Εκτελέσεις που δεν πήγαν και πολύ καλά

Από σαδιστές εκτελεστές και ελαττωματικό φονικό εξοπλισμό μέχρι και αθώα ανθρώπινα λάθη, η εσχάτη των ποινών μπορεί να μετατραπεί σε ανείπωτο βασανιστήριο για τον θανατοποινίτη. 

Κι εκεί που περιμένει έναν γρήγορο και -σχετικά- ανώδυνο χαμό, συναντά τη φρίκη κατά πρόσωπο!


Όταν βέβαια μιλάμε για κάτι τόσο περίπλοκο όσο ο θάνατος, πολλά πράγματα μπορούν να πάνε στραβά...

Οι απόψεις του καθενός για τη θανατική ποινή δεν θα μας απασχολήσουν εδώ, γιατί το θέμα μας είναι η τραγωδία της εκτέλεσης και η απειρία των λαθών ή των παραλείψεων που μπορεί να προκύψουν κατά τη μοιραία διαδικασία. 

Μια σειρά από αποτρόπαια περιστατικά που συνδέονται με τη θανατική ποινή δίνουν τροφή για σκέψη, με τον απαραίτητο αποτροπιασμό να είναι το κλειδί για την τελική απόφαση...

Η βασανιστική ένεση του Christopher Newton 



Ο Newton ήταν πράγματι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Αφέθηκε επίτηδες να συλληφθεί κατά τη διάρκεια μιας ληστείας ώστε να φυλακιστεί, πριν αποφασίσει ότι η «στενή» ήταν το μέρος που ήθελε να πεθάνει. Δολοφόνησε λοιπόν βίαια τον συγκρατούμενό του στο κελί, Jason Brewer, πράξη για την οποία καταδικάστηκε σε θάνατο με ένεση. Το θανατερό πλάνο πήγαινε περίφημα για τον Newton, όταν την επίμαχη στιγμή η τροπή των γεγονότων δεν θα δικαίωνε την επιλογή ζωής (ή θανάτου!) που είχε κάνει. Πρώτα απ' όλα, χρειάστηκε πάνω από μιάμιση ώρα για να βρεθεί κατάλληλη φλέβα για τη χορήγηση του φονικού κοκτέιλ, μιας και τα κιλά του Newton παραήταν πολλά. Στη διάρκεια αυτή, τον τρύπησαν πάνω από 10 φορές μέχρι να βρουν φλέβα, ενώ του επιτράπηκε μέχρι και διάλειμμα για τουαλέτα, εξαιτίας του χρόνου που κρατούσε η εκτέλεση! Όταν τελικά η σύριγγα βρήκε στόχο, οι αυτόπτες μάρτυρες παρατήρησαν με τρόμο ότι το στομάχι του είχε φουσκώσει δραματικά, το στόμα και το πηγούνι του στράβωσαν, με φριχτούς σπασμούς να δονούν το σώμα του. Τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί βέβαια αν η ένεση χορηγούταν σωστά. Και σαν να μην έφταναν αυτά, χρειάστηκαν 16 βασανιστικά λεπτά πριν καταλήξει ο Newton, χρόνος υπερδιπλάσιος από τον συνήθη... 

Οι «φλεγόμενες φλέβες» του Brian Steckel 



Το φρικιαστικό έγκλημα του Brian Steckel, ο οποίος κακοποίησε σεξουαλικά μια γυναίκα με κατσαβίδι και κατόπιν τη σοδόμισε, πριν την παραδώσει ζωντανή στις φλόγες, επέσυρε τη θανατική καταδίκη του. Η εσχάτη των ποινών υποτίθεται ωστόσο ότι πρέπει να εκτελείται με «ανθρωπιά», κάτι που δεν συνέβη στην περίπτωσή του. Η πρώτη από τις τρεις ενέσεις που χορηγούνται, η οποία αναισθητοποιεί τον άνθρωπο, δεν έπιασε τον Steckel, ο οποίος παρέμεινε διαυγής καθ' όλη τη διαδικασία. Η δυσλειτουργία της μηχανής που χορηγούσε το φονικό μείγμα την έκανε να περάσει στην επόμενη φάση, παρόλο που το κατασταλτικό δεν είχε λειτουργήσει. Ο Steckel είχε λοιπόν συνείδηση όταν του χορηγήθηκε το παραλυτικό μείγμα, με την τρίτη ένεση που περιείχε το φονικό χλωριούχο κάλιο να ακολουθεί αμέσως μετά. Στα 12 λεπτά της διαδικασίας, ο Steckel θα έβρισκε φρικτό θάνατο από τη δράση της ουσίας, που περιγράφεται σαν «να καίγονται οι φλέβες σου», χωρίς να μπορεί ωστόσο να αντιδράσει, εξαιτίας της παραλυτικής ένεσης...

