμωμένων μπορεί να έχει τη βάση της στα πανεπιστήμια και να αναδεικνύει την υποβάθμιση του ρόλου της νέας γενιάς, ωστόσο απλώνεται σε όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας, συνάπτει ευρύτερες συμμαχίες και στοχεύει να αλλάξει τη νοοτροπία με την οποία γαλουχήθηκε η χώρα από την αντίληψη που επέβαλε στη μεταπολιτευτική Ελλάδα η γενιά του Πολυτεχνείου, που σήμερα κυβερνά τη χώρα.

Ομως, οι καιροί απαιτούν αλλαγές και αποκοπή από το νοσηρό παρελθόν και τις συμπεριφορές όλων μας, που έφεραν τη χώρα στη χρεοκοπία. Εφτασε η στιγμή που όλοι ανεξαιρέτως πρέπει να αποδείξουμε πως είμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε και να γίνουμε παραγωγικοί για τον τόπο. Πάνω σε όλα αυτά, πριν από λίγες ημέρες ξεκινήσαμε την προσπάθεια για το Εθνικό Συμβούλιο Φοιτητών. Ενα συμβούλιο που θα ξεκινά από την αντιπροσώπευση μέσω των φοιτητικών συλλόγων και θα έχει στόχο να προσφέρει στις τοπικές κοινωνίες και στον τόπο. Για πρώτη φορά θέτουμε ως στόχο η φοιτητική εκπροσώπηση να συνδεθεί με την επιστημονική προσφορά των νέων ανθρώπων, προτείνοντας τη δημιουργία του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΕΣΥΦ, το οποίο θα έχει ως αποστολή την επιστημονική και πολιτική τεκμηρίωση των δράσεων των φοιτητών σε κεντρικό επίπεδο, ενώ παράλληλα καθήκον να συνεισφέρει με προτάσεις πάνω σε μείζονα θέματα της κοινωνίας.

Πλέον, παρά τα μεγάλα μας λάθη στο παρελθόν, που οδήγησαν τη φοιτητική εκπροσώπηση να βρίσκεται στο ίδιο κάδρο με συνδικαλιστικές οργανώσεις που η κοινωνία απεχθάνεται, πρέπει να αλλάξουμε. Προχωράμε λοιπόν μπροστά, ενώνοντας τους Ελληνες φοιτητές σε κάτι παραγωγικό. Αποδεικνύοντας πως έχουμε διδαχθεί από τα λάθη των γονιών μας και θα τα αποφύγουμε. Και σ’ αυτή την προσπάθεια δεν πρέπει να υπάρχουν κλειστές πόρτες. Χρειαζόμαστε τη στήριξη των υγιών φωνών προκειμένου να έχουμε το δικαίωμα εμείς οι σημερινοί 20άρηδες να γίνουμε η αλλαγή. Μη μας υποτιμάτε λοιπόν. Απλώς, ακούστε μας…