Ο Τσίπρας δεν θέλει να είναι πια το «τρομερό παιδί του συστήματος»

Στις αρχές Ιουνίου, στην εκδήλωση για την παρουσίαση του αναθεωρημένου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας είχε μιλήσει για «βίαιη ωρίμανση» του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πρόγραμμα, αυτό δεν γινόταν σαφές η διάθεση για σύγκρουση με την τρόικα ήταν ακόμα εμφανής και ο ΣΥΡΙΖΑ έδειχνε να αμφιταλαντεύεται απέναντι σε προαπαιτούμενα για ένα κόμμα εξουσίας.
 


Τέσσερις εβδομάδες αργότερα, η ατζέντα των μετριοπαθών δείχνει να έχει επικρατήσει απόλυτα. Ο Τσίπρας κτίζει προφίλ σοβαρού ηγέτη για να κυβερνήσει τη χώρα.    

Δεκαπέντε μέρες έχουν περάσει από τις εκλογές, τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε στο νήμα και η συμπεριφορά του ήδη καθόλου δεν θυμίζει όχι μόνο αυτά που ξέραμε, αλλά οποιαδήποτε άλλη αντιπολίτευση. Στη συνδιάσκεψη και τηνΚεντρική Επιτροπή του ΣΥΝ μπορεί να μιλούσαν για δομική αντιπολίτευση, στην πραγματικότητα όμως ο Τσίπρας ακολουθεί μια αντιπολιτευτική τακτική χαμηλών τόνων και χαμηλής πίεσης προς την κυβέρνηση. Η συγκυβέρνηση χαρακτηρίζεται ως «μνημονιακή» και κατηγορείται ότι δεν διαπραγματεύεται αρκετά. Και αυτό είναι. 
  
Είναι εμφανές ότι η Κουμουνδούρου έχει την πρόθεση να δώσει χρόνο στην κυβέρνηση, αυτό σηματοδοτεί άλλωστε η τοποθέτηση του ιδρυτικού συνεδρίου του νέου κόμματος το Μάρτιο. Είναι επίσης εμφανές ότι δεν σκοπεύει να την αμφισβητήσει άμεσα και με τον ίδιο ισοπεδωτικό τρόπο που αντιμετώπισε τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου. Αν υπάρχει μια φράση κλειδί που ακούει κανείς από τα χείλη του Τσίπρα, του εκπρόσωπου Πάνου Σκουρλέτη και άλλων είναι ότι «η κυβέρνηση έχει νομιμοποίηση». Αναγνωρίζοντας αυτό, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δικαιολογεί και μια περίοδο χαμηλών τόνων από την αντιπολίτευση, η οποία είναι απροσδιόριστο πότε θα λήξει.    

Αυτά σε επίπεδο τακτικής. Και σε επίπεδο στρατηγικής και συμμαχιών όμως είναι εμφανής μια στροφή. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην αποκήρυξε επίσημα τις ανορθόδοξες μορφές αγώνα. Η προαναγγελία πάντως από τα χείλη του ιδίου του κ. Τσίπρα ότι «θα μας ταράξουν στην νομιμότητα» σημαίνει εμφανείς αποστάσεις από τους «μπαχαλάκηδες» εντός και εκτός κόμματος. Για την ιστορία την φράση χρησιμοποίησε πρώτος μετά τις εκλογές ο Δ. Παπαδημούλης, ο πλέον προβεβλημένος εκ των «μετριοπαθών». 

Ο Τσίπρας την υιοθέτησε. Αυτό λέει πολλά. Όπως επίσης λέει πολλά, ότι ο έτερος «μετριοπαθής» Γ. Δραγασάκης έγινε αντιπρόεδρος της βουλής για να μην εμπλέκεται με την καθημερινή αντιπολιτευτική τριβή. Σύμφωνα με πληροφορίες αυτό έγινε για να έχει ελεύθερα τα χέρια για την  προγραμματική αναπροσαρμογή, η οποία θα είναι συνεχής και θα φέρνει το ΣΥΡΙΖΑ συνεχώς σε πιο ρεαλιστικές θέσεις.    

Ο Τσίπρας χαρακτήρισε το συνέδριο του Economist σημαντική εκδήλωση, μια υψηλής σημασίας συμβολική χειρονομία. 

Αντι για καταγγελίες μνημονίων και ακύρωση νόμων, στην ομιλία του εστίασε στο δικαίωμα της Ελλάδας, να ενταχθεί στη ρύθμιση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Αν κάτι μπορεί να συμπεράνει κανείς από όλα αυτά είναι ότι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να είναι πια  το «τρομερό παιδί του συστήματος», ότι ήταν να κερδίσει από αυτό, το εξαργύρωσε ήδη. 


Θέμης Δαγκλής