Το -κυριολεκτικό- κάψιμο του William Kemmler 


Ήταν το 1890 όταν ο William Kemmler καταδικάστηκε για τη βίαιη δολοφονία της συζύγου του με έναν μπαλτά, κακούργημα που θα τον έστελνε κατευθείαν στην ηλεκτρική καρέκλα. Αυτό που κάνει την περίπτωσή του μοναδική είναι ότι ο Kemmler θα γινόταν ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που θα εκτελούταν με αυτό τον τρόπο, τίποτα λοιπόν δεν θα μπορούσε να πάει στραβά στην πρώτη πειραματική απόπειρα της ηλεκτρικής καρέκλας! Το άγχος των εκτελεστών για την καινούρια διαδικασία ήταν μάλιστα τέτοιο που ο θανατοποινίτης θα αναγκαστεί να τους δίνει συνεχώς κουράγιο, βοηθώντας παράλληλα στον ίδιο του τον περιορισμό πάνω στη φονική συσκευή. Ήταν όμως το έτος 1890, πώς θα μπορούσες να εκτελέσεις ανώδυνα έναν κατάδικο με ηλεκτρισμό; Όταν λοιπόν γύρισε ο διακόπτης, ο ηλεκτρισμός έκανε τη δουλειά του, και μέσα στον προβλεπόμενο χρόνο των 10 δευτερολέπτων ο Kemmler θα δηλωνόταν νεκρός. Όταν ο διευθυντής των φυλακών και οι δεσμοφύλακες προσπάθησαν ωστόσο να μετακινήσουν το πτώμα -όπως πίστευαν- από την καρέκλα, παρατήρησαν ότι το χέρι του Kemmler αιμορραγούσε, δεν μπορούσε λοιπόν να ήταν νεκρός, όπως ισχυρίστηκε ο γιατρός! Πανικόβλητος ο διευθυντής, διέταξε την επανάληψη της διαδικασίας, με τον Kemmler να έχει «ξυπνήσει» και να αιμορραγεί ακατάσχετα από το στόμα. Το αποτρόπαιο θέαμα έκανε τον γιατρό να εγκαταλείψει την εκτέλεση, με την επαναληπτική δοκιμή να στερεί τελικά τη ζωή του εγκληματία αποτελεσματικά. Το πράγμα δεν είχε ωστόσο τελειώσει: ένας άρρωστος ήχος ακουγόταν από την καρέκλα, σαν να καιγόταν σάρκα πάνω της, ο οποίος ακολουθήθηκε από σύννεφα καπνού και οσμές καμένου κρέατος. Με αυτές τις εικόνες, η ανθρωπότητα υποδέχτηκε την έλευση της ηλεκτρικής καρέκλας... 

Ο σχεδόν πνιγμός του Jimmy Lee Gray 


Ο αμετανόητος εγκληματίας σκότωσε την κοπέλα του, εξέτισε την ποινή του και όταν βγήκε από τη φυλακή, απήγαγε ένα 3χρονο κορίτσι, το βίασε και επιχείρησε κατόπιν να το πνίξει, πριν το αποτελειώσει σπάζοντάς της τον λαιμό. Ο δήμιος, πλήρως ενήμερος για τις φρικιαστικές πράξεις του θανατοποινίτη, τον χλεύαζε καθ' όλη τη διάρκεια της εκτέλεσης, ενώ τα μπουρδούκλωσε επίτηδες στη διαδικασία για να του προκαλέσει όσο περισσότερο πόνο μπορούσε. Έχοντας καταδικαστεί σε θάνατο με αέριο, ο Gray καθόταν στη θανατοκαρέκλα του την ώρα που οι κρύσταλλοι κυανίου παρήγαγαν το φονικό αέριο. Όταν το αέριο έφτασε στους πνεύμονές του, ο Gray άρχισε να πνίγεται για 8 ολόκληρα λεπτά(!), με το πλήθος που παρακολουθούσε να παραδίδεται στη φρίκη. Ο θανατοποινίτης χτυπούσε κατόπιν το κεφάλι του μανιασμένα σε έναν σιδερένιο στύλο πίσω από την καρέκλα, με τον δήμιο να μην έχει δέσει επίτηδες στην καρέκλα το κεφάλι του Gray. Ο διευθυντής της φυλακής εκκένωσε άρον-άρον την αίθουσα των επισκεπτών, για να μη βλέπουν οι μάρτυρες τον άντρα που πνιγόταν να προσπαθεί να λιώσει το κεφάλι του στο σκληρότερο αντικείμενο που μπορούσε να φτάσει. Η επίσημη έκθεση της εκτέλεσής του ανέφερε ωστόσο ότι ο Gray είχε πεθάνει χωρίς πόνο και ήταν κλινικά νεκρός όταν επιδόθηκε στην πράξη της αυτοκαταστροφής του...

