Αποκλειστική συνέντευξη του Nando Parrado που επιβίωσε στις Άνδεις μετά από αεροπορικό δυστύχημα

Ο Nando Parrado είναι ένας από τους επιβάτες της μοιραίας πτήσης 571, που στις 13 Οκτωβρίου του 1973 συνετρίβη στις Άνδεις. Στην καμπίνα του αεροσκάφους βρίσκονταν μια ομάδα ράγκμπι, συγγενείς και φίλοι των παικτών.
 

Πολλοί από αυτούς έχασαν τη ζωή τους την ώρα της συντριβής ενώ από όσους κατάφεραν αρχικά να επιζήσουν, ορισμένοι δεν τα κατάφεραν να επιβιώσουν τις επόμενες ημέρες που έζησαν στο βουνό.

Η ιστορία των επιζησάντων και ο τρόπος που κατάφεραν να επιβιώσουν για περισσότερο από δύο μήνες στις αφιλόξενες συνθήκες των Άνδεων, τρεφόμενοι και με τα πτώματα των συνεπιβατών τους, μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο.

Ο Nando Parrado έπαιξε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στις προσπάθειες των επιζησάντων να καλέσουν σε βοήθεια και τελικά να σωθούν. Τα όσα συνέβησαν στις Άνδεις, κατέγραψε στο βιβλίο του με τίτλο «Θαύμα στις Άνδεις». 

Σήμερα θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ομιλητές παγκοσμίως, σε θέματα ηγεσίας, ομαδικού πνεύματος, αποφασιστικότητας και επίτευξης στόχων. Ο Nando Parrado θα μιλήσει και στο ελληνικό κοινό την Πέμπτη 31 Μαΐου με θέμα «Το θαύμα στις Άνδεις. Η Ελπίδα στην Κρίση είναι υπόθεση Ηγεσίας».

Πριν την ομιλία αυτή, το newsbeast.gr εξασφάλισε μια αποκλειστική συνέντευξη με τον άνθρωπο που κατάφερε να επιβιώσει για πάνω από 2 μήνες στις Άνδεις.

Διαβάστε τις άκρως ενδιαφέρουσες απαντήσεις που έδωσε για τα όσα συνέβησαν στο αφιλόξενο υψόμετρο, την απόφαση να τραφούν με τα πτώματα των συνεπιβατών τους, αλλά και πώς βλέπει και αξιολογεί σήμερα τις αποφάσεις που πήρε τότε.

- Υπάρχει κάποια πτυχή της ταινίας που δεν ήταν ακριβής σχετικά με το τι συνέβη; Κάποια παράλειψη ή διαστρέβλωση ίσως;
«Είναι πολύ δύσκολο να συμπεριλάβεις 72 ημέρες και νύχτες, 16 επιζήσαντες, 29 νεκρούς, 10 ημέρες πεζοπορίας στις Άνδεις… Σε μιάμιση ώρα! Ωστόσο, ό,τι δείχνει η ταινία είναι ακριβές».

- Πώς αποφασίσατε να γράψετε ένα βιβλίο για τα όσα συνέβησαν στις Άνδεις, τόσα χρόνια μετά τα γεγονότα, 34 συγκεκριμένα;
« Ήταν ένα βιβλίο που έγραψα για τον πατέρα μου, σαν δώρο για τα 90ά του γενέθλια. Εάν διαβάσετε, πίσω από τις λέξεις, θα δείτε ότι πρόκειται για ένα βιβλίο γραμμένο από το γιο στον πατέρα που του έσωσε τη ζωή με τα όσα του δίδαξε».

- Όταν μάθατε την 11η ημέρα ότι οι επιχειρήσεις διάσωσης θα σταματήσουν, πώς αντιδράσατε; Τότε αλλά και άλλες φορές έπειτα, πού βρήκατε το κουράγιο να συνεχίσετε τις προσπάθειες να σωθείτε παρά τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν;
«Ήμουν πολύ, πολύ, πολύ τρομαγμένος και θλιμμένος. Δεν βρήκα το κουράγιο, ήταν η μόνη μου επιλογή. Παρέμεινα πολύ τρομαγμένος».

- Πόσο εύκολο ήταν για εσάς προσωπικά η απόφαση να τραφείτε με τα σώματα των νεκρών συνεπιβατών; Αντιμετωπίσατε κάποιο ηθικό δίλημμα ή -λόγω της προηγηθείσας και αποτυχημένης προσπάθειας να βρείτε οτιδήποτε άλλο- «μιλούσε» το ένστικτο της επιβίωσης; Η απόφαση αυτή, θα λέγατε ότι ήταν ενστικτώδης ή κατόπιν λογικής σκέψης, βάσει ενός ορθολογισμού;
«Δεν υπήρχε επιλογή, δεν υπήρχε δίλημμα, καθαρός ρεαλισμός και μια μείξη ενστίκτου, πραγματισμού και ορθολογισμού».



- Οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των επιζησάντων ποιες ήταν; Κυριαρχούσε ένα πνεύμα ομαδικότητας ότι «όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε» ή υπήρξαν συγκρούσεις, διαφωνίες; Εάν ναι, πώς επιλύθηκαν;
«Δεν υπήρξαν καθόλου συγκρούσεις. Ήμασταν πολύ καλοί φίλοι, χρόνια τότε. Εάν είχε συμβεί σε ένα κανονικό, εμπορικό αεροπλάνο, θα ήταν πολύ διαφορετικά…»

- Ταξιδεύετε συχνά με αεροπλάνο; Αν ναι, ακόμη και σήμερα σας έρχονται στο μυαλό οι εικόνες του δυστυχήματος;
«Κάνω περίπου 100 πτήσεις κάθε χρόνο. Είμαι πιλότος, με πιστοποίηση για μονοκινητήρια αεροπλάνα. Κανένα πρόβλημα δεν έχω να πετάω. Ο πιλότος έκανε ένα λάθος. Δεν μ’ αρέσουν οι κακοί πιλότοι…»

- Η περιπέτεια αυτή σας έκανε σίγουρα πιο δυνατό. Νιώθετε ότι νικήσατε το φόβο του θανάτου;
«Εξακολουθώ να μη μου αρέσει να πεθάνω… Τη ζωή αξίζει να τη ζεις κάθε στιγμή. Έχω τους ίδιους φόβους που ο μέσος άνθρωπος επίσης έχει».



- Συναντήσατε ποτέ τους συγγενείς των συνεπιβατών σας; Πώς σας αντιμετώπισαν; Τι τους είπατε;
«Ναι πολλές φορές. Δεν με αντιμετώπισαν ποτέ με οτιδήποτε άλλο πέρα από μια ζεστή αγκαλιά. Και βασικά, είχα συγγενική σχέση με τους συνεπιβάτες, καθώς η μητέρα και η αδελφή μου πέθαναν στο δυστύχημα».

- Υπήρχαν κάποιος που αναδείχθηκε σε αρχηγός της ομάδας; Αν ναι με ποιο τρόπο έγινε αυτό; Ξεχώρισαν μέσα από τους υπόλοιπους, αναζητήθηκε από τους επιζήσαντες κάποιος που μπορούν να βασιστούν πάνω του για να τους σώσει;
«Τρεις, υπήρχαν τρεις ή τέσσερις αρχηγοί, οι υπόλοιποι ακολουθούσαν σαν μια τέλεια ομάδα. Οι αρχηγοί αναδείχθηκαν εξαιτίας της κατάστασης και της συμπεριφοράς του υπό συνθήκες πίεσης. Δεν ήταν εκλεγμένοι. Δεν ήθελα να πεθάνω εκεί, έτσι αποφάσισα ότι θα προσπαθήσω για το αδύνατο… Κάτι που ήταν καλύτερο από το να κάτσω κάτω και να πεθάνω, με έναν αργό θάνατο. Εάν αυτό είναι αρχηγός… Βασικά, ίσως είμαι αρχηγός της ίδιας μου της ζωής, κυρίαρχος του δικού μου πεπρωμένου».



- Σήμερα, διατηρείτε σχέσεις με τους υπόλοιπους επιβάτες της πτήσης;
«Ναι πολύ συχνά. Συναντώ 4 ή 5 από αυτούς κάθε εβδομάδα και είμαστε όλοι "ζωντανοί". Συναντιόμαστε οι 16 επιζήσαντες σε ένα πάρτι στις 22 Δεκεμβρίου που είναι η ημέρα της διάσωσης και η έναρξη μιας καινούργιας ζωής».

- Υπήρχαν πράγματα που έγιναν μεταξύ σας αυτές τις 62 ημέρες και τελικά τα κρατήσατε για πάντα μέσα σας χωρίς να δημοσιοποιηθούν ποτέ;
«Όχι κάτι που μπορώ να θυμηθώ».



- Τελικά ό,τι έγινε στις Άνδεις ήταν ένα θαύμα ή απλά μια ματιά στη σκληρή πλευρά της ζωής;
«Ήταν οι συνέπειες ενός λάθους του πιλότου».

- Αν βρισκόσασταν ξανά στην ίδια θέση, κρίνοντας με τα όσα έχουν μεσολαβήσει από τότε, θα κάνετε τα ίδια, οι αποφάσεις σας θα ήταν οι ίδιες ή θα δρούσατε με διαφορετικό τρόπο;
«Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο…»

Η ομιλία του Nando Parrado, με θέμα «Το θαύμα στις Άνδεις. Η Ελπίδα στην Κρίση είναι υπόθεση Ηγεσίας», διοργανώνεται από τη Linkage Greece και θα γίνει την Πέμπτη, 31 Μαΐου στο Αμφιθέατρο του Κολεγίου Αθηνών.








http://www.newsbeast.gr