Ο διπλός απαγχονισμός του George Painter 



Καταδικασμένος για την ιδιαιτέρως ειδεχθή δολοφονία της συμβίας του το 1891, ο Painter θα εκτελούταν με απαγχονισμό 3 χρόνια αργότερα. Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν αδιάσειστες αποδείξεις ότι δεν ήταν αυτός ο δράστης, ο θανατοποινίτης στήθηκε στην αγχόνη στις 26 Ιανουαρίου 1894, με 70 θεατές να έχουν κυκλώσει τον χώρο της εκτέλεσης. Η λευκή κουκούλα περάστηκε στο κεφάλι του, η θηλιά κλείδωσε στον λαιμό του και οι μηροί του δέθηκαν με λουριά. Ο δήμιος έκοψε κατόπιν το σχοινί και η «καταπακτή» κάτω από τα πόδια του άνοιξε, με το σώμα του Painter να κρέμεται νεκρό στην αγχόνη. Οι δεσμοφύλακες μετέφεραν κατόπιν το σώμα του θανατοποινίτη πάνω στην πλατφόρμα για να βεβαιώσει ο γιατρός τον θάνατό του. Παρά το γεγονός ότι ο γιατρός διαπίστωσε ότι ο λαιμός του είχε σπάσει, δεν πίστεψε ότι ο Painter ήταν νεκρός! Οι φρουροί αντικατέστησαν άρον-άρον τη θηλιά στον λαιμό του με μια καινούρια, με το αίμα του να αναβλύζει και να βάφει τη λευκή κουκούλα κόκκινη. Καθιστός καθώς ήταν στην «καταπακτή» και με το αίμα να καλύπτει πλέον και τη λευκή στολή του, θα κρεμαζόταν για δεύτερη φορά, με το πλήθος να απομακρύνεται αποτροπιασμένο από το σκηνικό. Αυτή τη φορά ο γιατρός βεβαίωσε τον τελεσίδικο χαμό του...

Το κρέμασμα από τις μασχάλες του Louison Cartouche 


Ήταν στη δεκαετία του 1720 όταν οι γαλλικές Αρχές εξάρθρωναν την περίφημη εγκληματική συμμορία Cartouche, εκτελώντας ένα-ένα τα μέλη της. Ο Louison Cartouche, μέλος της σπείρας και αδερφός του «εγκεφάλου» της, ήταν ήδη καταδικασμένος σε καταναγκαστική εργασία όταν ο δικαστής Arnould de Boueix αποφάσισε να δώσει ένα καλό μάθημα στους επίδοξους κακοποιούς, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τον Louison, αν και η τιμωρία του παραήταν τραβηγμένη: ο 15χρονος Cartouche διατάχθηκε να κρεμαστεί από τις μασχάλες του για 2 ώρες, σε μια πράξη εξευτελισμού παρά εκτέλεσης. Η καινοτόμα ποινή δεν είχε βέβαια προηγούμενο, κανείς δεν ήξερε λοιπόν τι θα συμβεί σε έναν άνθρωπο αν τον κρεμούσες από τις μασχάλες του! Η τιμωρία εκτελέστηκε το 1722, με τον έφηβο να κλαίει γοερά πάνω στην αγχόνη ήδη από τις πρώτες στιγμές του μαρτυρίου του. Κατόπιν αίμα άρχισε να αναβλύζει από τις κοιλότητες του σώματός του, με τον πόνο να είναι ανείπωτος. Κάποια στιγμή οι κραυγές αγωνίας θα σταματούσαν, με τη γλώσσα του Cartouche να κρέμεται έξω από το στόμα του. Παρά το γεγονός ότι δεν είχαν περάσει οι δύο ώρες της ποινής, οι δεσμοφύλακες ξεκρέμασαν το άτυχο αγόρι, το οποίο ήταν ήδη νεκρό. Κι έτσι η εξευτελιστική τιμωρία μετατράπηκε σε θανατική καταδίκη μετά βασανισμού...

Ο πολλαπλός αποκεφαλισμός της λαίδης Margaret Pole 



Η λαίδη Margaret de la Pole ήταν μια αριστοκρατικής καταγωγής κυρία των τιμών στην αυλή του βασιλιά Ερρίκου Η' της Βρετανίας. Παρά τη συγγένειά της με τη βασιλική οικογένεια, η 67χρονη λαίδη κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία, με την ποινή της να ορίζεται σε αποκεφαλισμό με πέλεκυ. Η καθόλα αθώα αριστοκράτισσα θα περνούσε 2,5 χρόνια στη φυλακή πριν φτάσει η μαρτυρική μέρα της εκτέλεσής της: 150 θεατές την παρακολουθούσαν καθώς ανέβαινε στο ικρίωμα. Όταν ο δήμιος τη διέταξε να βάλει το κεφάλι της στο κατάλληλο σημείο, εκείνη αρνήθηκε, επιστρατεύτηκαν λοιπόν οι βοηθοί του εκτελεστή για να την καθηλώσουν στην ενδεικνυόμενη στάση. Την ώρα που εκείνη μαχόταν λυσσαλέα με τους δεσμοφύλακες, ο αρχάριος δήμιος σήκωσε πανικόβλητος το τσεκούρι του για τη μία και μοναδική τσεκουριά που θα χρειαζόταν να καταφέρει στον αδύναμο λαιμό της Margaret. Όπως όμως ήδη περιμένετε, το τσεκούρι δεν βρήκε τον στόχο του με ακρίβεια και καρφώθηκε στον ώμο της άτυχης γυναίκας. Ούτε όμως και η δεύτερη τσεκουριά θα αποδεικνυόταν θανάσιμη(!), με τον τρομοκρατημένο δήμιο να επιδίδεται σε πολυάριθμες άστοχες απόπειρες στον λαιμό και την πλάτη της γυναίκας πριν καταφέρει το τελεσίδικο χτύπημα...

Ο πειραματικός απαγχονισμός του Tom Ketchum 



Αμερικανός παράνομος που έδρασε στο Τέξας κατά τα τελευταία χρόνια της περίφημης Άγριας Δύσης, ο μονόχειρας Ketchum θα έχανε το χέρι του από πυροβολισμό με καραμπίνα το 1899. Μετά το νοσοκομείο βέβαια θα μεταφερόταν κατευθείαν στο δικαστήριο, όπου και καταδικάστηκε συνοπτικά σε θάνατο με απαγχονισμό. Όταν έφτασε η μέρα της εκτέλεσής του το 1901, αναβρασμός επικρατούσε στη μικρή πόλη του Clayton, καθώς δεν είχαν εκτελέσει ποτέ κάποιον στην αγχόνη, έπρεπε λοιπόν να αυτοσχεδιάσουν! Το σχοινί που επιλέχθηκε ήταν ωστόσο πολύ μακρύ για τον σωματότυπό του αλλά και πολύ λεπτό, με το αυτοσχέδιο ικρίωμα να μη δίνει ταυτόχρονα την αίσθηση του «στιβαρού». Ο άντρας τοποθετήθηκε στην αγχόνη, η θηλιά προσαρμόστηκε στον λαιμό του και όταν άνοιξε η «καταπακτή», το σώμα του Ketchum προσγειώθηκε απρόοπτα στο έδαφος. Κανένας λόγος ανησυχίας όμως, καθώς η εκτέλεση ήταν πετυχημένη: το κεφάλι είχε αποκολληθεί από το σώμα, με το άψυχο κουφάρι να αναβλύζει αίμα και τον κόσμο να τρέχει πανικόβλητος να σωθεί από το φρικιαστικό θέαμα. Μέχρι και σήμερα θα βρει κανείς στο Clayton καρτ-ποστάλ που απεικονίζουν το γεγονός, για το μόνο πράγμα που είναι ίσως γνωστή η πόλη...

Η παρά λίγο εκτέλεση του Wallace Wilkerson 



Σε μια παρτίδα πόκερ του 1877, ο Wallace Wilkerson θα σκοτώσει τον William Baxter, αδίκημα που θα ισοδυναμούσε με τη θανατική του καταδίκη. Ο Wilkerson επέλεξε τη μέθοδο της εκτέλεσής του μέσα από μια πληθώρα επιλογών, καταλήγοντας στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τη μοιραία μέρα του 1877 λοιπόν ο θανατοποινίτης κάθισε σε μια καρέκλα 10 μέτρα μακριά από το απόσπασμα, αρνούμενος ωστόσο να του δέσουν τα μάτια και να τον καθηλώσουν στην καρέκλα, αφού όπως ισχυρίστηκε ήθελε να πεθάνει σαν άντρας. Το απόσπασμα δεν θα έκανε ωστόσο καλή δουλειά, αφού από την ομοβροντία μία σφαίρα θα τον έβρισκε στο χέρι και μερικές ακόμα στο σώμα, χωρίς να αποδειχτούν ωστόσο θανάσιμες. Ο Wilkerson θα σηκωθεί από την καρέκλα και θα πέσει στο έδαφος ξεφωνίζοντας: «Ω θεέ μου! Θεέ μου! Αστόχησαν!». Τέσσερις γιατροί έτρεξαν για να βεβαιώσουν την κατάστασή του, η οποία ήταν κρίσιμη. Αντί λοιπόν να τον ξαναστήσουν στο απόσπασμα, περίμεναν υπομονετικά να καταλήξει από τα τραύματά του, διαδικασία που θα αποδεικνυόταν βέβαια αρκετά βασανιστική, αφού χρειάστηκαν 27 ολόκληρα λεπτά για να κηρυχθεί επισήμως νεκρός...

Ginggaew Lorsoungnern 


Η Lorsoungnern απήγαγε ένα παιδάκι από την Μπανγκόκ για να ζητήσει λύτρα, η υπόθεση κατέληξε ωστόσο άσχημα, με το παιδί να βρίσκεται νεκρό και την ίδια να καταδικάζεται σε θάνατο. Η κατάλληλη μέθοδος εκτέλεσης που επιλέχθηκε για την απαγωγέα αφορούσε σε μια περίπλοκη δολοφονική κατασκευή, που περιλάμβανε το δέσιμο του εγκληματία σε έναν ξύλινο σταυρό, με τα χέρια καθηλωμένα σε στάση προσευχής και το σώμα να κοιτά στον τοίχο. Ο δήμιος στεκόταν πίσω από ένα παραπέτασμα, χωρίς να μπορεί να δει τον θανατοποινίτη, με έναν στόχο να υποδεικνύει πού βρισκόταν η καρδιά του: ο εκτελεστής είχε ως όπλο θανάτου ένα αυτόματο πολυβόλο, το οποίο «κλείδωνε» προς τον στόχο, διασφαλίζοντας ότι οι 15 και πλέον σφαίρες που μπορούσε να ρίξει θα χτυπούσαν διάνα. Όλα αυτά βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι ο κακοποιός θα παρέμενε ακίνητος πάνω στον σταυρό! Στις 13 Ιανουαρίου 1979 λοιπόν, η Lorsoungnern προσαρμόστηκε πάνω στην ιδιαίτερη συσκευή και λίγο μετά 10 σφαίρες εξαπολύονταν από το πυροβόλο. Ο γιατρός πλησίασε, βεβαίωσε τον θάνατό της και οι δεσμοφύλακες άρχισαν να λύνουν το αιμόφυρτο σώμα από τον σταυρό, με το στέρνο της Lorsoungnern να έχει γίνει κόσκινο από την ομοβροντία. Το κουφάρι της μεταφέρθηκε κατόπιν στο νεκροτομείο, καθώς οι φύλακες βιάζονταν γιατί είχαν κι άλλη εκτέλεση αμέσως μετά. Κι όμως, σε λίγο κραυγές άρχισαν να βγαίνουν από το νεκροτομείο, με το έκπληκτο προσωπικό να διαπιστώνει ότι η Lorsoungnern ήταν ακόμα ζωντανή! Κάποιος τη γύρισε στο πλάι για να μην πνιγεί από το αίμα της, την ώρα που κάποιος άλλος επιχείρησε να τη στραγγαλίσει, αλλά εμποδίστηκε. Παρέμεινε εκεί αγκομαχώντας για μπόλικη ώρα, τόση ώστε να εκτελεστεί (επιτυχώς αυτή τη φορά) και ο δεύτερος θανατοποινίτης, χωρίς ωστόσο να καταλήγει. Τότε ήταν που αποφασίστηκε να ξαναεκτελεστεί(!), με τους δεσμοφύλακες να κουβαλούν τη Lorsoungnern, σε κατάσταση ακατάσχετης αιμορραγίας, και πάλι στον σταυρό. Δεκαπέντε σφαίρες μετά, η Lorsoungnern θα απελευθερωνόταν από το φρικιαστικό μαρτύριό της. Τι είχε πάει όμως τόσο στραβά; Μα το γεγονός ότι η άτυχη κακοποιός είχε την καρδιά στη δεξιά πλευρά του σώματός της...